Zaterdag 25 november:
Goed allereerst moet ik ff zeggen dat we dit keer tenminste niet zo asociaal vroeg opmoesten voor onze trip...okee ik moet niet overdrijven maar we hoefden dit keer
pas om kwart voor 9 aanwezig te zijn bij een niet duidelijk gespecificeerde plek, maargoed....Nadat we allemaal gapend en suf zaten te wachten totdat iedereen verzameld (we gingen met de Nederlanders, 2 docenten en 10 mensen van een ander niet-Japans programma) was stapten we uiteindelijk zo rond een uurtje of 9 in de bus....het was al duidelijk te merken dat het tijdschema, in tegenstelling tot de kyoto trip, wat ruimte voor uitloop bood :) De busreis was 2 uur ongeveer dus dat bood mij en mn mp3 speler de tijd om elkaar eens goed te leren kennen.....ik heb nog wat slaap ingehaald en toen waren we alweer bijna bij onze plaats van bestemming.
We gingen eerst naar een of ander hoog punt op een berg vanaf waar we het stadje Shimabara konden zien en een heel goed uitzicht hadden op een rokende! vulkaan, de F
ugendake. Het weer was echt geweldig die dag en ik had spijt dat ik me zo warm had aangekleed (ook al had iedereen me dat aangeraden!)....Onze supervisor Takano-sensei vroeg me nog of ik het eng vond dat ik bij en rokende vulkaan in de buurt was...ja ach wat zal ik zeggen heh? goed na wat groepsfoto’s en Takano-sensei die uit het niets een foto van me wilde maken met mn eigen camera....gingen we weer hop de bus in en de berg weer af.... We gingen nu naar een dorpje waar de zogenaamde Hell was...nou en ik zal je vertellen...het was een HEL voor je reukorgaan....Je mocht kiezen of je de natuurlijke onzen in wilde of dat je een kijkje bij Hell ging nemen...uiteraard had ik geen zin in openbaar nudisme dus ik dacht ag ik ga die Hell wel even bekijken...tijdens de busreis vond ik het al heel erg eigenaardig stinken in het dorpje maar ik dacht ag misschien kapotte riolering ofzo? Goed ik kan
het moeilijk uitleggen hoe deze hell eruit zag maar het leek net een gebied met soort van geizers...er kwam allemaal hete rook uit de grond...maar het ergste was, het stonk er naar rotte eieren...maar dan x300! Nee ik overdrijf niet....ik werd er echt niet lekker van...dus nadat ik half kokhalzend achter de groep was aangelopen besloot ik dat ik het niet meer trok en ben ik teruggelopen....Mariko had overigens hetzelfde idee dus uiteindelijk zaten we met zn tweetjes op het bankje zo van: “Ja wat zullen we nu eens gaan doen”....Gelukkig hadden we een plattegrondje gehad waar je het een en ander op kon zien en we vonden een plekje waar we wel even naartoe konden lopen. Takano vertelde me nog dat het gewoon het hele jaar door zo ruikt door de chemische stof die de grond in het water afscheid ofzo...:S wazig...en er stond een Hotel naast die Hell...ik hoop dat ze een goed filtersysteem binnen hebben....Er was namelijk in dat dorpje een plek waar het niet zo stonk en waar je wel kon genieten van onzen water terwijl je niet naakt hoefde! Muhahaha het beste van de 2 keuzes die we konden maken in 1!! Het was namelijk...een VOETbad hahahaha....gewoon
een overdekt plaatsje waar je kon zitten genieten met je voeten in het hete 41 graden onzen water! Dus nadat Mariko en ik wat drinken hadden gehaald zaten we lekker een uurtje met onze voeten in het water terwijl er af en toe nog wat gevraagd werd aan ons door een stel Japanners. Uiteindelijk besloten we maar richting de andere groep terug te lopen want we zouden nog gaan eten met zn allen...we belanden na wat zoekwerk in een klein restaurantje waar je voor achterlijk weinig geld een lekkere Japanse maaltijd kon genieten....en nadat iedereen vol zat was het hop weer de bus in om naar de stad te gaan die in 1991 was overvallen door de ontploffende vulkaan....joepie :SEerst was het me nog niet helemaal duidelijk dat we dus naar dat stadje toegingen
maar dat veranderde snel toen ik de huisjes zag die waren bewaard gebleven van die uitbarsting....je zag echt letterlijk alleen de daken nog....heel creepy. Nou moet ik zeggen dat ik wel erg overdrijf want het waren misschien 4 huisjes ofzo...de rest van de stad is gewoon helemaal prima in orde maarja wat bezielt die mensen om bij een actieve vulkaan te blijven wonen? Ik had ondertussen nog een gesprek met een man uit Kenia die dus 3,5 jaar in Nagasaki zal studeren...pff hij liever dan ik....we hadden het ook nog over discovery etc.. heel leuk allemaal...Na mn ijsje te hebben gegeten en een sinaasappel te hebben gekregen gingen we naar onze volgende stop...een kasteel. Dit kasteel was groot en wit en deed me denken aan
een typisch samuraikasteel...het uitzicht was leuk...jammer van de hekken die ze voor de balustrades hadden gezet....maargoed heb wat foto’s gemaakt en een typisch Shimabara ijsje gegeten wat heeeeel zoet was en eigenlijk toch niet zo heel lekker als het ijsje wat ik daarvoor op had...Ik had heel even de neiging om nog 2 van die aikido-houten zwaarden te kopen maar dat heb ik toch maar niet gedaan....Het was inmiddels al 4 uur ’s middags en we zouden nog 2 uur met de bus terug moeten reizen...en zoals ik al zei....het tijdschema werd niet zo strikt nagelopen maar toch werd er besloten dat we onze laatste bezienswaardigheid zouden overslaan...(wel jammer aangezien we naar een echt samurai-huis zouden gaan mja niks aan te doen..ik was ook wel een beetje moe)We werden weer de bus ingepropt en nadat we 10 minuten onderweg waren kregen we van
Takano-sensei te horen dat er daadwerkelijk een KARAOKE-systeem in de bus aanwezig was (echt wtf mn ogen rolden bijna uit mn hoofd!) en dus werd er gevraagd of we zin hadden om te zingen....Ik ben altijd wel voor, dus kom maar op met die liedjesboeken....helaas (en dat zat er ook wel in) waren het bijna alleen maar Japanse meezingers...dus waren we beperkt tot 5 liedjes ofzo...na wat valse solo’s en een Chinees die helemaal John Lennon fan was (hij zong zooo gepassioneerd mee) had ik wel weer genoeg....ik viel nog in slaap en voor ik het wist was ik weer op de universiteit.ik had trouwens oorspronkelijk een blaadje gekregen met alle namen van de dingen waar we heen zouden gaan maar die ben ik kwijt geraakt dus ik verwijs jullie voor overige informatie naar het weblog van Jennifer...:)
Zondag 26 november:
Afgelopen zondag was ik naar de schietvereniging gegaan....eindelijk na 2 weken, het was steeds maar slecht weer en ik had nog uitstapjes enzo...dus ik betaalde netjes mn 200yen en pakte mn boog om te gaan schieten. De mensen herkennen me nu en zeggen netjes hallo enzo, ik voel me al wat meer geaccepteerd. Dus goed in ieder geval ik sta netjes op 30 meter te schieten met Yoshimura’s compoundboog, komt er een man naar me toe met een compoundboog. Eerst vraagt hij me hoe zwaar de boog is die ik gebruik...dus ik geef antwoord. Vervolgens zegt hij: “probeer de mijne maar even...ik denk dat ie iets te lang is...” Dus ik die boog proberen en ja inderdaad hij was iets te lang. Dus die man zegt: “Wacht maar even dan zal ik m aanpassen...” Dus ik sta een beetje stomverbaasd zo van heb ik dat wel goed gehoord?
Nou ja het zal wel...de man liep weg met de boog en ik ga weer schieten. 5 minuutjes later komt hij terug en zegt probeer m nu nog eens. En ja nu was ie al een heel stuk beter voor me. Ik kijk m aan en hij begreep waarschijnlijk mn blik en zei: “Ja je m
ag m gewoon gebruiken hoor...als je voortaan komt dan kun je deze ook pakken” Goed ik zweer je dat ik geen woord had gezegd tegen die man. En zomaar uit het niets bied hij het mij aan, echt serieus net als die keer met Yoshimura! Daar sta ik even later met zijn boog op 18 meter te schieten...(de boog is overigens erg zwaar en de pijlen zijn net boomstammen zo dik...mja hij staat wel op een pondje of 40)....even later komt hij weer terug en overlegt wat met zn medeschutters en vraagt me vervolgens of ik afweet van een wedstrijd die ergens in Nagasaki wordt gehouden de 7e van januari. Ik kijk hem een beetje vragend aan en vervolgens zegt hij: “wil je meedoen?”...dus ik: “ehm ja als dat kan is dat natuurlijk heel erg gaaf!” Hij zo: “prima! Zeg het maar of je wilt meedoen dan zetten we je op de lijst en je kunt zowel mijn boog als die van Yoshimura gebruiken...allemaal geen probleem. Aangezien je niet weet waar het is hoef je alleen maar naar de club te komen en dan rijden we met zn allen naar de locatie.” Na nog wat geschoten te hebben met een concentratie van een aap...echt het ging niet meer...ik was helemaal verdwaasd, liep ik maar terug om mn spullen te pakken zodat ik thuis nog huiswerk kon doen. Nadat ik mn spullen had opgeruimd en nog wat had gepraat met die mensen kwam ik ineens op het briljante idee om deze mensen te interviewen. Ik moest namelijk voor de 28e een verslag inleveren over de grote overstroming van Nagasaki in 1982....het verslag moest gaan over de ervaring van een aantal ooggetuigen en het moest in het Japans worden geschreven. Ik had helemaal niks voorbereid...had nog net aan een notitieblokje bij me en besloot maar aan die mensen te vragen, ze waren tenslotte zo onzettend vriendelijk! Na een gesprek en wat minder fijne verhalen later, heb ik ze heeel hartelijk bedankt voor de hulp en liep ik geheel voldaan terug naar huis. Overigens zou ik het eerst samen met mn tutor doen, maar die kon niet achteraf gezien dus het was beter dat ik zelf maar wat had ondernomen want anders had het me niet gelukt om op tijd een verslag in te leveren! Ik had deze dad dus een boog erbij, een uitnodiging om een schietwedstrijd in Japan te doen! En zelf een interview gehouden in het Japans! Woehoe...ik was heeel trots op mezelf :D
Maandag 27 november:
De maandag begon wat stroef maar ik had wel zin in het cultuur college dat we die dag zouden hebben namelijk Kimono dragen! Helaas voor ons...we kregen Yukata’s die we mochten dragen (De goedkope zomervariant van de kimono)...we mochten wel zelf nog
het kleurtje kiezen....De vrouw die ons les gaf bij dit college heette Suzuki en zij zei steeds hoe we dit en dat moesten doen...het kwam er eigenlijk op neer dat we een uur lang...kimono aan, kimono uit, kimono aan etc. Want ze wilde dat we het zelf konden doen (ja leer maar eens in 10 minuten hoe je een Obi-belt moet vouwen! Onmogelijk!)....goed na nog een grappig tafereel van Richard die in een vrouwen kimono ging lopen was het alweer bijna tijd....Maar nog niet helemaal, onze Suzuki ging ook nog maar even het een en ander vertellen over Kimono’s...heb eigenlijk niet echt gevolgd...had al de hele dag een liedje in me hoofd en tijdens t verhaal bleef het zich maar herhalen dus ja ik was meer gefocussed op het liedje..(ik heb wel geprobeerd om aandachtig te kijken....zodat het nog wat leek :P)...en toen was het alweer voorbij...overigens moesten we de Yukata’s ook nog netjes opvouwen maar meenemen dat mocht dan weer niet....had ik toch wel leuk gevonden maar ach je kan niet alles hebben hehe :DIk heb verder niet zoveel dingen meer in het verschiet liggen...we gaan heel misschien nog sinterklaas vieren volgende week met zn allen...en dan ook onze Japanse tutoren erbij! Vinden ze vast wel leuk...en de 15e van december heb ik nog een etentje en Karaoke-avond met de Japanse Engels-club...verder ben ik nog 2x gestalkt door Baard (Sacchi) die me heel graag samen met zn gezin mee wil nemen naar zijn geboortedorp...maar ik wil niet in me eentje dus ik hoop dat we uiteindelijk met wat meer mensen kunnen gaan...anders denk ik niet dat ik ga...ben nog een beetje een mietje wat dat betrefd :P
Dus hopelijk binnenkort weer nieuw weblogmateriaal en foto’s! Voor nu heb ik jullie wel weer genoeg gespekt zodat jullie wel weer even vooruit kunnen :P
En nu ga ik slapen want het is al bijna 2 uur ’s nachts! Wat ik al niet voor jullie over heb :P
Byeebyee Claudia
Ps: Check de nieuwe foto’s!
Ps2: check het filmpje van een zingende Takano-sensei (potentieel chantage materiaal :P)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten