woensdag, november 29, 2006

"de vulkaan, boogschieten en de kimono 25-27 november"

Jaja mensen daar ben ik weer!...okee het duurde even voordat ik de zin en de tijd had om een post te schrijven over mijn tripje naar de vulkaan en mn overige gebeurtenissen van de afgelopen week..Maar hier komt ie dan!

Zaterdag 25 november:

Goed allereerst moet ik ff zeggen dat we dit keer tenminste niet zo asociaal vroeg opmoesten voor onze trip...okee ik moet niet overdrijven maar we hoefden dit keer pas om kwart voor 9 aanwezig te zijn bij een niet duidelijk gespecificeerde plek, maargoed....
Nadat we allemaal gapend en suf zaten te wachten totdat iedereen verzameld (we gingen met de Nederlanders, 2 docenten en 10 mensen van een ander niet-Japans programma) was stapten we uiteindelijk zo rond een uurtje of 9 in de bus....het was al duidelijk te merken dat het tijdschema, in tegenstelling tot de kyoto trip, wat ruimte voor uitloop bood :) De busreis was 2 uur ongeveer dus dat bood mij en mn mp3 speler de tijd om elkaar eens goed te leren kennen.....ik heb nog wat slaap ingehaald en toen waren we alweer bijna bij onze plaats van bestemming.

We gingen eerst naar een of ander hoog punt op een berg vanaf waar we het stadje Shimabara konden zien en een heel goed uitzicht hadden op een rokende! vulkaan, de Fugendake. Het weer was echt geweldig die dag en ik had spijt dat ik me zo warm had aangekleed (ook al had iedereen me dat aangeraden!)....Onze supervisor Takano-sensei vroeg me nog of ik het eng vond dat ik bij en rokende vulkaan in de buurt was...ja ach wat zal ik zeggen heh? goed na wat groepsfoto’s en Takano-sensei die uit het niets een foto van me wilde maken met mn eigen camera....gingen we weer hop de bus in en de berg weer af.... We gingen nu naar een dorpje waar de zogenaamde Hell was...nou en ik zal je vertellen...het was een HEL voor je reukorgaan....

Je mocht kiezen of je de natuurlijke onzen in wilde of dat je een kijkje bij Hell ging nemen...uiteraard had ik geen zin in openbaar nudisme dus ik dacht ag ik ga die Hell wel even bekijken...tijdens de busreis vond ik het al heel erg eigenaardig stinken in het dorpje maar ik dacht ag misschien kapotte riolering ofzo? Goed ik kan het moeilijk uitleggen hoe deze hell eruit zag maar het leek net een gebied met soort van geizers...er kwam allemaal hete rook uit de grond...maar het ergste was, het stonk er naar rotte eieren...maar dan x300! Nee ik overdrijf niet....ik werd er echt niet lekker van...dus nadat ik half kokhalzend achter de groep was aangelopen besloot ik dat ik het niet meer trok en ben ik teruggelopen....Mariko had overigens hetzelfde idee dus uiteindelijk zaten we met zn tweetjes op het bankje zo van: “Ja wat zullen we nu eens gaan doen”....Gelukkig hadden we een plattegrondje gehad waar je het een en ander op kon zien en we vonden een plekje waar we wel even naartoe konden lopen. Takano vertelde me nog dat het gewoon het hele jaar door zo ruikt door de chemische stof die de grond in het water afscheid ofzo...:S wazig...en er stond een Hotel naast die Hell...ik hoop dat ze een goed filtersysteem binnen hebben....

Er was namelijk in dat dorpje een plek waar het niet zo stonk en waar je wel kon genieten van onzen water terwijl je niet naakt hoefde! Muhahaha het beste van de 2 keuzes die we konden maken in 1!! Het was namelijk...een VOETbad hahahaha....gewoon een overdekt plaatsje waar je kon zitten genieten met je voeten in het hete 41 graden onzen water! Dus nadat Mariko en ik wat drinken hadden gehaald zaten we lekker een uurtje met onze voeten in het water terwijl er af en toe nog wat gevraagd werd aan ons door een stel Japanners. Uiteindelijk besloten we maar richting de andere groep terug te lopen want we zouden nog gaan eten met zn allen...we belanden na wat zoekwerk in een klein restaurantje waar je voor achterlijk weinig geld een lekkere Japanse maaltijd kon genieten....en nadat iedereen vol zat was het hop weer de bus in om naar de stad te gaan die in 1991 was overvallen door de ontploffende vulkaan....joepie :S

Eerst was het me nog niet helemaal duidelijk dat we dus naar dat stadje toegingen maar dat veranderde snel toen ik de huisjes zag die waren bewaard gebleven van die uitbarsting....je zag echt letterlijk alleen de daken nog....heel creepy. Nou moet ik zeggen dat ik wel erg overdrijf want het waren misschien 4 huisjes ofzo...de rest van de stad is gewoon helemaal prima in orde maarja wat bezielt die mensen om bij een actieve vulkaan te blijven wonen? Ik had ondertussen nog een gesprek met een man uit Kenia die dus 3,5 jaar in Nagasaki zal studeren...pff hij liever dan ik....we hadden het ook nog over discovery etc.. heel leuk allemaal...

Na mn ijsje te hebben gegeten en een sinaasappel te hebben gekregen gingen we naar onze volgende stop...een kasteel. Dit kasteel was groot en wit en deed me denken aan een typisch samuraikasteel...het uitzicht was leuk...jammer van de hekken die ze voor de balustrades hadden gezet....maargoed heb wat foto’s gemaakt en een typisch Shimabara ijsje gegeten wat heeeeel zoet was en eigenlijk toch niet zo heel lekker als het ijsje wat ik daarvoor op had...Ik had heel even de neiging om nog 2 van die aikido-houten zwaarden te kopen maar dat heb ik toch maar niet gedaan....Het was inmiddels al 4 uur ’s middags en we zouden nog 2 uur met de bus terug moeten reizen...en zoals ik al zei....het tijdschema werd niet zo strikt nagelopen maar toch werd er besloten dat we onze laatste bezienswaardigheid zouden overslaan...(wel jammer aangezien we naar een echt samurai-huis zouden gaan mja niks aan te doen..ik was ook wel een beetje moe)

We werden weer de bus ingepropt en nadat we 10 minuten onderweg waren kregen we van Takano-sensei te horen dat er daadwerkelijk een KARAOKE-systeem in de bus aanwezig was (echt wtf mn ogen rolden bijna uit mn hoofd!) en dus werd er gevraagd of we zin hadden om te zingen....Ik ben altijd wel voor, dus kom maar op met die liedjesboeken....helaas (en dat zat er ook wel in) waren het bijna alleen maar Japanse meezingers...dus waren we beperkt tot 5 liedjes ofzo...na wat valse solo’s en een Chinees die helemaal John Lennon fan was (hij zong zooo gepassioneerd mee) had ik wel weer genoeg....ik viel nog in slaap en voor ik het wist was ik weer op de universiteit.

ik had trouwens oorspronkelijk een blaadje gekregen met alle namen van de dingen waar we heen zouden gaan maar die ben ik kwijt geraakt dus ik verwijs jullie voor overige informatie naar het weblog van Jennifer...:)

Zondag 26 november:

Afgelopen zondag was ik naar de schietvereniging gegaan....eindelijk na 2 weken, het was steeds maar slecht weer en ik had nog uitstapjes enzo...dus ik betaalde netjes mn 200yen en pakte mn boog om te gaan schieten. De mensen herkennen me nu en zeggen netjes hallo enzo, ik voel me al wat meer geaccepteerd. Dus goed in ieder geval ik sta netjes op 30 meter te schieten met Yoshimura’s compoundboog, komt er een man naar me toe met een compoundboog. Eerst vraagt hij me hoe zwaar de boog is die ik gebruik...dus ik geef antwoord. Vervolgens zegt hij: “probeer de mijne maar even...ik denk dat ie iets te lang is...” Dus ik die boog proberen en ja inderdaad hij was iets te lang. Dus die man zegt: “Wacht maar even dan zal ik m aanpassen...” Dus ik sta een beetje stomverbaasd zo van heb ik dat wel goed gehoord?

Nou ja het zal wel...de man liep weg met de boog en ik ga weer schieten. 5 minuutjes later komt hij terug en zegt probeer m nu nog eens. En ja nu was ie al een heel stuk beter voor me. Ik kijk m aan en hij begreep waarschijnlijk mn blik en zei: “Ja je mag m gewoon gebruiken hoor...als je voortaan komt dan kun je deze ook pakken” Goed ik zweer je dat ik geen woord had gezegd tegen die man. En zomaar uit het niets bied hij het mij aan, echt serieus net als die keer met Yoshimura! Daar sta ik even later met zijn boog op 18 meter te schieten...(de boog is overigens erg zwaar en de pijlen zijn net boomstammen zo dik...mja hij staat wel op een pondje of 40)....even later komt hij weer terug en overlegt wat met zn medeschutters en vraagt me vervolgens of ik afweet van een wedstrijd die ergens in Nagasaki wordt gehouden de 7e van januari. Ik kijk hem een beetje vragend aan en vervolgens zegt hij: “wil je meedoen?”...dus ik: “ehm ja als dat kan is dat natuurlijk heel erg gaaf!”

Hij zo: “prima! Zeg het maar of je wilt meedoen dan zetten we je op de lijst en je kunt zowel mijn boog als die van Yoshimura gebruiken...allemaal geen probleem. Aangezien je niet weet waar het is hoef je alleen maar naar de club te komen en dan rijden we met zn allen naar de locatie.” Na nog wat geschoten te hebben met een concentratie van een aap...echt het ging niet meer...ik was helemaal verdwaasd, liep ik maar terug om mn spullen te pakken zodat ik thuis nog huiswerk kon doen. Nadat ik mn spullen had opgeruimd en nog wat had gepraat met die mensen kwam ik ineens op het briljante idee om deze mensen te interviewen. Ik moest namelijk voor de 28e een verslag inleveren over de grote overstroming van Nagasaki in 1982....het verslag moest gaan over de ervaring van een aantal ooggetuigen en het moest in het Japans worden geschreven. Ik had helemaal niks voorbereid...had nog net aan een notitieblokje bij me en besloot maar aan die mensen te vragen, ze waren tenslotte zo onzettend vriendelijk! Na een gesprek en wat minder fijne verhalen later, heb ik ze heeel hartelijk bedankt voor de hulp en liep ik geheel voldaan terug naar huis. Overigens zou ik het eerst samen met mn tutor doen, maar die kon niet achteraf gezien dus het was beter dat ik zelf maar wat had ondernomen want anders had het me niet gelukt om op tijd een verslag in te leveren! Ik had deze dad dus een boog erbij, een uitnodiging om een schietwedstrijd in Japan te doen! En zelf een interview gehouden in het Japans! Woehoe...ik was heeel trots op mezelf :D

Maandag 27 november:

De maandag begon wat stroef maar ik had wel zin in het cultuur college dat we die dag zouden hebben namelijk Kimono dragen! Helaas voor ons...we kregen Yukata’s die we mochten dragen (De goedkope zomervariant van de kimono)...we mochten wel zelf nog het kleurtje kiezen....De vrouw die ons les gaf bij dit college heette Suzuki en zij zei steeds hoe we dit en dat moesten doen...het kwam er eigenlijk op neer dat we een uur lang...kimono aan, kimono uit, kimono aan etc. Want ze wilde dat we het zelf konden doen (ja leer maar eens in 10 minuten hoe je een Obi-belt moet vouwen! Onmogelijk!)....goed na nog een grappig tafereel van Richard die in een vrouwen kimono ging lopen was het alweer bijna tijd....Maar nog niet helemaal, onze Suzuki ging ook nog maar even het een en ander vertellen over Kimono’s...heb eigenlijk niet echt gevolgd...had al de hele dag een liedje in me hoofd en tijdens t verhaal bleef het zich maar herhalen dus ja ik was meer gefocussed op het liedje..(ik heb wel geprobeerd om aandachtig te kijken....zodat het nog wat leek :P)...en toen was het alweer voorbij...overigens moesten we de Yukata’s ook nog netjes opvouwen maar meenemen dat mocht dan weer niet....had ik toch wel leuk gevonden maar ach je kan niet alles hebben hehe :D

Ik heb verder niet zoveel dingen meer in het verschiet liggen...we gaan heel misschien nog sinterklaas vieren volgende week met zn allen...en dan ook onze Japanse tutoren erbij! Vinden ze vast wel leuk...en de 15e van december heb ik nog een etentje en Karaoke-avond met de Japanse Engels-club...verder ben ik nog 2x gestalkt door Baard (Sacchi) die me heel graag samen met zn gezin mee wil nemen naar zijn geboortedorp...maar ik wil niet in me eentje dus ik hoop dat we uiteindelijk met wat meer mensen kunnen gaan...anders denk ik niet dat ik ga...ben nog een beetje een mietje wat dat betrefd :P

Dus hopelijk binnenkort weer nieuw weblogmateriaal en foto’s! Voor nu heb ik jullie wel weer genoeg gespekt zodat jullie wel weer even vooruit kunnen :P
En nu ga ik slapen want het is al bijna 2 uur ’s nachts! Wat ik al niet voor jullie over heb :P

Byeebyee Claudia

Ps: Check de nieuwe foto’s!
Ps2: check het filmpje van een zingende Takano-sensei (potentieel chantage materiaal :P)

donderdag, november 23, 2006

“De Kyoto en Nara reis van 19-21 november…..”

Zondag 19 november:

Afgelopen zondagmorgen moesten we al om 10 over half 8 ’s morgens! bij de universiteit zijn. Ik had besloten om weinig bagage mee te nemen omdat ik bang was dat ik dat continu met me mee moest zeulen...nadat iedereen was verzameld (we waren met zn 40en en 4 begeleiders) gingen we met de bus naar Nagasaki Airport. Blijkbaar ligt dat vliegveld in het water...dus net als Osaka Kansai Airpor. Het vliegveld zelf deed me meer aan een station denken...klein, met winkeltjes enzo....de douane deed niet moeilijk over mn haarlak en mn medicijnen maar ik moest wel mn flesje water ff showen aan die mensen :S...we werden met zn allen in een klein JAL vliegtuig gestopt, en na een redelijk rustige vlucht (af en toe turbulentie)kwamen we een na een uurtje op Osaka airport aan (overigens niet Kansai airport waar ik geland ben toen ik hier voor het eerst kwam).

Daarna moesten we ook nog 1,5 uur in een bus zitten richting onze eerste tempel/schrijn/kasteelbezoek, namelijk Nijo Castle. Het was overigens rotweer die dag dus paraplu’s in de aanslag en gaan! We zouden overigens een Engels-sprekende gids krijgen de gehele reis maar uiteindelijk hebben we deze alleen de 1e dag gehad in Kyoto. Er valt overigens weinig te zeggen over Nijo Castle....de tuin was mooi, het gebouw zelf was redelijk groot en de vloeren maakten een piepend geluid (dit was om indringers buiten de deur te houden)...een uurtje later werden we alweer in de bus gepropt naar onze volgende bestemming, namelijk Heian Shrine..dit is een hele grote tempel met een hele grote tuin erachter waar je echt uren in kunt dwalen, helaas voor ons (en zo is het de hele reis lang gegaan) mochten we maar een uurtje hier kijken waarna we weer snel naar de volgende tempel gingen. Ik vind het heel jammer dat ik de tuin niet gezien heb maar het was wel een mooi complex..overigens liepen er ook nog kindertjes rond in kimono omdat die dus hun “3-5-7 jaar oud worden” (“sichigosan-matsuri” heet dat)vierden. Het zag er erg schattig uit en ik heb er uiteraard foto’s van :P...

Na deze tempel te hebben bezocht zijn we onze reis vervolgd richting Kiyomizudera. Dit is een tempel die op een speciale manier in elkaar is gezet. Het tempel-terras staat namelijk op 12 meter hoogte en wordt staande gehouden door houtvlechtwerk, palen die in elkaar steken (net als dat spelletje Jenga). We mochten bij dit complex langer ronddwalen namelijk wel 2 uur! Woehoe :S ...hier heb ik nog de liefdesteen bekeken (dit zijn 2 stenen op een bepaalde afstand tussen elkaar en als je met je ogen dicht van de ene steen naar de andere steen kunt lopen dan zul je spoedig geluk in de liefde krijgen)...ikzelf heb het niet geprobeerd want is toch overbodig maar anderen hebben toch maar een poging gewaagd. En omdat het zulk slecht weer was en het heel koud was hebben Mariko, Jennifer, Jennifer’s moeder (die was ook in Kyoto dus die kwam ff langs) en ik in een restaurantje gezeten om ff op te warmen en wat hartigs te nuttigen. Overigens stierf het er letterlijk van de (Japanse) toeristen en vertelden onze Engelse gids (een Japanner die 4 jaar in Engeland heeft gewoond) dat de verkleuring van de bomen laat is dit jaar...normaal gesproken is alles al rood ofzo...dus dat verklaard het aantal toeristen. Na mijn Hello-kitty nog te hebben gekocht zijn we weer in de bus gepropt om een half uur later te arriveren bij ons hotel.

Het hotel was een typisch Japans hotel...onze kamerverdeling was dat we met zn 5en in een kamer sliepen op Futon’s (matrassen op de grond) en we alles moesten delen maar dat wanneer we een bad wilden nemen we een “ofurou” in moesten gaan omdat er geen badkamer was. Een ofurou is een Japans openbaar bad (gescheiden mannen en vrouwen gedeelte) waar je helemaal naakt in gaat met zn allen, van te voren moet je je wel eerst ff douchen...het water is overigens een graadje of 40-41. Uiteraard zagen wij dat niet zo zitten maar tot mijn grote geluk bleek er een prive badkamertje te zitten tegenover onze slaapkamer dus daar heb ik uiteraard ff gebruik van gemaakt al moet ik er wel bij zeggen dat ik heel benieuwd was naar de ofurou.
Het avondeten was erg mooi om te zien maar vreselijk om te eten. We hadden op onze reis naar Kyoto al een bento-box (Japanse lunchbox) gekregen maar daar zaten alleen maar smerige dingen in waar mijn maag van over de riedel ging (vlees, vis en rijst) en het avondeten was typisch Japans en je kon echt niet zien wat nou vis was en wat nou vlees was en wat waarin gedoopt moest worden..het enige herkenbare was de rijst en de miso-soep. Ik heb deze reis ook ontdekt dat ik zwaar allergisch ben voor Japans eten in de zin dat mijn maag er absoluut niet tegen kan dus ik ben bijna de gehele reis ziek geweest omdat ik niet in de gelegenheid was om ff wat anders te kopen (alleen de laatste dag). Na dit vieze eten besloten de jongens om nog ff te gaan badderen in de ofurou en vervolgens uit te gaan. Dus Mariko en ik gingen mee (want Jennifer was nog niet terug van eten met haar moeder en was erg moe)...we belanden in een steegje waar een klein barretje zat, eenmaal binnen was het heel erg gezellig knus zeg maar....ik had maar een patatje besteld maar ik kreeg voor 6 man patat dus ik had mn avondmaaltijd weer ruimschoots gecompenseerd. Omdat we ’s morgens weer vroeg op moesten besloot ik samen met Michael maar naar het hotel terug te gaan...de rest bleef wat langer maar niet te lang want je moest voor 12 uur terug zijn...mijn nachtrust op de futonmat was overigens prima.

Maandag 20 november:

De maandag begon zoals ik al zei weer extreem vroeg (ben student dus ik ben niks meer gewend)...om 7 uur zaten we aan het ontbijt en om 10 voor 8 vertrokken we naar onze eerste tempel/schrijn dinges. Deze heette Kitano-Tenman-Gu....het weer was overigens weer heel slecht en het regende pijpenstelen...en na wat geblubber en een half uurtje kijken bij deze tempel moesten we alweer weg. Deze tempel kun je naartoe gaan als je een examen moet afleggen. Het aanraken van de koeienbeelden bij deze tempel zou je slimmer moeten maken ofzo ...zal wel goed zijn :S Overigens hadden we dus deze dag een Japanse gids...dus ik snapte er weinig van want ze sprak in extreem beleefde taal en gebruikte hele moeilijke woorden.

Hierna gingen we naar een tempel die heel beroemd is, namelijk de Kinkakuji (Golden Pavilion)...dit is een tempel die helemaal bedekt is met bladgoud. Het weer was ietsje beter geworden, mijn busziekte ietsje erger en het stierf er weer van de Japanse schoolkinderen. Ik vond de tempel echt heel indrukwekkend om te zien...het bladgoud stak heel erg kitscherig af bij de rest van de omgeving maar dat gaf het tegelijk wel haar schoonheid. Ik heb er overigens hele mooie foto’s gemaakt! Na een groot rondje door dit gebied te hebben gelopen was het alweer tijd om naar de volgende bezienswaardigheid te gaan...zucht weer die bus in :S
Onze volgende lange stop was bij een hele grote berg die blijkbaar een bezienswaardigheid was omdat ie zo mooi was ofzo (goed ik ben het erover eens dat de berg mooi was maar om hier nou voor 2 uur! te blijven werd me eigenlijk te gek)...hier heb ik nog rondgelopen om op zoek te gaan naar eventueel middageten omdat het er natuurlijk weer aan zat te komen dat we Japans middageten zouden krijgen. Dus eenmaal in het restaurant was dat WEER het geval...ik heb 3 hapjes op en ben vervolgens verder gaan zoeken naar “neutrale” producten...het weer was overigens nog steeds slecht maar het was wel droog. Ik heb wat koekstengels op de kop getikt en ben toen maar weer naar de bus gegaan want we zouden nog naar een andere tempel/schrijn gaan.

Deze tempel zat in Nara dus eerst moesten we nog 1,5 uur in de bus....we kwamen laat in de middag aan in Nara en ik uiteraard was ik busziek (weinig eten + lange reis + volle bus + kronkelwegen = busziek) dus ik voelde me niet zo top. Ruben stond zijn cola af aan mij dus ik kon mn maag ff rustig maken met een bekend product. Het weer was opgeklaard en onze gids dus ook want zij stond goed te rillen al de hele dag (ze dragen van die secetaresse pakjes, geen jas, blote benen en hoedjes)...het middagzonnetje kwam door en mijn gemoedstoestand werd alweer een stukje beter...al dat gehaast van die dag was nu voorbij want dit was de laatste bezienswaardigheid van deze dag. De tempel heette de Horyuji en had een grote 5 verdieping hoge pagoda. Overigens was dit gebouw 1 van de oudste overgebleven houten gebouwen in de wereld. Na wat foto’s te hebben geschoten en het museum te hebben bezocht en een groot rondje te hebben gelopen werden we weer de bus ingepropt naar het hotel toe.

Dit hotel heette het Kankouhoteru...was ook weer een Japanse toestand met tatamimatten, futons en openbaar bad. Het eten zag er heel vet uit moet ik wel zeggen. We hadden ieder een grote krab voor onze neus (heb ik helaas geen foto van want mn camera lag op de slaapkamer) en voor de rest gewoon de standaard vieze Japanse hapjes. De krab heb ik min of meer gegeten maar voor de rest durfde ik het op wat rijst na niet aan...mn maag was net rustig. Overigens was ik zelf nog voor het eten op zoek gegaan naar een combini om wat avond-ochtendeten te halen...en toen ik het hotel uit wilde lopen kwam de man van de receptie naar me toe en gaf me een grote paraplu. Dus ik zei dat ik al een paraplu had maar hij stond erop dat ik m meenam, want het was al donker en omdat ik in mn eentje ging kon ik wanneer ik lastig gevallen werd de paraplu als wapen gebruiken....dus nou ja goed, ik heb m maar meegenomen. Ik heb redelijk “normaal” eten ingeslagen en heb tijdens het avondeten dan ook wat salade naar binnen gewerkt. Na het avondeten was het dus tijd om jezelf te vermaken. Ik was nog steeds heel benieuwd naar de Ofurou (publieke bad) en na een gesprek met Nessa hadden we besloten dat we met een paar mensen naar dit bad zouden gaan...ik wilde namelijk niet alleen omdat ik niet wist wat ik allemaal moest doen enzo...Hoewel het raar is dat je naakt in een bad moet zitten met meerdere mensen moet ik zeggen dat ik het eigenlijk helemaal niet eng vond...ik had mn bril toch niet op dus ik zag niks hahaha :P...na dit relaxte gebeuren ging ik verfrist in mn yukata naar boven waar ik nog 2 foto’s heb gemaakt als bewijs hehe en vervolgens zijn we ’s avonds met de Nederlandse delegatie en 2 Koreanen naar een Engelse bar gegaan genaamd “Rumours” (onderweg kwamen we nog hertjes tegen!) waar ik weer fried potatoe/pizza heb gegeten (niet heel erg gezond maar mn maag kan het wel hebben!)...vervolgens was het bedtijd want we moesten de volgende dag om half 8 weer fris en fruitig aan het ochtendeten zitten.

Dinsdag 21 november:

Dit zou alweer de laatste dag worden en o wat was ik blij dat het einde in zicht was...ik was heel erg moe en ik had het echt een beetje gehad, maar we zouden vandaag nog een aantal tempels bezoeken dus nog ff de moed erin! Na om half 8 het
ochtendeten te hebben bekeken en mn eigen voedsel te hebben gegeten voelde ik me al een stukje beter en toen ik eenmaal buiten stond en het bleek dat het weer zonnig en droog was, was ik weer helemaal optimistisch. We gingen weer de bus in natuurlijk om naar onze eerste bezienswaardigheid van deze dag te gaan, de kofukuji. We hadden weeer een andere gids deze dag maar ook zij sprak alleen Japans op extreem beleefe wijze (dus ongebrijpelijk). Deze tempel had ook hertjes! Dus zonder aarzeling werd er door bijna iedereen alleen maar aandacht aan de hertjes besteed en niet aan de mooie architectuur of de gesprekken van de gids. Hier zijn we eigenlijk weer relatief kort gebleven en na een sprintje door het museum te hebben getrokken kwamen we na een busrit van een 15 minuten aan bij het klapstuk van de dag, namelijk de Todaiji (het grootste houten gebouw van de wereld!) waarbinnen een heeeeel groot beeld van Buddha staat. Ook hier waren weer veel hertjes aanwezig en eentje had zelfs het lef om me in mn kont te bijten/sabbelen! The nerve!...ik heb hier nog een Hello Kitty van Nara gekocht en uiteraard veel foto’s gemaakt....

Het eten beviel me dit keer een stuk beter want het was iets minder extreem Japans...ik vond het zowaar gewoon lekker! En nadat iedereen weer verzameld was en de plaspauze was gehouden werden we weer de bus ingestopt om dan eindelijk richting het vliegveld van Osaka te gaan. Het grappige was dat tijdens de lange busreizen eigenlijk iedereen lag te slapen en de gids gewoon 2 uur aan het doorpraten was terwijl echt niemand luisterde...ze zong zelfs nog en dit gebeurde eigenlijk alle 3 de dagen!...na een lange busrit kwamen we aan op het vliegveld waar we onze tickets kregen en nog even wat vrije tijd hadden. Ik heb met Mehmet (een turkse jongen) een beetje gepraat over wat dingen waarna we gingen inchecken. Uiteraard weer door de douane heen en dit verliep perfect (voor mij dan)...Mehmet die had een kadootje gekocht maar dit was een klein samuraizwaardje en die mocht ie dus niet meenemen! Dus ik zo van: “je weet toch dat dat niet mag!” en hij zo van “Yeah I forgot blabla”...dus na hem uit de brand geholpen te hebben want hij kan geen Japans zou hij zijn mesje op het vliegveld van Nagasaki terugkrijgen (die werd dus apart meegestuurd met het vliegtuig)....de vlucht naar Nagasaki verliep voorspoedig al mocht je geen elektronische apparatuur gebruiken tijdens de vlucht ofzo :S....Om 10 over 4 ’s middags landen we op Nagasaki airport (tijdens het landen kwamen we wel heel erg hard neer op de grond....ik schrok me kapot)...vervolgens nog een busrit van een uurtje naar huis. Eenmaal thuis op de dorm hadden we nog pizza besteld waarna ik nog heel lang met mn ouders heb gepraat voordat ik ben gaan slapen...

Ik heb het geprobeerd kort te houden en de reden dat ik weinig achtergrond informatie heb over al die tempels is dus omdat we dit of niet kregen of niet konden verstaan dus als je het echt graag wilt weten dan moet je maar op internet zoeken. Ik heb deze week nog een reisje naar Shimabara in het verschiet, naar de Fugendake (dat is een vulkaan die in 1991 is uitgebarsten en op dit moment ook actief is ofzo)....ik heb er nu al zin in :S...dit gebied is beroemd om haar natuurlijke Onzen (eigenlijk een openbaar bad in de natuur zeg maar)...je kan deze onzen gaan uitproberen maar ik denk dat ik pas gezien het weer! Ik zal verder deze week niet al te veel meer doen want ik ben erg moe en ik heb nog soort van vrij dus ik heb ook niet echt te behoefte om me uit te leven, maar mocht ik nog wat leuks meemaken voordat ik naar de Onzen ga dan hoor je dat natuurlijk van me!

Ik zou zo zeggen check de foto’s die ik heb gemaakt want die vertellen een stuk meer dan alleen kale tekst!

Tot de volgende keer maar weer!

Byebyeee,

Claudia

Ps: check ook wat filmpjes die ik onder filmpjes gebeurtenissen japan heb gezet

zaterdag, november 18, 2006

“de week van de Japanse dans, Baard, de kerstman en professor Boot enzo…”

Maandag 13 november:

Goed na een slopend weekend Miyajima en Hiroshima stonden we maandag waren we maandag weer fris en fruitig bij college. De dag verliep as usual ware het niet dat we zowaar een Japanse cultuurcollege hadden die dag..(dit college krijgen we 5x dit semester en dit was de 1e keer) We moesten om half 3 verzamelen waarna we met zn allen naar een klein zaaltje gingen ergens op het uni-terrein. Hier stonden die 3 Japanse dames in kimono ons op te wachten (Norimoto-san, de dochter van Norimotosan en nog een mevrouw wiens naam ik niet meer weet)…
Nadat we allemaal verzameld waren in dit veel te kleine hokje konden we na een introductie een waaier uitzoeken die we achteraf als kadootje mee naar huis konden nemen. Na wat gevecht om de waaiers was het tijd om te gaan dansen! Goed Japans waaierdansen is ontzettend moeilijk! Je hand moet zus- je voet moet zo- links recht schop klap etc.etc. We begonnen met het “Sakura Sakura” liedje. Na de buurman regelmatig in zn nek te hebben gezeten (ja ruimtegebrek heh :P ) mochten we met een klein groepje datgene laten zien wat we hadden geleerd in 10 minuten….T ging allemaal redelijk en omdat wij zo goed waren *kuch kuch* mochten we ook de “Nagasaki meibutsu” lied gaan dansen. Dit is een volkslied van Nagasaki..heel grappig, je mag dronken dansen in een gedeelte van het liedje! Het resultaat van deze dag heb ik op film en op foto’s staan :)…Kortom het was een superleuke ervaring!

Dinsdagavond 15 november:


Op dinsdagavond was het de bedoeling dat we met zn allen naar Baard zouden gaan…Jennifer wilde haar moeder sowieso Baard en zn bar laten zien enzo dus ja waarom niet…tenslotte kunnen we op woensdag altijd uitslapen! Nadat we iedereen in een taxi hadden gepropt en bij Baard waren aangekomen was de bar dicht!!! WTF…wij kloppen, niemand, wij aan de deur voelen….deur was open (normaal in films voorspeld dat weinig goeds mja dit is Japan dus ja…what could happen?)…dus ja wij naar binnen heh….alles was donker maar niks zat op slot en overal lagen spullen…zelfs een digitale camera! Kortom een walhalla voor dieven…mja wat ik al zei, het is Japan heh…dat kan daar gewoon.
Dus Baard was er niet…Andy bellen naar Baard van: “Waar zit je?”…het bleek dat hij naar een andere bar was gegaan met een aantal mensen en dat wij konden komen..hij had zelfs een taxi voor ons gebeld zodat we er direct heen konden…dus ja OK! 10 minuten later waren we bij deze nog kleinere Izakaya en daar zat Baard hoor…aan een lange tafel met 2 kookpitten erop met een aantal familieleden/vrienden…De Nederlandse delegatie was binnen en toen kon het feest beginnen (voor Baard (Sacchi) was het feest al begonnen want hij was al dronken toen we daar aankwamen)..We kregen deze avond alles kado, drinken en eten. Het eten was overigens heel gaaf want die kookpitten daar kwam een pan met hete soep? op te staan en daar kwam vervolgens een schaal met voedsel bij wat je erin moest gooien…groente en vlees/vis (dit gerecht heette Nabe (nabe = pan) volgens baard)…nadat de eigenaar van de tent ons had laten zien hoe we dit klaar moesten maken konden we het zelf gaan uitproberen. Het eten beviel mij goed (alleen ja naderhand niet meer) en naderhand zat iedereen vrolijk te kletsen met iedereen. Nonoka (Baard zn jongste dochter 3 jaar oud) hing weer eens over de jongens en Mariko heen. Baard had gedronken die avond en was dus ook heel los, zo los dat ie het zelfs aandurfde om met mij op de foto te gaan en een gesprek met me te hebben over vage dingen…ineens was ik wel schattig in plaats van eng en ik was slim volgens Baard (ja wat moet je daar nou op antwoorden..mwah valt wel mee hoor, ik ben gewoon normaal?)…
Kortom het was heel gezellig en raar maar Jennifer en haar moeder wilden eerder naar huis en ik had afgesproken om dan mee te gaan dus zo rond een uurtje of half 2 gingen we weg en na wat arigatou’s en baard te hebben beloofd dat we later deze week nog eens zouden komen stapten we in de taxi naar huis.

Vrijdag 17 november:

De dag begon wat rommelig omdat ik tijdens mijn college een spreekbeurt moest houden van de week ervoor terwijl ik die van deze week had voorbereid…gelukkig verliep het allemaal goed en was het spoedig alweer weekend. Deze dag zouden professor Boot en Smits een lezing houden voor een aantal Japanners in het Japans natuurlijk. Aangezien we het netjes vonden om in ieder geval te gaan kijken bij de lezing zaten we om half 3 netjes in het zaaltje waar de boel zou worden gehouden. Daar werden we nog even snel begroet door Boot en Smits en kon de lezing beginnen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er weinig van begreep maargoed…Wat ik heel asociaal vond was dat Boot tijdens de lezing van Smits lag te slapen en vervolgens alsof er niks aan de hand was bij het vragen stellen gewoon doodleuk vanalles vroeg terwijl hij niet eens had geluisterd! Ik heb de foto’s als bewijs! De lezing liep erg uit en aangezien wij ook nog zouden gaan kijken bij Gerrie die die avond als Kerstman zou optreden in Amu-plaza (winkelcentrum bij station) besloten we maar om weg te gaan want hij zou rond avondeten optreden..(ook al hadden we Boot nog niet gehoord…ik heb er geen spijt van!)…Dus een half uurtje later waren we op station en zagen we Gerrie al druk met allerlei Japanners overleggen want hij moest op het signaal van iemand via de roltrap naar beneden enzo…Het zou nog even duren voordat het begon dus gingen Jennifer, ik, Jennifer’s moeder en Mariko eerst wat kleins eten bij de Royal Host (want vanaf daar heb je zicht op het plein waar het moet gaan gebeuren)…Na een half uurtje begon het al vol te stromen met kids die voor de kerstman kwamen…de grote kerstboom stond ook al klaar om verlicht te worden met 1 druk op de knop…de dj was er. Het leuke was dat de kids allemaal hetzelfde gekleed waren en netjes in rijtjes van 2 op het plein waren opgesteld. En toen kon het eindelijk beginnen. Wij waren heeel zenuwachtig voor Gerrie want hij zou straks 1000 ogen op zich gericht krijgen enzo…je moet het maar durven! Nadat de introductie was gedaan gingen de kinderen 2 liedjes zingen (heb er filmpjes van) en mochten 2 kindjes de knop indrukken zodat de boom aan zou gaan….dus aftellen 3-2-1 nu! Maar kindje was helemaal verstijfd van de zenuwen dus het duurde nog 5 minuten voordat de boom eindelijk aan ging….en toen was het tijd voor Gerrie zn optreden…..Iedereen gespannen richting roltrap en zodra de eerste rode muts te zien was begonnen al die kids te schreeuwen en te juichen…(wij deden stiekem mee!) het was net sinterklaas!....Gerrie moest daarna aan 210 kids!!! Kadootjes uitdelen en alles was te zien op een groot scherm dat blijkbaar in verbinding stond met de Japanse televisie…(zo hebben Mariko, Jennifer en ik dus onze 10 seconds of fame gehad hahaha)…wij wilden ook met Gerrie in kostuum op de foto maar dat is niet doorgegaan want hij moest min of meer wegvluchten van al die kinderen…

Nadat het hele kerstman gebeuren was afgelopen hebben we met zn 11en…iedereen was er behalve Ruben…gegeten in de Royal Host (ik had een hele lekkere Sairon Steak!) …Goed een aantal mensen wilden naar Baard toe en een aantal anderen dus niet…dus nadat we helemaal hadden uitgevogeld wie er wel en niet gingen konden we terug met de tram…helaas veranderde iedereen van gedachte en kwam het erop neer dat alleen Jennifer, haar moeder en ikzelf naar Baard zouden gaan (we hadden het beloofd en Jennifer’s moeder was nog niet echt bij Baard zn bar zelf geweest)…eenmaal bij Baard was het heel rustig…(zeg maar gerust beetje uitgestorven) dus we zaten daar met ons drankje een beetje te ouwehoeren over niks toen Jennifer ineens “Eek” riep..dus ik kijken waarom…bleek dat er voor mijn neus, in de vitrine een soort enorme garnaal-achtig wezen lag dat gewoon nog leefde (pootjes gingen heen en weer enzo :S) Dus uiteraard merkte Baard op dat wij dat niet zo leuk vonden…ging ie m voor onze neus…1 zo’n beest op een gril leggen, en eentje rauw vermoorden en aan ons serveren…goed eerst durfde ik dus niet maar uiteindelijk heb ik toch allebei een hapje genomen en ik vond het niet lekker (ook het idee dat dat beest nog leefde enzo sprak me niet aan)…Baard natuurlijk lachen omdat ik zo’n vies gezicht trok. Goed Nonoka (Baard zn dochtertje) zat ineens wel heel dichtbij…eerst op Jennifer’s schoot en toen op mijn schoot…blijkbaar had ze behoefte aan aandacht en aangezien de jongens er niet waren besloot ze dat wij wel goed genoeg waren dit keer. Maar omdat wij niet al te lang wilden blijven en weg wilden besloot Baard om ons naar huis te brengen…dus wij met zn allen (Baard, Nonoka, Momo en ik, Jenn en haar moeder) in de auto…

Hij wilde eerst Jennifer’s moeder naar het hotel brengen maar onderweg vroeg hij of wij al naar Mount Inasa waren geweest (dat is een beroemde berg met uitzicht over heel Nagasaki) dus wij zeiden van niet. Hij op zijn beurt: “Wil je erheen?” Dus wij zo van, kan dat? Ja hoor geen probleem en dus reden we vervolgens de berg op om bij het uitzichtpunt te komen…het was net een atractie van sixflags. Allemaal slingerweggetjes en dan ook in een hoek van 45 graden omhoog. Ik vond het heel spannend, ook omdat het al half half 1 ’s nachts was en Sacchi eigenlijk nog nooit met de auto omhoog was geweest. Uiteindelijk na wat heen en weer rijden kwamen we op de bestemming aan en O wat was dat mooi zeg. Overal zag je lichtjes en bergen. Sacchi vertelde me ook nog dat Korea te zien was vanaf een bepaald punt, dus ik geloofde m niet maar hij wees me op een bordje waar dat dus op te zien was…echt te gek voor woorden! Ik heb foto’s gemaakt van het uitzicht maar mn camerabatterij was helaas op dus voor het merendeel moet ik ff Jennifer lief aankijken :). Het was heel koud en Nonoka had weinig kleding aan (het meisje is 3 en het leid een leven van iemand van 18 kwa naar bed gaan tijden enzo :S)..dus we besloten maar weer terug te gaan. In de auto heb ik Nonoka haar voeten verwarmd en had Jennifer haar bodywarmer afgestaan en uiteindelijk viel ze in slaap(dat kind was helemaal bekaf). Uiteindelijk waren we om half 2 ’s nachts thuis en vond ik een officiele uitnodiging in mijn postvakje waarin staat dat ik ben uitgenodigd voor de Seijinshiki (dat is een festival ter ere van je 20e verjaardag, dan mag je in kimono rondlopen en belangrijk zijn enzo)…dat vond ik echt heel vet! Dat festival valt op maandag 8 januari, en je kan het overal vieren maar ik denk dat ik dus gewoon in Nagasaki blijf om het te vieren. Dus mijn dag was heel geslaagd!

Ik heb verder vandaag niet zo veel te doen…de meesten zijn op dit moment al naar Amu-plaza met Baard enzo want dat kerstman gebeuren is 3 dagen. Maar ik moest nog ff dingen bijwerken en doen dus ik ga zometeen…als het echt heel leuk is zal ik ook van vandaag nog een post maken maar sowieso zullen jullie geduld moeten hebben want ik heb mn weekendje Kyoto/Nara van morgen tot en met dinsdag dus ik kan op zn vroegst pas woensdag weer wat typen…uiteraard zal ik waarschijnlijk heel veel foto’s weer hebben dus wees gewaarschuwd!! Duim voor me dat ik goed weer heb want het voorspelde eigenlijk niet veel goeds :(

Goed tot de volgende post maar weer!

Byebyee,

Claudia

Ps: zie de nieuwe fotolink met alle foto’s die bij deze post horen

dinsdag, november 14, 2006

“Het weekendje Hiroshima en Miyajima….”

vrijdag 10 november:

Het begon eigenlijk al op vrijdagmorgen rond een uurtje of 9 want we moesten regelen dat we niet naar college hoefden te gaan omdat het niet was gelukt om een hotelkamer voor de nacht van zaterdag op zondag te regelen…ALLES zat vol! Nadat we uiteindelijk allemaal (Gerrie, ik, Jennifer en haar moeder) verzameld waren op Nagasaki Station konden we met de trein van half 11 richting Fukuoka vertrekken...Nou moet ik ff wat kwijt over deze trein...hij heet de Kanome Express maar tis meer een attractie van SixFlags af en toe want man wat schommelde dat ding...(als je last hebt van ..zeeziekte zoals ik...dan voel je je niet prettig in die trein) en het ergste was dat die reis naar Fukuoka dus 2 uur duurt!....ik kreeg spontaan heimwee naar het zeevissen...als je begrijpt wat ik bedoelOp Fukuoka stapten we over op de Hikari Railway Superexpress Bullet-trein (zo’n 300 km/pu ding..zie deze foto!)...en ow wat rijd/glijd dat ding als een zonnetje! Binnen een uurtje waren we op Hiroshima station en konden we richting onze eerste bezienswaardigheid gaan...het Atoombom-peacepark.

Het park was heel ruim opgezet en het eerste waar we tegenaan liepen was de A-bombdome...dat is een gebouw dat de impact van de atoombom heeft doorstaan terwijl die bom er eigenlijk zo’n beetje recht boven ontploft is! en dus nu nog steeds als monument wordt onderhouden enzo. Ik heb er een aantal foto’s van gemaakt..ik heb ook foto’s van de uitleg gemaakt zodat je alles weet over deze dome...We liepen daarna gewoon het pad af richting het museum toen er een aantal studenten naar ons toe kwamen om te vragen of wij een paper-crane (zo’n origami kraanvogel) wilden maken...(wat bleek, Jennifer of haar moeder..weet niet meer precies...vertelde dat een paar weken voor onze komst een kwaaie student de gevouwen paper-cranes in het peacepark in de fik had gestoken omdat hij geen baan kon krijgen en dus waren ze allemaal verbrand...)..natuurlijk hebben wij de kraanvogels gevouwen want dit project was dus opgezet door de studenten om de kraanvogels weer in ere te herstellen....(ze hebben er 7000! nodig)...na dat te hebben gedaan en wat arigatou’s te hebben gekregen (dankjewel)..besloten we om verder richting het Hiroshima peace museum te lopen...

Ik heb van bijna alle monumenten die we onderweg zijn tegengekomen foto’s gemaakt en de uitleg daar heb ik ook foto’s van voor als je geintresseerd bent....eenmaal bij het museum in de buurt staat een boog waar je doorheen kunt kijken...dan zie je een vlam en daarachter zie je de a-bombdome...alsof je dus door een lens kijkt. Deze vlam, die zal niet uitgaan voordat alle atoomwapens over de hele aarde vernietigd zijn. (ik heb ff gecheckt...dat ding wordt brandend gehouden door gas)..Gerrie en ik zijn vervolgens naar het museum gegaan terwijl Jenn en haar moeder taart zijn gaan eten omdat zij het al gezien hadden. Het museum was heel indrukwekkend en een beetje morbiede...je zag foto’s van slachtoffers enzo (geen fijn gezicht maarja t is de harde werkelijkheid...)..na een uurtje in dit museum te hebben gewandeld zijn we nadat we allemaal weer verzameld waren maar ons hotel gaan opzoeken want het was al wat later aan het worden. (we hebben ook de eerste kerstverlichting in de bomen gezien...zie foto’s!) We zouden gaan overnachten in het Comfort hotel...maar het was een beetje tricky want er waren er dus 2 en we wisten niet helemaal welk hotel we moesten hebben...uiteindelijk hebben we de juiste gevonden en konden we inchecken. Het hotel was echt super! Het was gloednieuw en je had zelfs een flatscreen! Tv op je kamer....het mooiste komt nog...het was 50 euro p.p.p.n. In Nederland lig je dan in een 2 sterrenhotel ff ter vergelijking... Uiteraard heb ik ook hier foto’s van gemaakt...en grappige filmpjes...!

Het was etenstijd en we besloten om een restaurant op te zoeken...we belanden bij een Indiaas restaurant waar Japanse vrouwen in Indiase kleding liepen (dat is pas een raar gezicht want het past ze niet enzo...soort dek-kleed idee)...Ik moet ff vermelden dat ik dus nog nooit Indiaas gegeten had in mijn leven dus ik was super benieuwd hoe het smaakte...Ik had een plate besteld met tandori-kip, curry en knoflook-nan (zo’n brood ding)..er zat ook nog een salade bij...Iedereen kreeg echt superveel dus we hebben het niet allemaal opgegeten maar het was echt heeeeeel lekker en vullend...en dit kon mijn maag dus wel verteren...(alleen het Japanse voedsel blijft een vechtpartij in mijn maag)...zie foto’s! Na dit eten zijn we nog ff naar het peacepark teruggelopen omdat we dan de abomb-dome bij nacht konden zien en fotograferen want de verlichting is dan heel anders...daarna was het bedtijd maar ik heb nog tv gekeken samen met Gerrie...we hebben een kinderprogramma gekeken wat we volledig konden volgen!...dat was ook voor het eerst :P

Zaterdag 11 november:

We kregen ook ontbijt bij onze overnachting dus om een uurtje of 8 stonden we allemaal fris en fruitig bij het buffet om onszelf tegoed te doen aan allerlei lekkers...van broodjes, tot fruit, tot yoghurt met cornflakes...u name it, they had it! Na superlekker te hebben gegeten en ff mijn email gecheckt te hebben besloten we om op pad te gaan want we wilden genoeg tijd hebben om naar Miyajima te gaan. We kochten een pas waarmee je gratis de hele dag kunt reizen met de tram en een gratis bootovertocht krijgt naar Miyajima...
De tramreis duurde ongeveer een uurtje en nadat we gaar de tram uitstapten konden we gelijk aanschuiven bij de rij voor de boot...de boottocht duurde ongeveer 10 minuutjes waarna we dus gearriveerd waren op Miyajima...Ik had van Jennifer gehoord dat je op dit eiland hertjes en aapjes kon zien dus ik was al helemaal benieuwd! Ik was de aankomstterminal nog niet uit of de bambi’s kwamen al op me af...ik helemaal happy want ze zijn tam en je kunt ze aaien...ze zijn ook heel enthousiast om jou te zien omdat ze dus hopen dat je eten hebt...(zie foto’s :D)....Gerrie kan er overigens over meepraten want hij werd zo’n beetje belaagd door een bambi omdat hij iets te eten had....ik heb er een paar foto’s van gemaakt en een filmpje want het was echt TE grappig. Overigens viel het weer een beetje tegen die dag...we hadden de dag ervoor gewoon lekker weer...droog, niet te heet etc etc. Maar deze dag hadden we regen, bewolking en het was wat frisser...maargoed dat mocht de pret niet drukken! Het stierf er overigens van de toeristen maar dat had ik ook niet anders verwacht.

De grote bezienswaardigheid van Miyajima is een Torii (zo’n groot poortding) dat in het water staat en wanneer het eb is dan kun je ernaar toe lopen! Helaas was het vloed dus konden we m alleen van een afstandje bekijken maar dan is ie nog steeds heel groot en indrukwekkend! (zie foto’s)..we zijn ook nog het tempelcomplex ingelopen dat bij die Torii staat en dat was erg mooi en deed me heel erg denken aan die samuraifilms enzo....er was zelfs nog een shinto-ceremonie aan de gang voor kindertjes die 5 jaar waren geworden..ze liepen allemaal heel mooi gekleed en dan kregen ze een zegen van zo’n priestergast. Ik heb ook daar foto’s van (maar zoals jullie waarschijnlijk al weten...ik heb 1gb oftwel 400 foto’s geschoten dit weekend dus ja waar heb ik nou geen foto’s van :P)..vervolgens zijn we nog langs een aantal andere Japanse bezienswaardigheden gelopen en maakte Gerrie nog een grapje over een tentje waar je ENORME rijstscheppen kon kopen..sindsdien noem ik ze dan ook de bitchslap-scheppen...tis net een mattenklopper hahaha.

Het was inmiddels al lunchtijd dus we besloten een eettentje op te zoeken. Na te hebben gegeten besloten we verder te gaan want we wilden nog met de kabelbaan de berg op naar een gebied waar de apen zaten. Het was alleen een beetje puzzelen omdat we dus niet precies wisten welke kant we op moesten en de bordjes gaven een beetje vage dingen aan af en toe....na 10 minuten gelopen te hebben kwamen we dan eindelijk bij de kabelbaan aan. Na wat verbluffende foto’s te hebben geschoten en Belgen te zijn tegengekomen in de kabelbaan waren we dus boven....

Nou net als met de herten...ik was de deur nog niet uit of de apen stonden al voor je neus....er stonden ook allemaal bordjes bij van: “never look de monkey in the eyes..” enzo...oftwel, je moest je spullen achterlaten in een kluisje...je mocht apen niet in de ogen kijken want dan gaan ze flippen ofzo..etc.etc. Ik vond ze leuk om te zien maar ze hadden niet echt een aaibaarheidsgehalte ofzo...ik vond ze doodeng want ik was elke keer bang dat er een op me zou springen...(ff voor de duidelijkheid, het waren geen ringstaartaapjes zoals in de apenheul....het waren makaken...dus ja) Na snel naar boven te zijn gevlucht kwamen we op een soort uitkijk punt waar je een 360 graden uitzicht had op de zee en hiroshima met haar vele nabijgelegen eilanden. Het weer klaarde langzaam aan op dus weer een uitgelezen moment om verder te gaan met foto’s maken! We zaten op zo’n 400 meter hoogte geloof ik......We wilden in eerste instantie nog gaan wandelen naar een nabijgelegen tempelschrijn ding op de berg maar ik was te moe en Jennifer zag dat ook niet zo zitten dus uiteindelijk is Gerrie zelf ff gaan kijken. Nadat hij terug was zijn we maar teruggegaan want de kabelbaan gaat terug tot en met 17.30 uur en het was al uurtje of 5, bovendien moesten we ook nog een trein halen en begon het heel koud te worden op de berg. Bij de kabelbaanvertrekhal hing er overigens nog een briefje van: “Het weerbericht van vandaag voorspeld dit en dit dus het kan zijn dat de kabelbaan af en toe stil wordt gehangen”. Dat was ook een erg fijn vooruitzicht, gelukkig verliep alles soepel :D

Eenmaal beneden hebben we nog wat souveniershops bezocht en zijn we vervolgens zo snel mogelijk naar de boot gegaan. Na een sprintje te hebben getrokken naar de tram kwamen we een uurtje later aan op Hiroshima station. Daar moesten we dus nog een kaartje kopen voor de Shinkansen. Ik wilde geld pinnen maar dat lukt niet echt (stomme Japanse geldautomaten ook!) en toen we ons treinkaartje wilden betalen met een creditcard deed geen van de creditcards het meer en dat was zogenaamd onze eigen schuld. Die muts achter de balie had gewoon wat verkeerds gedaan want een seconde geleden was het Jennifers moeder nog gelukt en daarna kon het ook niet meer met haar pasje....dus Jennifer was onze life-saver en schoot ff het treinkaartje voor. Uiteindelijk was het maar beter dat het niet helemaal soepel verliep want we hadden de trein van 19.10uur NOOIT gehaald en die tijd stond wel op de kaartjes de 1e keer...de 2e keer hadden we die van 19.25uur dus nu hadden we ff wat meer tijd om naar de trein te lopen...de aansluitingen verliepen heel soepel en we zaten binnen de kortste keren op Hakata (Fukuoka). Daar hebben ik nog ff wat Hello-kitty sleutelhangers gekocht want in elke stad kun je andere kopen als herinnering enzo (een soort spaar-ze-allemaal-idee)...na een frustrerende treinreis van 2 uur in de Kanome Express (Six-Flags)trein te hebben gezeten, kwam ik zwaar misselijk en vermoeid aan op Nagasaki Station. De rest was heel energiek dus ik besloot mee te gaan want een taxi in je eentje is nogal prijzig. Daar hebben Gerrie en ik nog gepraat met Japanse kindjes (die zaten de hele tijd te azen op ons om hun Engels te oefenen)..en heb ik met afkeer gekeken hoe de rest lekker pancakes en sandwiches naar binnen aan het schuiven waren(ik was tenslotte nog steeds misselijk enzo)...Vervolgens was het naar huis en snel gaan slapen, alhoewel...dat was de bedoeling maar ik wilde eerst mijn internetverbinding eens gaan checken...dus dat was binnen 10 minuten gebeurd en toen ineens had ik allemaal mensen op msn (ja het was 5 uur ’s middags in Nederland – en 1 uur ’s nachts bij mij). Uiteindelijk ben ik om half 3 gaan slapen ofzo..en ’s morgens kwam Jennifer’s moeder langs met allerlei yummie broodjes dus mijn ontbijt was super! (had ik wel nodig na de avond ervoor...)
Deze dag was overigens helemaal niet zo boeiend...ik heb schoongemaakt...huiswerk gedaan en nog gebabbeld met mijn ouders en Andre..Gerrie, Mariko en Jennifer zijn naar Deshima-warf gegaan want daar waren optredens en je kon er lekker eten. En toen was het helaas alweer maandag!

Dit was m weer voor nu....de verhalen worden steeds langer lijkt wel! Dit aankomende weekend heb ik mijn vliegreis-trip naar Kyoto en Nara dus dat wordt weer veel foto’s maken enzo...en de 25e heb ik een reisje naar de Onzen (spa) in Shimabara...dus kortom...ik heb nog genoeg dingen in het verschiet!

Byebyee,

Claudia

Ps: de foto’s heb ik weer onder een nieuwe link gezet..
Ps2: ik heb nog wat filmpjes gemaakt en die staan onder filmpjes gebeurtenissen Japan, de kwaliteit is wat minder maar anders kon ik ze niet online zetten dus sorry als je het niet goed kan zien!
Ps3: er zitten potentiele wallpapers bij de foto’s :P ...als je interesse hebt kan ik de onverkleinde versie mailen :D

zondag, november 12, 2006

"Internet!!!..."

Internet is eindelijk geregeld! geen gedoe meer.....

Ik ben gisteren teruggekomen van mijn tripje samen met Jennifer, haar moeder en Gerrie. We zijn ipv 3 dagen 2 dagen weggegaan omdat het niet was gelukt een hotel te boeken voor de 2e nacht...dus waren we genoodzaakt om college te skippen en internet over te laten aan de mensen die niet meegingen! Gelukkig is het allemaal gelukt dankzij Mariko en Ruben :D

Alles is goed verlopen qua reis enzo en ik ben nu net klaar met mijn 400 foto's die ik dit weekend heb gemaakt te verkleinen enzo..Gelukkig voor jullie zal ik ongeveer de helft van de 400 foto's online zetten, verkleind en wel, dus dan kunnen jullie allemaal meegenieten van mijn weekendje hiroshima!

Het is nu al hartstikke laat dus ik ga mijn bed opzoeken...ik zal zo snel mogelijk mijn verhaal typen en de foto's upladen...dus nog even geduld!

Weltrusten,

Claudia

donderdag, november 09, 2006

"mijn verjaardag in Nagasaki!!..."

Mijn verjaardag!!!

Dinsdag 7 november:

Afgelopen woensdag (8 november) heb ik mijn verjaardag gevierd! Maar eigenlijk begon het allemaal al op 7 november zo rond een uurtje of 11 ’s avonds. Ik had overdag een paar toetsjes gehad die goed gingen en nadat ik thuis was gekomen van de yamada-denki met Jennifer waar ik een mooie mp3 speler heb gekocht (sony 6gb nw-a1000) als verjaardagscadeau en wat restantjes had gegeten van de avond ervoor kwam Ruben om een uurtje of 9 binnen om Mariko en mij mee te vragen naar een kleine get-together beneden in de seminar-room van de dorm. Jennifer was met haar moeder weg want die was die dag net gearriveerd in Nagasaki.Dus goed iig wij gingen met zn 3en naar beneden en daar zaten 4 Japanners (Ken, Kentarou, een jongen en nog een meisje) + nog 2 Koreanen en wij dan. Na een tijdje gepraat te hebben (tenminste...ik was niet in zo’n praatbui...maargoed) kwamen Richard, Andy, Maarten, Michael, Jennifer en Gerrie binnen (dus eigenlijk iedereen behalve Onno)...Het was 10 uur ’s avonds en iedereen wilde nog wel wat doen dus besloten we om met zn allen een Izakaya (hoe kan het ook anders) op te zoeken...

We belandden in “onze” Izakaya...waar de ruimte dus gelijk vol zat omdat we met zn 14en waren ofzo...Het was erg gezellig en om 12 uur was het zover....iedereen begon om klokslag 12 uur “Lang zal ze leven” te zingen!!...de Japanners meeklappen en meebrabbelen omdat ze de tekst niet kenden...en toen kwam het zoenmoment natuurlijk...in Japan worden er niet 3 zoenen gegeven om je te feliciteren maar blijft men spastisch op een afstandje staan en een beetje vriendelijk lachen...maarja alle Nederlanders waren fijn om de beurt aan het feliciteren op de Hollandse manier en om de een of andere reden besloten de Japanners dat ze het ook wel eens wilden proberen....alles goed en wel, aangezien ik jarig was moest dat dus op mij toegepast worden....het meisje dat naast me zat gaf me heel lief 3 echte! (dus niet van die ik-raak-je-wang-net-niet) zoentjes op mn wang...maar toen moesten de Japanse jongens nog...goed, Japanners en meisjes gaat al niet zo goed maar zeker wanneer het Japanners en een Westers meisje is....dus ja Ken was eerst en ook al raakte hij me niet eens aan (hij gaf me een hand en gaf 3 luchtzoenen op een halve meter afstand)....hij raakte volledig in shock en was helemaal hazukashii (oftewel: blozen/verlegen) omdat ik dus blijkbaar de eerste persoon was die hij uberhaupt een zoen had gegeven ofzo...vaag gedoe...en die andere jap raakte zo in de stress dat ie van ellende mijn kaakbot bijna uit de kom stootte...dus nou ja goed...daarna verdwenen ze om vervolgens 5 minuten later binnen te komen met een taartje (ranzig kastanjesmaak achtig iets maar zag er wel grappig uit...zie foto!) om als kadootje aan mij te geven..ahh wat lief!
Maarten had ondertussen voor mij “Karage” (gefrituurde kip) besteld en blijkbaar had hij de eigenaar ook verteld dat ik jarig was (gelukkig maar niet gezegd dat ik net 20 was geworden omdat ik dus voorheen illegaal in barren heb gezeten). Dus ik zat heerlijk van de Karage te smullen en toen kwam de bediening ook nog frietjes naar mij brengen die ik op kosten van het huis kreeg omdat ik jarig was!! Bedankt Maarten!! Ik heb ook daar natuurlijk foto’s van....op den duur wilde eigenlijk iedereen naar huis dus ieder ging zijn eigen weg...

Woensdag 8 november:

Ik was redelijk laat opgestaan want op woensdag heb ik altijd pas om half 3 ’s middags college dus ik was rustig mijn dingetjes aan het doen en kwam de woonkamer nietsvermoedend binnen en daar hingen slingers!! Ja ik had namelijk die dinsdag van mijn ouders een doosje binnen gekregen met wat verjaardags-goodies zoals slingers en sieraden enzo! Dus die waren opgehangen voor mij...heel ff later kwam Mariko ook nog een taart brengen (met kaarsjes die ik mocht uitblazen!...heb daar ook een filmpje van!!)..helaas was Jennifer er op dat moment niet bij want die was met haar moeder de voorbereidingen aan het treffen voor het weekendje Miyajima/Hiroshima waar Gerrie, ik, Jennifer en haar moeder heen gaan...dus dat was jammer aangezien zij samen de taart hadden gehaald mja anyways..bedankt girls!! Wat later kwam Jennifer dus samen met haar moeder binnen omdat haar moeder natuurlijk benieuwd was waar wij leefden enzo...en toen was het kadootjes tijd!!....ik heb van Mariko een hele mooie tas+pen gehad, die ik graag wilde hebben maar nog niet had gekocht....en van Jennifer allemaal leuke goodies voor in kamer en in mn tas enzo...

Eenmaal op de uni was het natuurlijk internet-tijd en nadat ik Andre had gesproken op msn besloot ik wat eten te gaan halen...en wie kwam ik daar tegen...Ruben en zijn tutor...en ze hadden voor mij ook cadeautjes gehaald! (echt ik was stomverbaasd omdat ik dat helemaal niet had verwacht en het werd midden op straat gegeven en al die jappen maar staren enzo)...dus ik snel openmaken...ik had van de tutor van Ruben (ben haar naam kwijt) een lief doosje gehad met 3 soorten nagellak...en van Ruben een doosje met wat badzeepspul, lekkere badstofsokken en allemaal leuke sleutelhangers om mijn mobiel/sleutelbos enzo verder op te pimpen. Ik vond dat echt zo leuk! Het college ging die dag ook vlot en zelfs het praten tegen Japanners ging vrij soepel...om half 7 had ik met Jennifer, haar moeder, Mariko en Gerrie afgesproken om ze te trakteren op een etentje omdat ik jarig was....

Na college was ik dus snel naar huis gegaan om ff wat dingetjes te doen en wat nou zo leuk was....ik werd gebeld door Andre’s ouders...die ook een liedje voor mij gingen zingen...en ik kreeg een mailtje van mn zusje met felicitaties....ik was een beetje teleurgesteld dat ik dus deze dag geen felicitatiekaartjes in mijn brievenbus had gehad maar dat was snel over toen ik mijn huis binnen stapte....want...mijn doos met winterkleding enzo was gearriveerd!! Dus joepie joepie...nu kon ik me ook nog leuk aankleden voor mijn etentje! Echt mijn kast is ineens een heel stuk voller en ik heb nu ook nog eens meer schoenen enzo..bedankt pappie en mammie!
Ik was samen met Mariko naar Amuplaze gegaan want de rest ging op zichzelf erheen...en ik heb deze keer heeeel veel buitenlanders gezien en sommigen waren helemaal blij dat ook zij buitenlanders zagen (ze bleven Mariko en mij maar aanstaren...en t waren 9 van de 10 keer ook nog jongens....) ja ik ben het niet meer gewend omdat al die Japanners altijd maar bang zijn...we zijn gaan eten op de 5e verdieping van Amu-plaza (dat winkelcentrum bij Centraal Station) waar we het restaurant uit hadden gezocht waar ze dus als dessert, EXTREEM groot ijs hadden. Na lekker hoofdgerecht, en Gerrie’s kadootje (hij had ook leuke goodies voor mijn sleutelbos/mobiel gegeven! Zie foto’s!)besloot Jennifer’s moeder ons te trakteren op zo’n extreem groot ijsje...en wat was ie lekker en we hebben m zowaar opgekregen met zn 5en hahaha, maar de chocolade reep hebben we maar mee naar huis genomen want dat werd teveel hehe!!!! Ik werd tussendoor nog door mijn oom gebeld en door mijn vader die nog op zn werk zat....dus ik was helemaal blij natuurlijk! Nadat we nog even de arcade-game hall waren ingeschoten om nog wat te gamen zijn we weer naar huis gegaan...ik heb gewoon blaren van het Taiko-drumspel wat je daar kunt doen!...en onderweg werd ik weer teruggebeld door mijn papa die me feliciteerde en ik werd nog wat later ook nog gebeld door Andre...echt mijn dag kon niet meer stuk....

Ik wilde erna nog wel wat leuke dingen doen want het was heel misschien de bedoeling dat we wat met zn allen zouden gedaan..dus zowel de jongens als wij...maar zij waren niet aanwezig of ze moesten leren geloof ik...dus helaas heb ik daar niks meer over gehoord(en wie weet komt er nog een vervolg op dit hele gebeuren...want mijn tutor die EINDELIJK weer terug is uit Amerika wilde ook nog op mn feessie komen dus ja...), maar ergens was het maar beter ook want ik was me een partij aan het gapen..en ik moest ook nog een toets voorbereiden. Dus toen ben ik dat maar gaan doen en mijn blog gaan typen/foto’s bewerken hehe...verder zit ik nu ook te stressen omdat ik dus een spreekbeurt moet houden aankomende vrijdag over een onderwerp dat ik zelf mag verzinnen maar het moet wel Japan gerelateerd en kwalitatief zijn enzo...zucht...alsof het nog niet moeilijk genoeg is....dus ja daar moet ik nog maar ff over nadenken. Verder is internet dus helaas niet gekomen vandaag maar daar was ik dus ook dinsdagavond achtergekomen toen ik al die documenten ben gaan vertalen omdat ik wilde weten wat de bedoeling was....en wat bleek, internet wordt dus aankomende vrijdag in de middag....geinstalleerd (alleen de hardware) het instellen van de gegevens mogen we zelf doen (dat wordt dus weer een gedoe...dat weet ik nu al)....ik hoop dat ze snel komen (er staat tussen 13-17 uur....lekker ruim genomen) want als dat zo is dan kunnen we ook sneller weg naar Miyajima/Hiroshima...hopelijk lukt het dus om internet te fiksen voor volgende week maar ik geef geen garanties want het is tenslotte allemaal Japans enzo....en bovendien kan ik het op zn vroegs waarschijnlijk pas aankomende maandag testen omdat ik dus vanaf vrijdagmiddag/avond tot en met aankomende zondagavond wegben! Maar troost je, ik heb dan wel weer nieuw weblog materiaal!

Goed dit was m weer voor nu! Ik zal proberen nog wat foto’s online te zetten van mijn b-day maar ik weet niet hoeveel tijd ik tussendoor heb...dus ik zou zeggen hou het weblog in de gaten!

Byebyeee,

Claudia

Ps: ik wil iedereen hartelijk bedanken die mij, op wat voor manier dan ook, gefeliciteerd heeft met mijn 20e verjaardag!
Ps2: het is ook heel raar om je verjaardag in je eentje te vieren, ik vier het al 19 jaar samen met Sebas en nu kon dat dus niet!
Ps3: check het filmpje van de kaarsjes uitblazen onder filmpjes gebeurtenissen Japan..
Ps4: wel berichtjes blijven posten op mn blog heh...tis wel heel stil aan de overkant op het moment :(

maandag, november 06, 2006

"het lange weekend van 2-5 november..."

Zo hier komt even een lange update van de afgelopen 4 dagen...

Donderdag 2 november:

Overdag was niet zo interessant, het enige leuke was dat Esther dus langs kwam, zie foto. ‘s Avonds wilde ik eigenlijk ook niet weg maar om 11 uur kwam Gerrie aan de deur dat de jongens gingen poolen. Ruben was op dat moment ook bij ons in huis dus besloten ik en Ruben te gaan want Mariko en Jennifer waren moe. Het was absoluut niet boeiend maar we hebben ge-tafeltennised en ik heb 1 keertje gepooled. Ik heb er foto’s van, ook waar ik zelf opsta! (tja dat krijg je als je je verveelt). Overigens kon ik daarna ook nog mee naar een Izakaya maar heb ik dat niet gedaan want ik voelde me nog niet helemaal top...tenslotte was ik de avond ervoor nog thuis gebleven want ik was nog niet helemaal in orde. Anyways ik ben met Ruben wat gaan ouwehoeren op zijn kamer want echt moe waren we ook nog niet...en toen vervolgens ben ik heel stil weer naar mn kamer gegaan want het was al veel te laat/vroeg.

Vrijdag 3 november:

Vrijdag was het een feestdag en omdat ik een hoop huiswerk had ben ik dat maar eerst gaan doen want ja tenslotte gaat dat ook gewoon door. We hadden wel besloten dat we om een uurtje of 4 naar de Chitosepia (weet niet hoe je het schrijft) zouden gaan....het was een gokje want we hadden vernomen dat de winkels dicht zouden zijn die dag. Anyways, aangekomen bij dit warenhuis heb ik eerst een paar dingetjes gekocht om mijn mobiel te pimpen....wat Japanse meisjes bang gemaakt :P ...en heel veel boodschappen gedaan die ik dus later allemaal mee naar huis moest zeulen. Het vervelende is dat de Chitosepia een half uur lopen is....dus ja zere vermoeide armen want ik wilde natuurlijk zoveel mogelijk in een keer meenemen daarom liep ik te zeulen met 3 plastictassen (had ik nou maar mn fiets meegenomen!)...

Nadat we thuis waren gekomen begonnen we voorbereidingen te treffen voor de quiche! Ik had nog nooit quiche gegeten en Jennifer is er heel goed in dus ik keek weer eens mn ogen uit hoe dat allemaal werd gemaakt. Na deze lekkere quiche te hebben gegeten en Shinchan (ja dat vervelende tekenfilmpje dat je ook op Jetix....) te hebben gekeken kwamen Gerrie en Maarten nog ff langs om ons te vertellen over een geweldige wandel/fietstocht die zij hadden gedaan naar een tempel-toestand ergens in de buurt. Vervolgens kregen we ook nog de mededeling dat Andy en Maarten naar Crazy Horse zouden gaan (om 8 uur al want het was om 7 uur begonnen en t kon niet wachten). De Crazy Horse is die tent waar die Engelse man van de Umegasaki school zou gaan optreden. Mariko, ik en Jennifer wilden wel gaan maar t was een hoop gedoe en geregel dus uiteindelijk zijn wij en michael, Richard maar op gaan zoeken in Tottoya (een Izakaya) waar het zo gezellig moest zijn ofzo. Nou die Izakaya viel zwaaar tegen en de mensen waren allemaal al dronken dus echt feest was het ook niet. Na weer eens een ranzig hapje te hebben voorgeschoteld gekregen, besloten we dat het maar tijd was om te gaan. We lieten Richard achter en zijn naar “onze” Izakaya gegaan. Deze Izakaya, waarvan ik de naam dus nog steeds niet weet, was ook minder boeiend dan normaal maar we hebben ons wel vermaakt. Uiteindelijk zijn we maar weer op huis aangegaan. Voor quiche, zie foto’s!

Zaterdag 4 november:

Ook de zaterdag was weer een dag vol huiswerk en aangezien we nog steeds ZELF geen internet hebben besloot ik maar naar de bieb te gaan om daar ff wat dingen te checken enzo. Ik heb daar ontdekt dat ik op een bepaalde manier toch ook dingen kan installeren enzo, ondanks dat het een beveiligde pc is. Goed na lang te hebben gewacht op mensen waarvan ik hoopte dat ze online op msn zouden komen ben ik maar weer met lege handen op huis aangegaan. ’s Avonds belde Sacchi (Baard) op dat hij met ons naar het platteland wilde gaan op zondag. Wij in eerste instantie “ja” gezegd maar uiteindelijk wilden we ook uitgaan...dus dilemma want dan moesten we te vroeg op de volgende dag. Na een heel gedoe hebben we het toch maar weer afgebeld omdat we echt graag uit wilden gaan. Jennifer voelde zich niet zo top dus die ging thuis chillen terwijl ik, Mariko, Michael en Maarten de buurt onveilig gingen maken. We belanden eerst in een Izakaya omdat het nog te saai was in Club Fiesta...waar we oorspronkelijk heen zouden gaan. Overigens ligt die club Fiesta dus in die foute buurt waar we de vorige week waren beland...mja goed alles went heh.

Dus na een drankje en wat gepraat over de wandelroute van Maarten en over openbare badhuizen (overigens heb ik van Maarten geleerd hoe je van een wit doekje (dat is een doekje die warm is en die je altijd voor het eten krijgt) een pinguin kunt maken...jaja we waren heeel productief die avond) besloten we om uurtje of 12 toch maar weer te gaan kijken bij Club Fiesta. En ja het was zowaar drukker dus wij entree betalen en naar binnen. De muziek was heel fijn (voornamelijk Westerse R&B, dus geen Japans kattengejank), de verlichting was heel relaxed en er hing geen ongename sfeer. Ik was natuurlijk weer de enige die wilde dansen maar ja in je eentje dansen dat is eng dus uiteindelijk, een uur later of zo, toen het al heel wat drukker was gingen Maarten en ik naar de dansvloer. Het was vervelend dat er steeds van DJ gewisseld werd want daardoor was de muziek af en toe een beetje jammer. Heel wat later op de avond/vroeg in de morgen kwamen er ook nog een hoop buitenlanders binnen. En vervolgens kreeg ik aanspraak van een Japanner (dat is de aller allereerste keer sinds ik hier ben! Hij zei ook van: “ja ik durfde je eigenlijk niet aan te spreken”...alsof ik bijt ofzo :S) en heb ik een drankje van hem gekregen en daarna werd ik voorgesteld aan een Indiase man (29 jaar en hij leek wel 40!) die overigens ook vertelde dat hij mij niet durfde aan te spreken omdat ik eng was. Maar bij nader inzien eigenlijk mij HEEL aardig vond en op dat moment besloot dat wij VRIENDEN waren.
Die man, genaamd Sarad? (geen idee, t was al laat/vroeg) woont hier al 1,5 jaar en blijkbaar is hij heel goed bevriend met Alexandra (dat is een meisje dat hier vorig jaar in Nagasaki heeft gezeten, zij is medestudente van mij...wat is de wereld toch klein)...hij vond dat ik heel eerlijk en open was ofzo dus daarom wilde hij dolgraag verder met mij praten en Indiaas voor mij koken enzo....goed hij heeft mijn mobiele nummer iig niet dus voorlopig heb ik nog geen last van hem....Het was jammer dat er een beetje een abrupt einde aan de avond kwam doordat wij Michael en Andy kwijt waren (die waren zonder het tegen ons te zeggen naar Ayer’s Rock gegaan), en Maarten echt heel graag naar huis wilde. Ik vond het net een beetje gezelliger worden (t was ook wel heeel druk ineens), maarja misschien was het wel beter want ja het was al half 4 ’s nachts.....Dus nadat we thuis waren gekomen met de taxi gingen we maar weer naar ons bedje toe.
Overigens, een leuk feitje voor wanneer je in een Japanse “discotheek” terecht komt...alle Japanners dansen NAAR de dj toe! In Nederland maakt het niet uit maar hier doen ze dat allemaal...misschien een soort respect tonen ofzo? Anyways dat viel me op aangezien ik als enige met mn rug naar de dj stond hahaha.

Zondag 5 november:

Ik was een beetje brak van de avond ervoor dus ik was heel laat opgestaan....mijn vader zou me nog bellen maar blijkbaar ging dat niet door...ik kreeg wel een mailtje waar het een en ander in had moeten staan maar mijn telefoon geeft af en toe de mailtjes niet weer...vaag ding. Nadat ik nog eens wat huiswerk had gedaan ben ik samen met Jennifer heel even naar het postkantoor vlakbij de uni gelopen...en toen weer terug. Ja we waren het binnen zitten een beetje zat, want de hele dag binnen zitten word je gaar van. Vervolgens ben ik samen met Jennifer nog ff naar mijn schietvereniging gelopen want ja zondag ga ik altijd schieten. Na netjes te hebben betaald en mijn boog te hebben gepakt werd ik ineens aangesproken door een paar Japanse mannen die mij het een en ander vroegen over de boog die ik gebruikte. Vervolgens werd er aan me gevraagd of die boog wel goed voor mij was, en zo niet, dan kon ik een andere compoundboog gebruiken van een man. Die was misschien beter voor mij...dus ik ff proberen. Ik denk dat ik gewoon Yoshimura’s boog blijf gebruiken want daar zit alles al bij...en ik vind m heel lekker schieten ondanks dat ie wat licht en kort is. Die andere boog was zwaarder, groter en langer....en ik vond m niet zo bijzonder...Overigens werd mij ook nog gevraagd of ik mee wilde doen met een schietwedstrijd aankomende zondag (voor de kenners, een short-metric wedstrijd...voor de niet kenners...30 en 50 meter schieten). Helaas ben ik de komende weekenden een beetje druk met uitstapjes naar Miyajima samen met Jennifer, haar moeder en Mariko plus dat ik het weekend erop een 3 daagse reis naar Kyoto en Nara heb...dus ik vermoed dat dat niet gaat lukken. Het schieten was wel iig veel leuker dan de vorige week want toen zaten ze maar te roddelen en me vanaf een afstand aan te gapen...nu voelde ik me er iets meer bij horen...en ook omdat ze me dus hebben uitgenodigd! Blijkbaar heb ik toch een goede indruk op ze gemaakt...joepie! Dus de volgende keer ga ik zeker meedoen met een wedstrijd...
Het schieten zelf was niet heel bijzonder maar ik heb dus wat meer contact gelegd met de medeschutters en wat dingen gevraagd....ze hebben zelfs nog voor mij mijn pijlen gerepareerd..(ik kan het wel zelf maar ik ben lui)...ik heb uiteindelijk 2 uur staan schieten en toen ben ik weer op mn gemakkie naar huis gegaan.
Het was overigens geloof ik nog min of meer de bedoeling dat we met zn allen naar de bioscoop zouden gaan maar een aantal mensen verwachten telefoontjes en ik hoorde het wat later van de rest dus nou ja ander keertje maar weer! Ik moet natuurlijk wel weblogmateriaal overhouden hehe.

Goed dat was m weer voor deze keer....ik denk dat de komende dagen wat hectischer zijn...ik heb nog een aantal toetsen en ik ben jarig deze week...dus er komt wel weer nieuwe informatie bij maar wanneer dat kan ik dus nog niet helemaal zeggen! Overigens heb ik al 2 verjaardagskaartjes binnen gehad! Echt superleuk en hartstikke bedankt! De rest krijg ik dan vermoedelijk ook van de week wel binnen, ik ben heel benieuwd! Ik heb de kaarten aan mn muur gehangen van mn slaapkamer...en er kan nog genoeg bij *hint hint*!

Goed iig tot de volgende keer maar weer!

Liefs,

Claudia

Ps: zie dus weer de nieuwe fotolink “foto’s van weekend 2-5 november”

donderdag, november 02, 2006

"ff een kleine update tussendoor...."

Morgen dan is het 3 november en dat betekend dat het een nationale feestdag is in Japan. Dus ik heb morgen geen colleges en kan vervroegd weekend vieren, joepie!! Heb ik overigens wel nodig na vandaag....ik bedoel, ik ben verder gisteravond niet uit geweest zoals de overige mensen maar ook ik vond dat het vandaag een vermoeiende dag was. Okee, technsich gezien was dus niet iedereen er omdat ze allemaal brak waren van de nacht ervoor. Ik voelde me al niet zo lekker maar het idee dat ik vandaag 4,5 uur aan saaie colleges moest gaan volgen was iets waar ik alleen maar zieker van werd...Ik heb het volgehouden en nu zit ik dus hier een kleine update te typen haha.

O ff tussendoor ik heb nog wat foto's van dat saaie weekend op mn blog geplaatst dus mochten jullie je vervelen kunnen jullie je daarmee verder vervelen! Ik weet niet precies wat het weekend in petto gaat hebben voor mij, maar wat ik wel weet is dat, toen we naar de Umegasaki High school zijn geweest, we daar een Engelse leraar hebben ontmoet die dolgraag met ons wat wilde gaan doen deze vrijdagavond. We zijn dus wel uitgenodigd om morgenavond naar Crazy Horse te gaan want daar zouden wat bandjes optreden en hij zou ook nog optreden die avond...ik ben benieuwd! Verder zou er zaterdagavond ook nog een Rock-dj ergens optreden in een of ander cafe geloof ik, maar hoe dat precies zit is mij een beetje ontgaan. Ik denk niet dat ik dit weekend mijn blog zal kunnen updaten dus bij deze zijn jullie alvast voorbereid op eventuele updates later volgende week

Overigens kwam Esther net heel toevallig binnen lopen (zij is een Leidse medestudente van mij die 2? jaar terug in Nagasaki heeft gezeten en nu heel toevallig aan het werk is in Tokyo)...dus ik hoorde ineens een Nederlands stem zo van: "Hoe is het hier??"...echt heel komisch....totaal onverwacht...ik heb net nog een foto van Esther gemaakt als bewijs dat ik niet lieg! ...die zal ik ook later posten :)...
Ik krijg hopelijk binnenkort ook mijn 2 dozen uit Nederland binnen met wat goodies (kleding enzo) dus dat zou ook wel heel mooi uitkomen gezien het feit dat het nu toch al iets kouder gaat worden (25 in plaats van 30 graden hahaahah)...mijn verjaardag is al over 6 dagen! joepiee en dan ook het internet "hopelijk" (echt dat is iets waar ik ontzettend naar uitkijk...dan zit ik hier niet zo meer te vechten om een pc enzo...lekker thuis achter internet en geen gezeur!)...

Dus ja dat was het eigenlijk, weinig te melden verder...geen idee wat er verder vanavond nog gaat gebeuren maar ik heb deze week in ieder geval weer overleefd...natuurlijk moet ik wel wat huiswerk bijhouden enzo maar dat komt helemaal in orde :D

Byebyee,

Claudia

woensdag, november 01, 2006

"Koekjes bakken en naar Baard....."

Dinsdag 31 oktober:

Deze dag was as usual, ik had 2 toetsjes waarvan er 1tje heel goed ging, en 1tje behoorlijk slecht (ja moet ze maar duidelijk zijn met wat je moet leren/weten/kennen) en nadat ik wat in de bieb had rondgehangen om mn huiswerk alvast voor te bereiden ging ik naar huis. Ik had met Jennifer soort van vaag afgesproken dat we zouden gaan tennissen naast onze dorm (daar kun je gratis tennissen en het materiaal ligt op de dorm) maar ik was in de veronderstelling dat het niet doorging dus sorrie Jenn! Eenmaal thuis was ik heel erg moe dus was ik gaan slapen, maar de meiden hadden besloten dat we ‘s avonds wat leuks zouden gaan doen omdat we op woensdag altijd uit kunnen slapen, dus ik besloot ook maar mee te gaan omdat ik het toch ook wel weer leuk vond gezien mn saaie weekend. Voordat we dat gingen doen hebben we eerst ’s avonds geprobeerd koekjes te maken omdat we daar alledrie trek in hadden. Dus op naar de supermarkt en het een en ander aan ingredienten gekocht...vervolgens thuis alles in elkaar geflanst en ik moet zeggen, het was goed te eten! Niet helemaal hetzelfde maar toch heel lekker! (voor resultaat, zie foto’s!)...Richard kwam precies op het juiste moment langs waardoor hij ook nog even een stukje heeft kunnen proeven van onze creatie :)

Omdat we niet alleen uit wilden gaan besloten we zoveel mogelijk mensen mee te vragen....uiteindelijk kwam het erop neer dat Richard, ik, Mariko, Jennifer, Gerrie, Maarten, Michael en Kenji (Jennifer's tutor) mee zouden gaan.....dus nadat we iedereen hadden verzameld die mee wilde, gingen we op weg met de taxi...(Kenji en Maarten besloten op de fiets te gaan, en het grappige was dat Kenji vond dat Maarten te snel fietste, dus hij was helemaal bek af toen ze aankwamen)Eenmaal bij Baard, werden we weer gastvrij verwelkomd en was natuurlijk Nonoka (de jongste dochter van Baard) ook aanwezig. Zij had een heel lief poezenpakje aan omdat het dus Halloween was die dag! Ook stonden er natuurlijk weer pompoenen in de bar....Na een korte introductie met een paar Fransen die als correspondent in Japan zitten en altijd naar Baard zn bar toegaan (we hebben ze al een paar keer eerder gezien), besloten we het een en ander te bestellen. Ik had een slechte ervaring met het bestellen van patatjes de vorige keer (zie weblog van Baard en schieten) maar toch wilde ik de Garlic Toast proberen die op het menu stond. Ik heb die avond ook nog iets vaags gegeten, kippenlever als ik me niet vergis, en dat smaakte best okee...niet bijzonder maar gewoon okee.

De sfeer was erg goed alleen voelde ik me al de hele dag niet lekker dus besloot ik dat ik er het beste aan deed om eerder naar huis te gaan met de taxi, samen met Richard en Andy die ook naar huis moesten vanwege 's morgens vroeg college enzo (achteraf was dat maar beter ook want de rest kwam pas om 3 uur 's nachts thuis...). Dus mn avond was al vrij snel afgelopen, maar ik heb wel foto’s van Nonoka in haar kostuum en van het eten dus ik zou zeggen...veel kijkplezier!!

Byebyee,

Claudia

Ps: zie ook de aanvulling van de foto’s van de Umegasaki school!!
Ps2: er staat ook nog een klein filmpje van de Umegasaki school bij filmpjes gebeurtenissen Japan...