"Sukiyaki, Kashima, Amerikanen, Kerst en Baard van 19-25 december...."

Allereerst, aan iedereen die ik dat nog niet gewenst heb!

PRETTIGE KERSTDAGEN EN EEN GELUKKIG NIEUWJAAR!!!!!!

Maar nu weer terug naar het echte werk, tijd voor maar weer eens een kleine update van wat ik deze week allemaal heb uitgespookt!

Dinsdag 19 december:

Ik was door Tazou de tutor van Mariko uitgenodigd om samen met Mariko, Gerrie en Richard te gaan Sukiyaki-en bij Tazou thuis. We werden opgehaald met de auto en na 5 minuutjes rijden kwamen we aan bij zijn kleine appartementje. Er waren ook 2 meisjes aanwezig die al bezig waren met de voorbereidingen voor Sukiyaki. Dit is net als de Nabe waar ik eerder over gepraat heb, een pan met kokend water waar groenten en vlees in gaan alleen dit keer gaat er Sukiyaki-saus bij. De Japanners eten dit voornamelijk in combinatie met rauw ei erdoorheen. (Ja geloof het of niet maar hier bestaat salmonella niet)...nadat ik eerst zonder had geprobeerd heb ik er toch maar ei doorheen gegooid want ik vond het anders niet zo lekker. We keken ondertussen televisie en praten over veel dingen. Heb nog even de foto’s van Tazou bekeken en blijkbaar is er dus een strand bij Nagasaki op 20 minuten rijden. Dus uiteraard wil ik daar in juli wel een keertje heen! Na te zijn thuis gebracht kreeg ik nog een blikje met Ananas, het enige nadeel is dat ik nog steeds geen blikopener heb (kan ik niet vinden!) dus ja ag....

Woensdag 20 december:

Het was weer eens tijd om ons gezicht bij Baard te laten zien dus dat hebben we (de Nederlanders) dan ook gedaan. En ook Onno was er deze keer bij! Hij was nog nooit bij Baard geweest, en toch was Nonoka al gelijk overtuigd van Onno. Normaal is ze heel verlegen maar ze hing letterlijk om hem heen! (dat deed ze ook bij de anderen overigens, maar dat is normaal)...er waren ook 2 Amerikanen aanwezig...Shane en Kevin. Shane zou 2 dagen later terugkeren naar Amerika dus die was min of meer afscheid aan het nemen. Ik heb die avond nog gekletst met hem en kwam erachter dat hij dus in de aandelen zit samen met een zekere 33-jarige Engelse leraar die hier al 10 jaar in Nagasaki woont en de eerste buitenlander was die aan de O-kunchi festival mocht meedoen....Leuk detail maar ik dacht er verder niks aan te hebben. Ik ben overigens niet al te laat weggegaan die avond want het was tenslotte door de weeks...Shane had ons overigens nog uitgenodigd om de volgende avond te gaan bar-hoppen omdat hij dan met de andere Amerikanen afscheid zou gaan nemen. Dus ja dat was op zich wel een leuk vooruitzicht.

Donderdag 21 december:

Ik ben eerst naar de kapper geweest! Jaja het was de hoogste tijd want mijn haar was veel te lang. De kapper was net zo bang voor mij als ik voor hem maar ik moet zeggen dat het eindresultaat er best mag zijn! Met foto's en handen en voeten werk kom je een heeeeel eind (voor resultaat moet je de onderste foto van deze post maar bekijken hehe! Het Bar-hoppen zou om een uurtje of 9 beginnen in Jinya, de staan-bar, waar ik 1x eerder was geweest. Mariko en ik waren dus in de tram gestapt en waren netjes op tijd in de bar. Er was nog niemand toen wij aankwamen dus konden we rustig ff kletsen en wat drinken en eten. Even later kwam er een man binnen samen met 2 Japans-uitziende meisjes...niet boeiend dacht ik. Goed nadat de Amerikanen waren gearriveerd kon het feest beginnen. Ik had een vermoeden dat die man die eerder was binnen gekomen bij onze groep zou horen maar omdat ik m niet kende dacht ik van “laat maar”. Dus even later loopt Shane naar die man toe en begint vrolijk te babbelen en vervolgens wordt die Engelse man voorgesteld aan iedereen, was het Sebastian, de 33jarige engelsman die al 10 jaar in Nagasaki.........., dus goh nou heh wat een toeval. Na iets teveel gedronken te hebben besloot ik dat het om een uurtje of 2 wel tijd was om naar huis te gaan. De rest wilden nog doorgaan naar Pastime, een andere bar, dus ik moest even was mensen zien te fixen om een taxi mee te delen. Uiteindelijk kon ik er gelukkig 1 delen met die Sebastian die dus ook naar huis moest omdat hij moest les geven de volgende dag op Nagasaki Universiteit. Veel gekletst in de taxi-rit richting huis en uiteindelijk zou hij onze groep Nederlanders een keer meenemen naar wat leuke tenten waar je gewoonlijk niet zo snel komt, dus ik ben benieuwd!

Vrijdag 22 december:

Eigenlijk heb ik vrijdag niet zo heel veel gedaan, nadat college was afgelopen ben ik met Ruben gaan poolen in een gebouw bij uni in de buurt en hebben we nog een kijkje genomen bij het internetcafe op de bovenste verdieping (dat waren een hoop trappen!)...vervolgens zijn we wat gaan eten bij de Sunday Sun. Een heel lekker restaurant waar je allerlei soorten voedsel kan krijgen tegen een hele redelijke prijs! Na echt te lang in deze tent te hebben gezeten en gekletst zijn we teruggelopen naar de universiteit om nog even piano te spelen (ik voel het jullie denken...alweer!) en een nieuw stukje erbij geleerd. En vervolgens thuis wat achter het internet gezeten en toen vroeg naar bed want de volgende dag zouden Ruben, ik, Ken en Kentarou naar Kashima gaan rond een uurtje of 1.

Zaterdag 23 december en zondag 24 december:

Kashima here we come! Jaja we zouden dus naar Kashima gaan. Wat hoe wanneer en waar? Kashima is een plattelandsdorpje op 2 uur treinen vanaf Nagasaki. Ik zou daar dus met Ken en Kentarou en Ruben naartoe gaan, want Ken z’n ouders hebben daar een Banketbakkerij en daar zouden we dan 2 dagen rondhangen. Ik was gewaarschuwd door Ruben dat we ook zouden moeten gaan werken daar dus ik was mentaal voorbereid op het fysiek zware werk van een bakkerij. Na een lange treinreis van 2 uur kwamen we aan in de middle of nowhere. Eenmaal in de bakkerij waren er een hele hoop Japanse scholieren aanwezig die dus druk met taarten in de weer waren want de bakkerij van Ken zn ouders is dus blijkbaar een echte trekpleister voor taarten tijdens de kerstdagen! Echt auto’s bleven op en aan rijden en ze hadden zelfs iemand bij de parkeerplaats staan die de auto’s hielp met parkeren enzo. Dus ja na ons een beetje geintroduceerd te hebben en een Australisch meisje te hebben gesproken was het tijd om naar het woongedeelte van het bedrijf te gaan en daar de opa en oma van Ken te leren kennen. In Japan is het dus normaal dat hele families bij elkaar leven in 1 gebouw. En wat een gebouw dat het was! Echt het was net een doolhof met allemaal gangen en grote kamers met grote tv’s! Ik kreeg mn eigen slaapkamer en de jongens moesten er 1tje delen...en toen was het tijd voor werkkleding aan te trekken...Ik voelde me een beetje een piraat met dat hoofddoekje maarja het moest nou eenmaal. In de bakkerij was het dus heel druk maar ik geloof niet dat ze gerekend hadden dat we zouden gaan werken want we stonden meer in de weg dan dat we wat konden doen...uiteindelijk hebben we wat taarten mogen decoreren met kaarsjes en chocola en mochten we in de winkel “Irrashaimase”(welkom) roepen naar de klanten. Erg leuke ervaring want buitenlanders in Kashima zijn al net zo onwaarschijnlijk als de lotto winnen, maargoed het was wel leuk om de reacties te zien van de mensen.

Nadat we klaar waren met dit “werk” was het tijd om naar de woonkamer te gaan want de oma van Ken had een grote maaltijd klaar gemaakt en dat was speciaal voor ons. We zaten aan tafel met Sally (het 17jarige Australische meisje)..ik ben erachter gekomen dat hoewel Australie 40x groter is dan Nederland, maar 20 miljoen inwoners heeft (en NL 17 miljoen ofzo)...achterlijk weinig! De opa van Ken was ook nog veel aan het babbelen en vertelde dat hij nog nooit in Europa was geweest en dat soort dingen dus dat was erg leuk om hem erover te vertellen. Na het eten was het tijd om wat te gaan doen en ik opperde Karaoke natuurlijk...en jaa hoor GEEN probleem want ze hadden, naast een asociaal grote tv, een eigen karaoke systeem op de tv aangesloten! Goed tussendoor was het tijd voor zware gesprekken en tequila-shots (had ik nog nooit op dus dat was wel een leuke ervaring met zout, citroen en tequila)..Kentarou was na 1 klein glaasje al dronken dus die heeft de hele avond in de stoel gehangen/gelegen...en ik heb tot half 5 in de morgen ge-karaoked! Moet je voorstellen dat de bakkerij om 4 uur ’s morgens begint...de eerste mensen stonden al binnen te wachten om aan het werk te mogen dus ik zeg “goedemorgen” en zij zeiden op hun beurt “welterusten” tegen mij. Erg grappige situatie moet ik wel zeggen. Overigens was mijn vader ook jarig dus die heb ik natuurlijk even opgebeld om te feliciteren :D...de volgende morgen heb ik door het huis gedwaald om wat foto’s te nemen en piano gespeeld (ja ze hadden zelfs een piano!) en een heeeeeel lekkere maaltijd gegeten! zie foto!En toen snel gedag gezegd en richting station gelopen want de trein zou om 13.00 uur vertrekken. Eenmaal in Nagasaki teruggekomen heb ik met Ruben nog even wat gegeten bij de Skylark Gusto en wat electronica gekocht bij de Yamada-denki. Vervolgens thuis in slaap gevallen en om 21.00 uur richting Baard gegaan. Na hier met Sahim de hele avond te hebben gekletst en muziek te hebben geluisterd, taart te hebben gegeten en nog een kerststol en stew te hebben gegeten was het om 12 uur alweer tijd om naar huis te gaan. Maar voordat we gingen kregen we wel nog allemaal een kerstcadeautje awwww.

Maandag 25 december:

Woei 1e kerstdag! Ik moet wel zeggen dat deze dag er wel heel anders aan toe ging dan normaal gesproken...ten eerste heb ik heel veel huishoudelijke klusjes gedaan, kamer gedecoreerd enzovoorts en vervolgens ’s avonds met wat Japanners, Shira en Amerikanen naar een Izakaya bij Kanko-dori gegaan. Daar hebben we een Nomihodai gedaan (2 uur onbeperkt drinken) en vervolgens nog wat gegeten, helaas was het al snel weer tijd want ik wilde de laatste tram hebben en die gaat om 22.45 uur dus ja, heb wel met Lorna (een Amerikaanse) fijn gekletst over vanalles. De overige mensen zijn naar Cybac gegaan (een tent waar je voor 1500 yen(10 euro) 6 uur onbeperkt kan gamen, drinken, karaoken etc. Je kan er zelfs slapen en douchen!)...goed ik ben er nog niet geweest maar dat komt nog wel, voor nu had ik er gewoon ff geen zin dus ik ga wel een andere keer!

Morgen dan komt Marit naar Nagasaki toe (een medestudente van mij die nu in Oita/Beppu studeert op Kyuushu) en ik heb met haar afgesproken om 11 uur ‘smorgens op station dus ik moet wel even fris en fruitig zijn dan natuurlijk. Dus voor nu heb ik wel weer genoeg gepraat.

Aankomende evenementen zijn voor mij:
26 december: Marit die langskomt
31 december: Latinparty met countdown naar het nieuwe jaar
3 Januari: Japans nieuwjaar vieren met Suzuki (kimono) Sensei en mensen uit Kenia
7 januari: Competitie schieten in Nagasaki :D
8 januari: Seijin no Hi (20 jaar oud worden festival + kimono dragen)


Byebyeee,

Claudia

Ps: zie de nieuwe foto’s onder nieuwe link
Ps2: zie enkele nieuwe filmpjes onder link filmpjes gebeurtenissen Japan