“De Kyoto en Nara reis van 19-21 november…..”

Zondag 19 november:

Afgelopen zondagmorgen moesten we al om 10 over half 8 ’s morgens! bij de universiteit zijn. Ik had besloten om weinig bagage mee te nemen omdat ik bang was dat ik dat continu met me mee moest zeulen...nadat iedereen was verzameld (we waren met zn 40en en 4 begeleiders) gingen we met de bus naar Nagasaki Airport. Blijkbaar ligt dat vliegveld in het water...dus net als Osaka Kansai Airpor. Het vliegveld zelf deed me meer aan een station denken...klein, met winkeltjes enzo....de douane deed niet moeilijk over mn haarlak en mn medicijnen maar ik moest wel mn flesje water ff showen aan die mensen :S...we werden met zn allen in een klein JAL vliegtuig gestopt, en na een redelijk rustige vlucht (af en toe turbulentie)kwamen we een na een uurtje op Osaka airport aan (overigens niet Kansai airport waar ik geland ben toen ik hier voor het eerst kwam).

Daarna moesten we ook nog 1,5 uur in een bus zitten richting onze eerste tempel/schrijn/kasteelbezoek, namelijk Nijo Castle. Het was overigens rotweer die dag dus paraplu’s in de aanslag en gaan! We zouden overigens een Engels-sprekende gids krijgen de gehele reis maar uiteindelijk hebben we deze alleen de 1e dag gehad in Kyoto. Er valt overigens weinig te zeggen over Nijo Castle....de tuin was mooi, het gebouw zelf was redelijk groot en de vloeren maakten een piepend geluid (dit was om indringers buiten de deur te houden)...een uurtje later werden we alweer in de bus gepropt naar onze volgende bestemming, namelijk Heian Shrine..dit is een hele grote tempel met een hele grote tuin erachter waar je echt uren in kunt dwalen, helaas voor ons (en zo is het de hele reis lang gegaan) mochten we maar een uurtje hier kijken waarna we weer snel naar de volgende tempel gingen. Ik vind het heel jammer dat ik de tuin niet gezien heb maar het was wel een mooi complex..overigens liepen er ook nog kindertjes rond in kimono omdat die dus hun “3-5-7 jaar oud worden” (“sichigosan-matsuri” heet dat)vierden. Het zag er erg schattig uit en ik heb er uiteraard foto’s van :P...

Na deze tempel te hebben bezocht zijn we onze reis vervolgd richting Kiyomizudera. Dit is een tempel die op een speciale manier in elkaar is gezet. Het tempel-terras staat namelijk op 12 meter hoogte en wordt staande gehouden door houtvlechtwerk, palen die in elkaar steken (net als dat spelletje Jenga). We mochten bij dit complex langer ronddwalen namelijk wel 2 uur! Woehoe :S ...hier heb ik nog de liefdesteen bekeken (dit zijn 2 stenen op een bepaalde afstand tussen elkaar en als je met je ogen dicht van de ene steen naar de andere steen kunt lopen dan zul je spoedig geluk in de liefde krijgen)...ikzelf heb het niet geprobeerd want is toch overbodig maar anderen hebben toch maar een poging gewaagd. En omdat het zulk slecht weer was en het heel koud was hebben Mariko, Jennifer, Jennifer’s moeder (die was ook in Kyoto dus die kwam ff langs) en ik in een restaurantje gezeten om ff op te warmen en wat hartigs te nuttigen. Overigens stierf het er letterlijk van de (Japanse) toeristen en vertelden onze Engelse gids (een Japanner die 4 jaar in Engeland heeft gewoond) dat de verkleuring van de bomen laat is dit jaar...normaal gesproken is alles al rood ofzo...dus dat verklaard het aantal toeristen. Na mijn Hello-kitty nog te hebben gekocht zijn we weer in de bus gepropt om een half uur later te arriveren bij ons hotel.

Het hotel was een typisch Japans hotel...onze kamerverdeling was dat we met zn 5en in een kamer sliepen op Futon’s (matrassen op de grond) en we alles moesten delen maar dat wanneer we een bad wilden nemen we een “ofurou” in moesten gaan omdat er geen badkamer was. Een ofurou is een Japans openbaar bad (gescheiden mannen en vrouwen gedeelte) waar je helemaal naakt in gaat met zn allen, van te voren moet je je wel eerst ff douchen...het water is overigens een graadje of 40-41. Uiteraard zagen wij dat niet zo zitten maar tot mijn grote geluk bleek er een prive badkamertje te zitten tegenover onze slaapkamer dus daar heb ik uiteraard ff gebruik van gemaakt al moet ik er wel bij zeggen dat ik heel benieuwd was naar de ofurou.
Het avondeten was erg mooi om te zien maar vreselijk om te eten. We hadden op onze reis naar Kyoto al een bento-box (Japanse lunchbox) gekregen maar daar zaten alleen maar smerige dingen in waar mijn maag van over de riedel ging (vlees, vis en rijst) en het avondeten was typisch Japans en je kon echt niet zien wat nou vis was en wat nou vlees was en wat waarin gedoopt moest worden..het enige herkenbare was de rijst en de miso-soep. Ik heb deze reis ook ontdekt dat ik zwaar allergisch ben voor Japans eten in de zin dat mijn maag er absoluut niet tegen kan dus ik ben bijna de gehele reis ziek geweest omdat ik niet in de gelegenheid was om ff wat anders te kopen (alleen de laatste dag). Na dit vieze eten besloten de jongens om nog ff te gaan badderen in de ofurou en vervolgens uit te gaan. Dus Mariko en ik gingen mee (want Jennifer was nog niet terug van eten met haar moeder en was erg moe)...we belanden in een steegje waar een klein barretje zat, eenmaal binnen was het heel erg gezellig knus zeg maar....ik had maar een patatje besteld maar ik kreeg voor 6 man patat dus ik had mn avondmaaltijd weer ruimschoots gecompenseerd. Omdat we ’s morgens weer vroeg op moesten besloot ik samen met Michael maar naar het hotel terug te gaan...de rest bleef wat langer maar niet te lang want je moest voor 12 uur terug zijn...mijn nachtrust op de futonmat was overigens prima.

Maandag 20 november:

De maandag begon zoals ik al zei weer extreem vroeg (ben student dus ik ben niks meer gewend)...om 7 uur zaten we aan het ontbijt en om 10 voor 8 vertrokken we naar onze eerste tempel/schrijn dinges. Deze heette Kitano-Tenman-Gu....het weer was overigens weer heel slecht en het regende pijpenstelen...en na wat geblubber en een half uurtje kijken bij deze tempel moesten we alweer weg. Deze tempel kun je naartoe gaan als je een examen moet afleggen. Het aanraken van de koeienbeelden bij deze tempel zou je slimmer moeten maken ofzo ...zal wel goed zijn :S Overigens hadden we dus deze dag een Japanse gids...dus ik snapte er weinig van want ze sprak in extreem beleefde taal en gebruikte hele moeilijke woorden.

Hierna gingen we naar een tempel die heel beroemd is, namelijk de Kinkakuji (Golden Pavilion)...dit is een tempel die helemaal bedekt is met bladgoud. Het weer was ietsje beter geworden, mijn busziekte ietsje erger en het stierf er weer van de Japanse schoolkinderen. Ik vond de tempel echt heel indrukwekkend om te zien...het bladgoud stak heel erg kitscherig af bij de rest van de omgeving maar dat gaf het tegelijk wel haar schoonheid. Ik heb er overigens hele mooie foto’s gemaakt! Na een groot rondje door dit gebied te hebben gelopen was het alweer tijd om naar de volgende bezienswaardigheid te gaan...zucht weer die bus in :S
Onze volgende lange stop was bij een hele grote berg die blijkbaar een bezienswaardigheid was omdat ie zo mooi was ofzo (goed ik ben het erover eens dat de berg mooi was maar om hier nou voor 2 uur! te blijven werd me eigenlijk te gek)...hier heb ik nog rondgelopen om op zoek te gaan naar eventueel middageten omdat het er natuurlijk weer aan zat te komen dat we Japans middageten zouden krijgen. Dus eenmaal in het restaurant was dat WEER het geval...ik heb 3 hapjes op en ben vervolgens verder gaan zoeken naar “neutrale” producten...het weer was overigens nog steeds slecht maar het was wel droog. Ik heb wat koekstengels op de kop getikt en ben toen maar weer naar de bus gegaan want we zouden nog naar een andere tempel/schrijn gaan.

Deze tempel zat in Nara dus eerst moesten we nog 1,5 uur in de bus....we kwamen laat in de middag aan in Nara en ik uiteraard was ik busziek (weinig eten + lange reis + volle bus + kronkelwegen = busziek) dus ik voelde me niet zo top. Ruben stond zijn cola af aan mij dus ik kon mn maag ff rustig maken met een bekend product. Het weer was opgeklaard en onze gids dus ook want zij stond goed te rillen al de hele dag (ze dragen van die secetaresse pakjes, geen jas, blote benen en hoedjes)...het middagzonnetje kwam door en mijn gemoedstoestand werd alweer een stukje beter...al dat gehaast van die dag was nu voorbij want dit was de laatste bezienswaardigheid van deze dag. De tempel heette de Horyuji en had een grote 5 verdieping hoge pagoda. Overigens was dit gebouw 1 van de oudste overgebleven houten gebouwen in de wereld. Na wat foto’s te hebben geschoten en het museum te hebben bezocht en een groot rondje te hebben gelopen werden we weer de bus ingepropt naar het hotel toe.

Dit hotel heette het Kankouhoteru...was ook weer een Japanse toestand met tatamimatten, futons en openbaar bad. Het eten zag er heel vet uit moet ik wel zeggen. We hadden ieder een grote krab voor onze neus (heb ik helaas geen foto van want mn camera lag op de slaapkamer) en voor de rest gewoon de standaard vieze Japanse hapjes. De krab heb ik min of meer gegeten maar voor de rest durfde ik het op wat rijst na niet aan...mn maag was net rustig. Overigens was ik zelf nog voor het eten op zoek gegaan naar een combini om wat avond-ochtendeten te halen...en toen ik het hotel uit wilde lopen kwam de man van de receptie naar me toe en gaf me een grote paraplu. Dus ik zei dat ik al een paraplu had maar hij stond erop dat ik m meenam, want het was al donker en omdat ik in mn eentje ging kon ik wanneer ik lastig gevallen werd de paraplu als wapen gebruiken....dus nou ja goed, ik heb m maar meegenomen. Ik heb redelijk “normaal” eten ingeslagen en heb tijdens het avondeten dan ook wat salade naar binnen gewerkt. Na het avondeten was het dus tijd om jezelf te vermaken. Ik was nog steeds heel benieuwd naar de Ofurou (publieke bad) en na een gesprek met Nessa hadden we besloten dat we met een paar mensen naar dit bad zouden gaan...ik wilde namelijk niet alleen omdat ik niet wist wat ik allemaal moest doen enzo...Hoewel het raar is dat je naakt in een bad moet zitten met meerdere mensen moet ik zeggen dat ik het eigenlijk helemaal niet eng vond...ik had mn bril toch niet op dus ik zag niks hahaha :P...na dit relaxte gebeuren ging ik verfrist in mn yukata naar boven waar ik nog 2 foto’s heb gemaakt als bewijs hehe en vervolgens zijn we ’s avonds met de Nederlandse delegatie en 2 Koreanen naar een Engelse bar gegaan genaamd “Rumours” (onderweg kwamen we nog hertjes tegen!) waar ik weer fried potatoe/pizza heb gegeten (niet heel erg gezond maar mn maag kan het wel hebben!)...vervolgens was het bedtijd want we moesten de volgende dag om half 8 weer fris en fruitig aan het ochtendeten zitten.

Dinsdag 21 november:

Dit zou alweer de laatste dag worden en o wat was ik blij dat het einde in zicht was...ik was heel erg moe en ik had het echt een beetje gehad, maar we zouden vandaag nog een aantal tempels bezoeken dus nog ff de moed erin! Na om half 8 het
ochtendeten te hebben bekeken en mn eigen voedsel te hebben gegeten voelde ik me al een stukje beter en toen ik eenmaal buiten stond en het bleek dat het weer zonnig en droog was, was ik weer helemaal optimistisch. We gingen weer de bus in natuurlijk om naar onze eerste bezienswaardigheid van deze dag te gaan, de kofukuji. We hadden weeer een andere gids deze dag maar ook zij sprak alleen Japans op extreem beleefe wijze (dus ongebrijpelijk). Deze tempel had ook hertjes! Dus zonder aarzeling werd er door bijna iedereen alleen maar aandacht aan de hertjes besteed en niet aan de mooie architectuur of de gesprekken van de gids. Hier zijn we eigenlijk weer relatief kort gebleven en na een sprintje door het museum te hebben getrokken kwamen we na een busrit van een 15 minuten aan bij het klapstuk van de dag, namelijk de Todaiji (het grootste houten gebouw van de wereld!) waarbinnen een heeeeel groot beeld van Buddha staat. Ook hier waren weer veel hertjes aanwezig en eentje had zelfs het lef om me in mn kont te bijten/sabbelen! The nerve!...ik heb hier nog een Hello Kitty van Nara gekocht en uiteraard veel foto’s gemaakt....

Het eten beviel me dit keer een stuk beter want het was iets minder extreem Japans...ik vond het zowaar gewoon lekker! En nadat iedereen weer verzameld was en de plaspauze was gehouden werden we weer de bus ingestopt om dan eindelijk richting het vliegveld van Osaka te gaan. Het grappige was dat tijdens de lange busreizen eigenlijk iedereen lag te slapen en de gids gewoon 2 uur aan het doorpraten was terwijl echt niemand luisterde...ze zong zelfs nog en dit gebeurde eigenlijk alle 3 de dagen!...na een lange busrit kwamen we aan op het vliegveld waar we onze tickets kregen en nog even wat vrije tijd hadden. Ik heb met Mehmet (een turkse jongen) een beetje gepraat over wat dingen waarna we gingen inchecken. Uiteraard weer door de douane heen en dit verliep perfect (voor mij dan)...Mehmet die had een kadootje gekocht maar dit was een klein samuraizwaardje en die mocht ie dus niet meenemen! Dus ik zo van: “je weet toch dat dat niet mag!” en hij zo van “Yeah I forgot blabla”...dus na hem uit de brand geholpen te hebben want hij kan geen Japans zou hij zijn mesje op het vliegveld van Nagasaki terugkrijgen (die werd dus apart meegestuurd met het vliegtuig)....de vlucht naar Nagasaki verliep voorspoedig al mocht je geen elektronische apparatuur gebruiken tijdens de vlucht ofzo :S....Om 10 over 4 ’s middags landen we op Nagasaki airport (tijdens het landen kwamen we wel heel erg hard neer op de grond....ik schrok me kapot)...vervolgens nog een busrit van een uurtje naar huis. Eenmaal thuis op de dorm hadden we nog pizza besteld waarna ik nog heel lang met mn ouders heb gepraat voordat ik ben gaan slapen...

Ik heb het geprobeerd kort te houden en de reden dat ik weinig achtergrond informatie heb over al die tempels is dus omdat we dit of niet kregen of niet konden verstaan dus als je het echt graag wilt weten dan moet je maar op internet zoeken. Ik heb deze week nog een reisje naar Shimabara in het verschiet, naar de Fugendake (dat is een vulkaan die in 1991 is uitgebarsten en op dit moment ook actief is ofzo)....ik heb er nu al zin in :S...dit gebied is beroemd om haar natuurlijke Onzen (eigenlijk een openbaar bad in de natuur zeg maar)...je kan deze onzen gaan uitproberen maar ik denk dat ik pas gezien het weer! Ik zal verder deze week niet al te veel meer doen want ik ben erg moe en ik heb nog soort van vrij dus ik heb ook niet echt te behoefte om me uit te leven, maar mocht ik nog wat leuks meemaken voordat ik naar de Onzen ga dan hoor je dat natuurlijk van me!

Ik zou zo zeggen check de foto’s die ik heb gemaakt want die vertellen een stuk meer dan alleen kale tekst!

Tot de volgende keer maar weer!

Byebyeee,

Claudia

Ps: check ook wat filmpjes die ik onder filmpjes gebeurtenissen japan heb gezet