"een heeel lang verhaal......geen grapje"

Nagasaki!!

Zoo vandaag ben ik eindelijk aangekomen in Nagasaki. We waren ‘s morgens rond een uur of 10 weg uit ons hotel in fukuoka, pakten de metro naar Hakata Station en vanaf daar een superluxe express trein richting Nagasaki. We kwamen rond 1 uur ‘s middags aan en zijn gelijk naar ons Youth Hostel gegaan.

Het grappige was dat we ondertussen nog 2 medestudenten van ons die ook naar Nagasaki gaan, waren tegengekomen. We spraken af om, nadat we hadden ingecheckt, bij het station te verzamelen om de winkels te gaan verkennen. We kwamen terecht in een groot warenhuis bij het station waar alles te vinden was behalve een elektronica winkel...*zucht...weer niet!* Dus konden Gerrie en ik weer geen digicam kopen. Na een tas te hebben gekocht zijn we met zn allen naar een restaurant gegaan. Daar kon je allerlei soorten eten krijgen tegen een redelijke prijs. En ik had daar mn eerste Westerse eten sinds 3 dagen en ooo wat was mn maag blij en wat was het lekker :D (biefstuk en lasagna en salade met een toetje)...Eenmaal uitgegeten ging ieder zn eigen weg richting hotel.

’S Avonds zijn Ruben, Gerrie, Richard en ik naar een bar gegaan. Daar kreeg Ruben sjans met een Japanse meid en vervolgens hadden ze binnen de kortste keren een relatie! En telefoonnummers uitgewisseld...tenminste zij gaf die van haar aan hem, want niemand van ons kan een mobiel kopen op het moment. Ik vond de bar heel mooi maar verveelde me nogal, na wat drinken en aansprak van een andere groep Japanse mensen werd het wel heel gezellig en kregen we gratis drank en Japanse conversatie les (wel plat Japans natuurlijk)..helaas was toen de tijd alweer om en moesten we terug omdat onze avondklok van het hotel op 12 uur ’s nachts staat. Overigens had ik een pc ontdekt in het hotel waar we op kunnen internetten maar dat is echt maar een 15 minuten max...dus dat is helaas erg kort voor contact met thuis...dus moet ik maar een internetcafe zien te vinden die betaalbaar is.

Morgen is het alweer vrijdag en dan hebben we afgesproken met de hele groep om eens te gaan rondreizen in Nagasaki en op zoek te gaan naar leuke bezienswaardigheden dus ik moet zorgen dat ik niet te laat ga slapen!

Nagasaki dag 2:

Vandaag werd ik allereerst eigenlijk veel te laat wakker (10 uur smorgens) want de avond ervoor was ik dus naar de kroeg geweest. Ruben en Gerrie klopten toen op de deur zo van: “de schoonmakers komen om 10 uur dus ik zou maar opschieten”. Dus na snel alles ff gedaan te hebben gingen we naar het centraal station van Nagasaki waar we vervolgens met Michael, Richard, Maarten en een Japanse vriending van Maarten om 11 uur hadden afgesproken.
We wilden iets cultureels gaan doen wat te maken had met Nagasaki dus belanden we bij het Nagasaki atomic bomb epic centrum memorial en bij het International peace museum en het HeiwaKoen park...dat ook direct in verbinding staat met de atoombom. In het park stonden beelden gemaakt door kunstenaars en een grote fontein dat een vredesduif moest voorstellen. Het was best wel indrukwekkend omdat er dus nog resten van fundering in het gras lagen waar de atoombom was gevallen. Ook het museum was best wel indrukwekkend met al die overgebleven restanten en informatie rondom de nagasaki atoombom. Er zaten ook hele gruwelijk dingen bij zoals foto’s van mensen die dusdanig weggevaagd waren of verminkt en ook kon je dingen aanraken die door de impact van de bom helemaal vervormd waren en kreeg je feiten over de hedendaagse geavanceerde wapens. Het feit dat de lichtflits van de atoombom daadwerkelijk een schaduw van voorwerpen heeft achtergelaten op bepaalde gebouwen was iets dat voor bijna iedereen onbekend was. Na het museum gingen we naar het epicentrum van de atoombom, waar een grote pilaar stond die dus dat punt kon aanduiden. Er waren overigens heel veel schoolkinderen aanwezig. Na wat foto’s en wat diepe gedachten besloten we weer terug te gaan naar Nagasaki central station waar we met zn allen vervolgens zouden bepalen wat we gingen doen.

Op het station besloten Gerrie, ik, Jennifer en Ruben op zoek te gaan naar een elektronica zaak omdat we een digitale camera wilden hebben. Na wat aanwijzingen van een vriendelijke winkeleigenaar kwam het erop neer dat we weer terug moesten richting het museum en daar in de buurt een zaak zouden vinden. De zaak heette de Yamada Denki...nooit van gehoord. In eerste instantie hadden we zoiets van: “Dat vinden we nooit!” Maar we waren de hoek nog niet om of daar stond mijn walhalla....de Yamada Denki!!! en hij was echt ENORM! Eenmaal binnen waren we nog meer onder de indruk...je kon er echt ALLES krijgen. Dus Gerrie en ik trokken een sprintje naar de camera’s en ja hoor....TE veel keus natuurlijk en we konden niet kiezen...Jennifer die zag een mooie camera die helemaal niet duur was. Dus wij naar de verkoper en informatie vragen in gebroken Japans want ja die man kon ook geen Engels. Uiteindelijk besloten Jennifer, Gerrie en ik alledrie dezelfde camera te kopen omdat ie gewoon ontzettend goedkoop was in verhouding met de kwaliteit, de populairste camera was van die winkel en je als-je-m-in-Nederland-wil-kopen-veeel-duurder-uit-bent. We hebben alledrie een andere kleur...Gerrie heeft een blauwe, Jennifer een zachtgoud/bruine kleur en ik een bordeaux rode kleur..:D dus wij heel blij de winkel uit met onze geavanceerde 7,2 megapixel camera. Uiteraard hebben we veel gezien in die winkel en nog wat kleine dingen zoals een extra stekker gekocht en batterijen.

We hadden om 18.00 uur afgesproken op station om de rest weer te ontmoeten. Eenmaal op station besloten we om met zn allen te gaan eten in een restaurant in het winkelcentrum dat pal naast het station staat...op de 5e verdieping zijn namelijk allerlei eetgelegenheden. In deze winkel genaamd “Umaya” was het koud en voor degene die het nog niet wisten..Nagasaki is WARM (graadje of 28) dus ik zat kou te lijden door airco want dat hebben ze daar overal. Ik had zelf geen honger want we waren ’s middags al uit eten geweest bij de Chinees (en nee, die is niet hetzelfde als in Nederland!!). Dus heb ik gewacht tot iedereen klaar was en zijn we vervolgens weer opgesplitst...Gerrie, Ruben, Jenn en ik gingen weer naar hotel en de anderen gingen weer op hun weg andere dingen doen. Uiteraard gelijk getest hoe die camera werkt en daarna hadden we met zn allen besloten om niks boeiends meer te gaan doen en een beetje te gaan chillen. Ik heb met Gerrie Ice Age 2 gekeken want die stond nog op mn pc...en dat deden we terwijl we allemaal onze accu’s van de camera’s aan het leegmaken waren door filmpjes en foto’s te maken van elkaar enzo. Toen dat allemaal gebeurd was zijn we allemaal maar gaan slapen. Dus vanaf nu kan ik ook zelf foto’s maken en zal ik proberen wat visueel materiaal op het internet te zetten...

Nagasaki dag 3:

De 3e dag van onze kleine vakantie in Nagasaki begon ‘s morgens rond een uur of 9...ik en Jennifer waren nog niet klaar dus Ruben en Gerrie gingen alvast richting station waar we om half 11 hadden afgesproken met Richard. Nadat wij nog even snel wat ontbijt hadden gehaald bij de “bakker” besloten we om met z’n allen naar “Glover Garden” te gaan. Maar eerst moest Gerrie nog even een tas kopen...hij wilde dezelfde als degene die ik 2 dagen eerder had gekocht maar die kleur hadden ze niet meer dus kwamen we op het idee om dan maar van tas te ruilen en dan kreeg ik zijn nieuwe gekochte en hij de mijne (snap je het nog?).
Na deze tassenruil pakten we de tram richting Deshima (Dat is dat eiland waar de Nederlanders hebben gezeten ergens een paar eeuwen geleden...om te handelen)....eenmaal bij onze bestemming aangekomen zagen we een HEEL groot Cruiseschip...genaamd “Sapphire Princess”..wat bleek: dat schip was blijkbaar voor het eerst sinds 2 jaar weer aangekomen in Nagasaki en er werd dus lichtelijk feest gevierd! Na wat foto’s met de nieuwe camera, zagen we ineens een heleboel buitenlanders in een soort steeg omhoog lopen...dit gebied heette de “Dutch Slopes” en er waren daar allerlei winkeltjes voor toeristen...wij moesten deze route ook nemen om bij “Glover Garden” te komen...dus na wat puffen en steunen om deze heuvel op te komen kwamen we eindelijk aan bij de trap richting Glover Garden. En wat bleek...ik zei nog gekscherend...”straks hebben ze hier ook nog roltrappen” en serieus ik maak geen geintje...midden op de heuvel naast de trap stond ook een roltrap! (voor bewijs...zie foto’s!)
“Glover Garden” was een heel mooi tuin/park waar het uitzicht op een groot deel van Nagasaki erg mooi was. Helemaal op de top van de heuvel stond een 17e? Eeuws huis dat een grote vijver met Koi karpers had...en die karpers waren ENORM!...(zie foto’s). Na wat rondgekeken te hebben besloten we de route door het park te volgen maar het was heel erg warm (29 graden) dus we deden rustig aan....eenmaal halverwege bleek dat je ook in victoriaanse? stijl gekleed kon gaan voor 500 yen per half uur. Ruben en Richard wilden mij weleens in zo’n jurk zien dus na wat overtuiging heb ik me toch maar opgeofferd. Ik mocht een jurk uitkiezen (overigens waren ze allemaal wat aan de kleine kant maargoed het ging) en binnen 5 minuten stond ik in een hete roze jurk buiten gefotografeerd te worden. Ruben had mijn camera en besloot een fotoshoot met mij te doen :P..overigens besloot de rest dat Gerrie ook maar even in een apenpakkie moest worden gehesen dus even later stonden Gerrie en ik met zn 2en. Ik werd ook nog gefotografeerd door vreemden en ik moest een kleuter vasthouden. Goed al met al was ik blij dat ik een klein half uurtje later weer in mn korte broek en topje buiten stond. Na wat rondgekeken te hebben en wat foto’s te hebben gemaakt (het was ondertussen al 3 uur!) besloten we terug te gaan om wat te eten. In een restaurant, onder! een kerk, ergens in de “Dutch Slopes”...had iedereen een maaltijd om ff bij te tanken waarna we geheel verfrist besloten om terug te gaan richting Deshima en daar richting de haven van Nagasaki te lopen.

We besloten toch maar niet naar het Deshima museum te gaan omdat het al laat was en het was vrij prijzig...dus we liepen gelijk door naar Nagasaki haven...daar was er dus ook nog de Deshima Warf (een kleine boulevard met 1 oude boot en uitzicht op de haven en de bruggen met het cruiseschip in de buurt)...hier besloten we wat te gaan drinken. Met een romantische setting op de achtergrond (min of meer zakkende zon) hadden we een verfrissend drankje. Na deze relaxte sfeer besloten we nog even door te lopen naar een groot winkelcentrum (voor degene die het nog niet wisten..in Japan heb je voornamelijk hele grote warenhuizen waar je 7 verdiepingen vol winkels hebt...dit was zo’n winkelcentrum). Eenmaal binnen werd Jennifer blij omdat er een Starbucks koffiewinkel aanwezig was...en na wat rondgekeken te hebben, besloten we de groep te splitsen en om 18.00 uur bij de ingang te verzamelen om weer richting station Nagasaki te gaan en dan naar hotel.

In het warenhuis besloten Jennifer en ik op zoek te gaan naar een nieuwe goedkope portomonnee, een notitieblok en pennen. Voor alledrie waren we geslaagd en ik heb zelfs nog een paar nette schoenen voor 14!! Euro op de kop getikt (zwaar afgeprijsd). Het grappige is overigens dat het in Nagasaki standaard om 18.15 uur donker is. Eenmaal buiten bij het warenhuis kwamen we Michael en Maarten + japanse vriendin weer tegen. Zij hadden de campus gezien en vroegen of we nog wat leuks gingen doen. Na wat gepraat gingen zij weer weg en besloten wij dus terug te gaan richting hotel. Omdat we nog geen avondeten hadden gehad besloten we wat te halen bij de 24 uurs winkel (deze Combini’s of hoe ze ook heetten zijn dus standaard 24 uur open per dag en zitten op bijna elke straathoek, net als de blikjes/vreetautomaten...kortom hongerlijden is geen optie). Hier had ik mn avondeten...wat sushi, aardappelsalade, multivruchten en water. Overigens mag je in het hotel niet eten dus hadden we alles naar binnen gesmokkeld (en die tassen vuil de volgende dag vallen ook niet op ofzo).

Na het eten trok ik een sprintje naar de hotel-pc waar je 15!minuten mag internetten (echt VEEL te kort)...en eindelijk had ik Andre op msn te pakken. Na wat mail gechecked te hebben en Andre eindelijk gesproken te hebben vond ik het wel moeilijk om te stoppen met internet...zeker omdat ik me rot voelde over het feit dat ik nauwelijks contact kan hebben met het thuisfront wat het ook niet zo makkelijk maakt.

Eenmaal weer terug op de hotelkamer besloten we met zn allen naar de Ishikaya (soort bar waar je kunt eten en drinken in gezelschap..hele warme sfeer...zie foto’s) te gaan. De eerste bar was de bar die we hadden geprobeerd de vorige keer...daar waar Ruben zn vriendin had opgedoken. Die was vol dus wij teleurgesteld naar een andere bar genaamd de “Matsunaka”...deze viel behoorlijk tegen, was niet gezellig en duur. Je moest zelfs betalen voor een gerecht dat je automatisch krijgt voorgeschoteld...dus wij waren m snel gepeerd. We gingen weer terug naar de andere bar en toen was er wel plek.

In de bar was het in eerste instantie nogal rustig en we zaten wat te drinken en te eten om de tijd vol te maken toen er een grote groep Jappen naast ons kwam zitten aan de lange tafel. Ik moest naar de wc maar kon er niet langs dus ik verontschuldigde mij netjes in het Japans maar blijkbaar vonden ze dat een goede reden om mij belachelijk te maken. Dus ik was behoorlijk pissed off....maar na wat minuten (inmiddels was het 22.45 uur en onze avondklok van het hotel was 12 uur) kreeg Ruben contact met die groep Japanners en ineens waren ze heel erg aardig en geintresseerd. Na een boeiend gesprek moesten wij helaas weg en we stonden op het punt de rekening te gaan betalen toen 1 van die Japanners de rekening wegtrok van ons en zei dat ie het wel zou betalen. Wij waren natuurlijk stomverbaasd en wilden in eerste instantie zelf betalen maar na heel veel aandringen van zijn kant dropen we af. De man nodigde ons bovendien nog uit in “zijn” Ishikaya” waar hij de boel runt. Dus dat moeten we dan maar een keer binnenkort doen. Na veel bedankjes en groeten waren we om 5 voor 12 terug in het hotel en ging iedereen naar bed. Ik heb mijn foto’s op mn laptop gezet en vervolgens nog muziek geluisterd en toen ben ik maar gaan slapen want de volgende dag zouden we alweer om 11 uur op station staan.
Voor nu ga ik weer stoppen...

Nagasaki dag 4:

Vandaag was een minder actieve dag dan normaal omdat iedereen een beetje opgeblust was van de hele week. Vanmorgen begon zoals gewoonlijk wat stroef…normaal gesproken slaap ik uit in het weekend en aangezien het voor ons zondag was, moest ik nogal mn best doen om op tijd mijn bed uit te komen (de schoonmakers komen standaard om 10 uur langs)...het was namelijk 9.45 uur. Wederom gingen we weer met zn allen naar het station (ons verzamelpunt) waar we om 11 uur hadden afgesproken. Niemand had nog een idee wat we wilden gaan doen dus in eerste instantie zaten we daar een beetje apies te kijken. Het toevallige was dat er net een show zou beginnen midden op het plein dat het “nagasaki burabura festival” heette. Allerlei bedrijfstakken traden hierbij op en deden dan hun variatie op het Nagasaki volkslied. Het was een erg leuk spektakel met hippe dansen tot en met een soort traditionele Japanse dans (ik heb er een aantal filmpjes van gemaakt en wat foto’s die ik ook op mn log zal linken)...
Nadat het festival was afgelopen en iedereen (Michael, Maarten, Richard, Gerrie, Ruben, Jennifer en ik) aanwezig was, besloten we met de tram richting “Chinatown” te gaan omdat we daar nog niet geweest waren. Eenmaal aangekomen daar besloten we eerst nog wat te gaan eten en drinken in een klein restaurantje. Ik was erg afwezig omdat ik een beetje last had van heimwee. Vervolgens kwamen we terecht in een hele grote winkelpromenade die dit keer vlak was (dus geen hoge warenhuizen met allerlei winkels)...hier besloten we op zoek te gaan naar ansichtkaarten en naar wat andere kleine dingen. We besloten de groep op te splitsen wat neer kwam op...Ruben (groep1) en de rest (groep 2). Na de kaarten te hebben gekocht verzamelden we allemaal na wat omwegen bij een Japanse macdonalds en gingen we weer terug richting de trams omdat het inmiddels al 4 uur ’s middags was. We wilden eerst met zn allen nog wat eten en drinken maar we besloten toch weer de groep opnieuw te verdelen en om 6 uur op station te verzamelen.

Jennifer, Gerrie, Ruben en ik gingen nog even een paar winkels in, waaronder een 100 yen shop (wibra zeg maar), waar alles dus 100 yen kost (joh). Hier heb ik wat pennen gekocht en een cd-etui. Nadat we dat gedaan hadden gingen we toch ook maar terug richting station om vervolgens gelijk door te lopen naar het hotel en daar onze ansichtkaarten te schrijven en de vele foto’s die we hadden gemaakt op de laptop te zetten. Omdat we nu nog steeds niks hadden gegeten besloten Gerrie en Jennifer naar de combi-ni te lopen en daar wat te halen maar omdat je dus niks op de hotelkamer mag eten moest er even wat tassenwerk worden verricht...ik bleef achter op de hotelkamer omdat ik nog een beetje suf was en de muggenbeetcreme nog aan het inwerken was(ben helemaal lekgestoken door de muggen op mn been, maar tis nu ook nog dik).
Ruben was wel om 6 uur op station om met de anderen richting de Yamada-denki (daar waar ik de fotocamera vandaan heb) te gaan want Maarten wilde ook een fotocamera....en Ruben heeft ook nog een date met zn Japanse vriendin van 2 avonden geleden...om 11 uur ’s avonds. Ben wel een beetje benieuwd hoe dat afloopt maar dat hoor ik denk ik nog wel....Overigens hoor ik continu de melodietjes van de stoplichten (de stoplichten maken geluid als ze op groen gaan) op mn hotelkamer en de ziekenauto’s die heen en weer rijden omdat er blijkbaar wat aan de hand is.

Ik had met Andre afgesproken om te msn-en om 19.45 lokale tijd voor mij...we hebben helaas maar 15 minuten omdat je niet langer mag, maar ik heb tot nu toe 2x mazzel gehad dat ze net een personeelswissel hebben wanneer ik ga zitten dus dan letten ze niet zo op je...dus uiteindelijk bijna een half uur gezeten. Het gesprek gaf me weer een opkikker dus daarna kon ik blij en voldaan verder met mijn avondeten dat 5 minuten voordat ik naar de pc was gegaan was gearriveerd...daarna heb ik mijn ansichtkaarten afgemaakt zodat ik die morgen op de bus kan doen. We besloten nog de film boondock saints te kijken...erg aparte schietfilm....en vervolgens hadden we nog even een “zwaar”gesprek over Japanse meisjes en uitgaan enzo.

Anyways, Ruben had zn date om 11 uur ’s avonds dus die kwam om 12 uur terug...tenminste hij stond buiten en wij waren m aan het bespieden met camera’s in de aanslag voor het ultieme fotomoment. Zelfs de balie-mevrouw (die normaal niet de vrolijkste is) was erg meewerkend. Uiteindelijk hadden we ons fotomoment en konden we allen om 12 uur precies naar onze kamers terug waar we nog even vroegen hoe het gegaan was..en toen was het bedtijd....Morgen moeten we dus weer vroeg op om uit te checken bij ons hotel en vervolgens de koffers te gaan zeulen richting de Nagasaki Bunkyomachi International Student Affairs dinges. En daarna zullen we hopelijk onze kamers in mogen.

Naar de campus:

Vandaag was het dus de grote dag, we zouden naar de campus toe gaan om dan eindelijk onze intrek in de dormitory’s te doen. We werden allereerst wakker om een uurtje of 9 om vervolgens te douchen en naar het station te gaan waar we met zn allen om 11 uur zouden verzamelen.Het uitchecken ging soepel en ook brieven op de post doen verliep vrij vlekkeloos.Op het station aangekomen bleek dat ook Onno zich bij onze groep had gevoegd..Onno is ook een van de studenten die naar Nagasaki gaat. In ieder geval kwam het erop neer dat we met zn allen richting de International Student Exchange Affairs dinges zouden gaan. Omdat Jenn, ik en Ruben geen zin hadden om het hele eind met koffers te zeulen en de tram echt geen optie is voor zo’n onderneming besloten we een taxi te nemen (weer een ervaring rijker). De tram kost 100 yen (0,70 cent) en de taxi was 430 yen (3 euro)pp...makkelijke keuze natuurlijk...t kost toch allemaal niks.

Eenmaal bij het gebouw aangekomen werden we verwelkomd door een enthousiaste mevrouw die wel wat weg had van een vrouwelijk Kunimori-sensei. We kwamen ook Andy tegen die net als ons ook een jaar studeert in Nagasaki....de groep was nu bijna compleet want even later kwam dus ook de rest die met de tram was gegaan. Alleen Mariko was er nog niet maar daarvan wisten we dat ze later zou komen. Onze koffers werden alvast naar de dorms gebracht terwijl wij met onze overige bagage werden rondgeleid over het universiteits terrein. Ik kan wel zeggen dat de uni heel klein is...paar gebouwen maar that’s it. Een bibliotheek, een mess hall en een winkel waar zo overigens fietsen verkopen voor 70 euro. Daarna zouden we naar de dorms lopen...ik kan je zeggen dat zo’n fiets ineens wel heeeeel aantrekkelijk werd. Het is namelijk 20!!! Minuten lopen naar de dorms, heuveltje op.

Terwijl ik onze Senpai (die mevrouw...) hielp met de namen onthouden van iedereen en een gesprek had over van alles en nog wat (in het Japans..:D) kwamen we bij de dorms aan. Allereerst zag het gebouw er bagger uit. Binnen kregen we een uitleg over ons rooster en over de dorms zelf. Er stonden op den duur 4 Japanners te praten en de een nog moeilijker te verstaan dan de ander. Uiteindelijk had ieder zn sleutel en mochten we naar onze kamers. Ook binnen viel het een beetje tegen...oude meubels...klein etc. Toen bleek nog dat er helemaal niks! Aanwezig was in het huis behalve een deken die van de uni zelf was. Kortom we moeten alles ZELF aanschaffen..van borden tot en met een douchegordijn. Lichtelijk gepikeerd kwamen Jenn en ik er ook nog achter dat onze termostaat het niet deed en dat we dus niet konden douchen. Dat zou de volgende dag verholpen worden....ik vroeg ook nog naar een internetverbindings mogelijkheid en er werd mij verteld dat ik dat allemaal morgen NA de placement-test zou horen...Jenn en ik besloten om de tijd te doden, een boodschappenlijstje te maken met alle dingen die we nodig hadden....ondertussen werd Jenn rusteloos en gingen we maar kamers verdelen onderling....

Uitleg: er waren 3 kamers...1 kamer is het grootste met een 1,5 persoonsbed en een groot raam, de andere kamer is middelmatig met een klein raampje en de laatste kamer is een middelmatige kamer met een groot raam. Jennifer koos de 1e kamer met het 1,5 persoons bed en ik koos voor de laaste met het grote raam. Mariko kwam even later binnen en was teleurgesteld dat zij de kamer met het kleine raam kreeg en wilde een loting doen...uiteindelijk besloot Jennifer haar kamer op te offeren zodat Mariko erin kon...dus moesten alle spullen weer omgeruild worden. Het was een ongemakkelijke situatie! Nadat alles een beetje was opgeruimd besloten we met zn 3en op boodschappentocht te gaan. We gingen eerst langs de universiteit, vervolgens langs de 100 yen shop en daarna spullen dumpen om met zn allen beddengoed te gaan halen en naar de supermarkt om dingen te kopen. Voor het beddengoed konden we niet lekker slagen en uiteindelijk had iedereen alleen een hoeslaken...een dekbedje lag al op de kamers maar is zwaar waardeloos...ook een kussen was er niet....wij hadden een strijkbout/strijkplank en een waterkoker gekocht en achteraf bleek dat er op de dorms dus nog wel spullen lagen van de vorige bewoners!...lichtelijk verbaasd gingen we kijken en we kregen uiteindelijk een tv mee, wat thee, cosmetica en een pan/kookgerei en 2 handoekjes en een verwarmdinges..Al met al kwam het uiteindelijk toch nog een beetje goed. We zijn overigens tussen de boodschappen door nog uit eten geweest bij een restaurant waarvan ik de naam ff kwijt ben....GOED te doen en relatief goedkoop....ik had daar rijst/sate-soja saus en stukjes rundvlees en rauwkost. Na het eten nog even naar de supermarkt waar ik wat yoghurt en water voor de volgende dag had gehaald,waarna we met zn allen richting de dorms terugliepen.

In de dorms gingen we verder met alles een plekje geven en hadden we bezoek van Ruben, onze buurman...na nog wat te hebben gepraat en uitleg van Jennifer over hoe de telefoons werken hebben we nog een was gedraaid (kort programma...we weten niet hoe we m moeten instellen....en zo stond ie), was opgehangen en toen is ieder zn eigen weg gegaan richting slaapkamer. Ik heb nog wat foto’s gemaakt van de dorms en die zal ik ook weer zo snel mogelijk op internet zetten...Ik hoop snel internet te hebben en een rekening waar ik mn geld op ontvang en een mobiele telefoon zodat ik iets beter bereikbaar ben...

zo ik heb weer genoeg gepraat maar dat krijg je als je een week lang geen internet hebt en iedereen alles wil vertellen...ik hoop dat jullie een beetje op de hoogte zijn nu en ik zal zo snel mogelijk een echte fotolink maken....hopelijk tot snel!

Byebyeee

Claudia