maandag, december 25, 2006

"Sukiyaki, Kashima, Amerikanen, Kerst en Baard van 19-25 december...."

Allereerst, aan iedereen die ik dat nog niet gewenst heb!

PRETTIGE KERSTDAGEN EN EEN GELUKKIG NIEUWJAAR!!!!!!

Maar nu weer terug naar het echte werk, tijd voor maar weer eens een kleine update van wat ik deze week allemaal heb uitgespookt!

Dinsdag 19 december:


Ik was door Tazou de tutor van Mariko uitgenodigd om samen met Mariko, Gerrie en Richard te gaan Sukiyaki-en bij Tazou thuis. We werden opgehaald met de auto en na 5 minuutjes rijden kwamen we aan bij zijn kleine appartementje. Er waren ook 2 meisjes aanwezig die al bezig waren met de voorbereidingen voor Sukiyaki. Dit is net als de Nabe waar ik eerder over gepraat heb, een pan met kokend water waar groenten en vlees in gaan alleen dit keer gaat er Sukiyaki-saus bij. De Japanners eten dit voornamelijk in combinatie met rauw ei erdoorheen. (Ja geloof het of niet maar hier bestaat salmonella niet)...nadat ik eerst zonder had geprobeerd heb ik er toch maar ei doorheen gegooid want ik vond het anders niet zo lekker. We keken ondertussen televisie en praten over veel dingen. Heb nog even de foto’s van Tazou bekeken en blijkbaar is er dus een strand bij Nagasaki op 20 minuten rijden. Dus uiteraard wil ik daar in juli wel een keertje heen! Na te zijn thuis gebracht kreeg ik nog een blikje met Ananas, het enige nadeel is dat ik nog steeds geen blikopener heb (kan ik niet vinden!) dus ja ag....

Woensdag 20 december:

Het was weer eens tijd om ons gezicht bij Baard te laten zien dus dat hebben we (de Nederlanders) dan ook gedaan. En ook Onno was er deze keer bij! Hij was nog nooit bij Baard geweest, en toch was Nonoka al gelijk overtuigd van Onno. Normaal is ze heel verlegen maar ze hing letterlijk om hem heen! (dat deed ze ook bij de anderen overigens, maar dat is normaal)...er waren ook 2 Amerikanen aanwezig...Shane en Kevin. Shane zou 2 dagen later terugkeren naar Amerika dus die was min of meer afscheid aan het nemen. Ik heb die avond nog gekletst met hem en kwam erachter dat hij dus in de aandelen zit samen met een zekere 33-jarige Engelse leraar die hier al 10 jaar in Nagasaki woont en de eerste buitenlander was die aan de O-kunchi festival mocht meedoen....Leuk detail maar ik dacht er verder niks aan te hebben. Ik ben overigens niet al te laat weggegaan die avond want het was tenslotte door de weeks...Shane had ons overigens nog uitgenodigd om de volgende avond te gaan bar-hoppen omdat hij dan met de andere Amerikanen afscheid zou gaan nemen. Dus ja dat was op zich wel een leuk vooruitzicht.

Donderdag 21 december:

Ik ben eerst naar de kapper geweest! Jaja het was de hoogste tijd want mijn haar was veel te lang. De kapper was net zo bang voor mij als ik voor hem maar ik moet zeggen dat het eindresultaat er best mag zijn! Met foto's en handen en voeten werk kom je een heeeeel eind (voor resultaat moet je de onderste foto van deze post maar bekijken hehe! Het Bar-hoppen zou om een uurtje of 9 beginnen in Jinya, de staan-bar, waar ik 1x eerder was geweest. Mariko en ik waren dus in de tram gestapt en waren netjes op tijd in de bar. Er was nog niemand toen wij aankwamen dus konden we rustig ff kletsen en wat drinken en eten. Even later kwam er een man binnen samen met 2 Japans-uitziende meisjes...niet boeiend dacht ik. Goed nadat de Amerikanen waren gearriveerd kon het feest beginnen. Ik had een vermoeden dat die man die eerder was binnen gekomen bij onze groep zou horen maar omdat ik m niet kende dacht ik van “laat maar”. Dus even later loopt Shane naar die man toe en begint vrolijk te babbelen en vervolgens wordt die Engelse man voorgesteld aan iedereen, was het Sebastian, de 33jarige engelsman die al 10 jaar in Nagasaki.........., dus goh nou heh wat een toeval. Na iets teveel gedronken te hebben besloot ik dat het om een uurtje of 2 wel tijd was om naar huis te gaan. De rest wilden nog doorgaan naar Pastime, een andere bar, dus ik moest even was mensen zien te fixen om een taxi mee te delen. Uiteindelijk kon ik er gelukkig 1 delen met die Sebastian die dus ook naar huis moest omdat hij moest les geven de volgende dag op Nagasaki Universiteit. Veel gekletst in de taxi-rit richting huis en uiteindelijk zou hij onze groep Nederlanders een keer meenemen naar wat leuke tenten waar je gewoonlijk niet zo snel komt, dus ik ben benieuwd!

Vrijdag 22 december:

Eigenlijk heb ik vrijdag niet zo heel veel gedaan, nadat college was afgelopen ben ik met Ruben gaan poolen in een gebouw bij uni in de buurt en hebben we nog een kijkje genomen bij het internetcafe op de bovenste verdieping (dat waren een hoop trappen!)...vervolgens zijn we wat gaan eten bij de Sunday Sun. Een heel lekker restaurant waar je allerlei soorten voedsel kan krijgen tegen een hele redelijke prijs! Na echt te lang in deze tent te hebben gezeten en gekletst zijn we teruggelopen naar de universiteit om nog even piano te spelen (ik voel het jullie denken...alweer!) en een nieuw stukje erbij geleerd. En vervolgens thuis wat achter het internet gezeten en toen vroeg naar bed want de volgende dag zouden Ruben, ik, Ken en Kentarou naar Kashima gaan rond een uurtje of 1.

Zaterdag 23 december en zondag 24 december:


Kashima here we come! Jaja we zouden dus naar Kashima gaan. Wat hoe wanneer en waar? Kashima is een plattelandsdorpje op 2 uur treinen vanaf Nagasaki. Ik zou daar dus met Ken en Kentarou en Ruben naartoe gaan, want Ken z’n ouders hebben daar een Banketbakkerij en daar zouden we dan 2 dagen rondhangen. Ik was gewaarschuwd door Ruben dat we ook zouden moeten gaan werken daar dus ik was mentaal voorbereid op het fysiek zware werk van een bakkerij. Na een lange treinreis van 2 uur kwamen we aan in de middle of nowhere. Eenmaal in de bakkerij waren er een hele hoop Japanse scholieren aanwezig die dus druk met taarten in de weer waren want de bakkerij van Ken zn ouders is dus blijkbaar een echte trekpleister voor taarten tijdens de kerstdagen! Echt auto’s bleven op en aan rijden en ze hadden zelfs iemand bij de parkeerplaats staan die de auto’s hielp met parkeren enzo. Dus ja na ons een beetje geintroduceerd te hebben en een Australisch meisje te hebben gesproken was het tijd om naar het woongedeelte van het bedrijf te gaan en daar de opa en oma van Ken te leren kennen. In Japan is het dus normaal dat hele families bij elkaar leven in 1 gebouw. En wat een gebouw dat het was! Echt het was net een doolhof met allemaal gangen en grote kamers met grote tv’s! Ik kreeg mn eigen slaapkamer en de jongens moesten er 1tje delen...en toen was het tijd voor werkkleding aan te trekken...Ik voelde me een beetje een piraat met dat hoofddoekje maarja het moest nou eenmaal. In de bakkerij was het dus heel druk maar ik geloof niet dat ze gerekend hadden dat we zouden gaan werken want we stonden meer in de weg dan dat we wat konden doen...uiteindelijk hebben we wat taarten mogen decoreren met kaarsjes en chocola en mochten we in de winkel “Irrashaimase”(welkom) roepen naar de klanten. Erg leuke ervaring want buitenlanders in Kashima zijn al net zo onwaarschijnlijk als de lotto winnen, maargoed het was wel leuk om de reacties te zien van de mensen.

Nadat we klaar waren met dit “werk” was het tijd om naar de woonkamer te gaan want de oma van Ken had een grote maaltijd klaar gemaakt en dat was speciaal voor ons. We zaten aan tafel met Sally (het 17jarige Australische meisje)..ik ben erachter gekomen dat hoewel Australie 40x groter is dan Nederland, maar 20 miljoen inwoners heeft (en NL 17 miljoen ofzo)...achterlijk weinig! De opa van Ken was ook nog veel aan het babbelen en vertelde dat hij nog nooit in Europa was geweest en dat soort dingen dus dat was erg leuk om hem erover te vertellen. Na het eten was het tijd om wat te gaan doen en ik opperde Karaoke natuurlijk...en jaa hoor GEEN probleem want ze hadden, naast een asociaal grote tv, een eigen karaoke systeem op de tv aangesloten! Goed tussendoor was het tijd voor zware gesprekken en tequila-shots (had ik nog nooit op dus dat was wel een leuke ervaring met zout, citroen en tequila)..Kentarou was na 1 klein glaasje al dronken dus die heeft de hele avond in de stoel gehangen/gelegen...en ik heb tot half 5 in de morgen ge-karaoked! Moet je voorstellen dat de bakkerij om 4 uur ’s morgens begint...de eerste mensen stonden al binnen te wachten om aan het werk te mogen dus ik zeg “goedemorgen” en zij zeiden op hun beurt “welterusten” tegen mij. Erg grappige situatie moet ik wel zeggen. Overigens was mijn vader ook jarig dus die heb ik natuurlijk even opgebeld om te feliciteren :D...de volgende morgen heb ik door het huis gedwaald om wat foto’s te nemen en piano gespeeld (ja ze hadden zelfs een piano!) en een heeeeeel lekkere maaltijd gegeten! zie foto!En toen snel gedag gezegd en richting station gelopen want de trein zou om 13.00 uur vertrekken. Eenmaal in Nagasaki teruggekomen heb ik met Ruben nog even wat gegeten bij de Skylark Gusto en wat electronica gekocht bij de Yamada-denki. Vervolgens thuis in slaap gevallen en om 21.00 uur richting Baard gegaan. Na hier met Sahim de hele avond te hebben gekletst en muziek te hebben geluisterd, taart te hebben gegeten en nog een kerststol en stew te hebben gegeten was het om 12 uur alweer tijd om naar huis te gaan. Maar voordat we gingen kregen we wel nog allemaal een kerstcadeautje awwww.

Maandag 25 december:

Woei 1e kerstdag! Ik moet wel zeggen dat deze dag er wel heel anders aan toe ging dan normaal gesproken...ten eerste heb ik heel veel huishoudelijke klusjes gedaan, kamer gedecoreerd enzovoorts en vervolgens ’s avonds met wat Japanners, Shira en Amerikanen naar een Izakaya bij Kanko-dori gegaan. Daar hebben we een Nomihodai gedaan (2 uur onbeperkt drinken) en vervolgens nog wat gegeten, helaas was het al snel weer tijd want ik wilde de laatste tram hebben en die gaat om 22.45 uur dus ja, heb wel met Lorna (een Amerikaanse) fijn gekletst over vanalles. De overige mensen zijn naar Cybac gegaan (een tent waar je voor 1500 yen(10 euro) 6 uur onbeperkt kan gamen, drinken, karaoken etc. Je kan er zelfs slapen en douchen!)...goed ik ben er nog niet geweest maar dat komt nog wel, voor nu had ik er gewoon ff geen zin dus ik ga wel een andere keer!

Morgen dan komt Marit naar Nagasaki toe (een medestudente van mij die nu in Oita/Beppu studeert op Kyuushu) en ik heb met haar afgesproken om 11 uur ‘smorgens op station dus ik moet wel even fris en fruitig zijn dan natuurlijk. Dus voor nu heb ik wel weer genoeg gepraat.

Aankomende evenementen zijn voor mij:
26 december: Marit die langskomt
31 december: Latinparty met countdown naar het nieuwe jaar
3 Januari: Japans nieuwjaar vieren met Suzuki (kimono) Sensei en mensen uit Kenia
7 januari: Competitie schieten in Nagasaki :D
8 januari: Seijin no Hi (20 jaar oud worden festival + kimono dragen)


Byebyeee,

Claudia

Ps: zie de nieuwe foto’s onder nieuwe link
Ps2: zie enkele nieuwe filmpjes onder link filmpjes gebeurtenissen Japan

maandag, december 18, 2006

"De week van piano spelen, yakiniku en latin-party 12 tot en met 17 december....."

Goed! Tijd voor weer eens een berichtje over wat heb ik allemaal gedaan de afgelopen week!

Dinsdag 12 december, woensdag 13 en donderdag 14 december:

Ik dacht na college, laat ik weer eens op de piano gaan jengelen want ja ik moet toch blijven oefenen! Ik was samen met Onno naar het ongaku-centrum gelopen waar je dus kunt oefenen. Eenmaal daar aangekomen dacht ik dat het wel leuk zou zijn om even te kijken of O-Hagi (das een poesje die lijkt op Fyenta, onze poes thuis) er was. En ja Bingo! Zij was er....en ow wat was ze lief! Helemaal op me schoot kruipen enzo dus ja dan kan ik niet meer weigeren....het was alleen nogal koud dus ik ben op den duur, zonder die poes, uiteraard weer naar binnen gegaan. Na mijn stukje te hebben geoefend en Onno te hebben geprobeerd het te leren was het tijd om naar huis te gaan. Overigens gingen woensdag en donderdag eigenlijk een beetje op dezelfde manier dus niet zo heel veel boeiends daarover, heb donderdag wel samen met Ruben nog even gewinkeld in Chitosepia. Daar heb ik een hele warme bruine fluffy Fleece-deken gekocht voor mn bed en nog wat kleine hebbedingetjes en een kadootje voor de Nomihodai van de volgende dag. En ’s avonds nog met Ruben gaan poolen in het mc.Donalds gebouw.

Vrijdag 15 december:

Overdag ben ik samen met Ruben, na college richting het muziek centrum gegaan want ik wilde wel weer wat nieuws erbij leren. Overigens hadden we de die dag in de Shokudou (de mess-hal) gegeten en tot onze grote verbazing zat er ineens een poes bij onze tafel. En als ik me niet vergis was dat o-hagi! Uiteraard moesten we daar nog foto’s van maken...tot misschien een beetje ongenoegen van de Japanners om ons heen, want er mogen geen katten binnen maargoed we zijn buitenlanders dus dat is niet erg hahaha. Ik heb die dag nog een berg kerstkaarten gekocht, die overigens best wel prijzig zijn...wat ik al niet over heb voor jullie :P Daarna heb ik een sprintje naar huis getrokken want ons speciale feestje met de ESS (Engels club) zou om 7 uur beginnen en we moesten om half 7 verzamelen voor de universiteit. Alle Nederlanders zouden hiernaartoe gaan...op Jennifer na want die zat toen al in de trein richting vliegveld om naar huis te gaan (byebyee Jenn tot over 3 weken!)..

Nadat we waren verzameld en we bij de plaats aankwamen waar we zouden gaan feesten bleek dat ook Pak (Koreaan er was) en ook Sahim (Marokkaan) was er. Eenmaal binnen moesten we een lootje trekken want dat zou je zitplaats zijn en ook je lootje voor het kadootje...(heel ingewikkeld systeem...ga ik niet uitleggen). Deze plaats waar we zouden gaan vieren was een Yakiniku (soort restaurant waar je kunt bbqen als het ware!)....ik kwam terecht bij Onno, Sahim en 2 Japanse meisjes (ben de namen alweer kwijt, lijkt teveel op elkaar)...heb me erg vermaakt met het lekkere vlees wat je zelf mocht barbequen zeg maar. En ik had Gerrie’s kadootje getrokken....een doos met koekjes (plaatje was Nijntje van Huis ten Bosch..een themapark met Europese gebouwen op Kyushuu)...mijn kadootje werd door Pak getrokken dus hij ook weer blij uiteraard! Een nomihodai houd in dat je voor een vast bedrag (in ons geval 3500 yen p.p. = 25 euro) onbeperkt mag eten en drinken. Dus daar werd uiteraard gebruik van gemaakt en die Japanners zijn me toch snel dronken...ook was het leuk dat steeds wanneer iemand een pul in 1x achterover wilde gooien er werd gezongen “Nonde nonde nonde nonde...etc” (betekend: “drink! Drink!”)...na nog wat gepraat te hebben over niks gingen we een verdieping omhoog in het gebouw en kwamen we op de karaoke verdieping uit.Bij de 3500 yen zat dus ook karaoke voor 3 uur inbegrepen...we kregen een grote kamer en daar moesten we met zn 15en in ofzo...uiteraard was het vechten om liedjes te kunnen zingen...en de Aziaten waren maar wat enthousiast als wij eindelijk eens een liedje mochten doen....(dat was sarcastisch bedoeld)..verder was het heel gezellig en ook deze karaoke was heel luxe in verhouding met tot wat ik gewend ben...groot beeldscherm en zelfs een meter die je valsheid kan meten enzo. Ik zou zeggen bekijk de foto’s en de filmpjes. Nadat dit was afgelopen zijn de Nederlanders en Sahim doorgelopen richting een Izakaya waar we nog hebben gebabbeld en wat hebben gegeten en toen met de taxi naar huis (we moesten een taxi vinden die 5 personen accepteerd) en na de 5e poging was dat gelukt!

Zaterdag 16 december:

Omdat ik pas laat thuis was, was ik dus ook laat opgestaan...na nog wat huiswerk te hebben bekeken. Besloot ik dat ik misschien maar beter mijn kerstkaarten kon gaan schrijven want die moesten vandaag de deur uit willen ze nog een beetje op tijd aankomen. Na een lamme hand te hebben gehad van het schrijven stapte ik op de fiets naar het 1e postkantoor. Dicht! WTF dus ik snel doorrijden naar een groter postkantoor bij Chitosepia...na met mijn tong op mn knieeen te zijn aangekomen bij dit postkantoor was ie ook dicht! Het mooie komt nog....er stond dat ie om 16.00 uur dicht zou gaan...het was 15.45 uur toen ik aankwam en hij was mooi dicht! Na wat gegrom van mijn kant was ik min of meer van plan om naar huis te gaan en het op te geven tot ik me ineens bedacht dat ik misschien wel naar Urakami kon fietsen (nog nooit gedaan dus hopen dat ik niet zou verdwalen) want daar hebben ze een heel groot postkantoor...dus ik als een gek op mn fiets gestapt en geraced naar Urakami (viel wel tegen was 30 minuten fietsen!)...nadat ik daar om kwart over 4 was aangekomen zag het er ook al niet veel gezelliger voor me uit...de luiken waren half dicht...dus ik min of meer wanhopige voor het raam staan...en toen ineens zag ik teken van leven...dus ik met mn puppy-ogen naar de balie gelopen (ja de deur was nog open!) en toen bleek dat ze net gingen sluiten...dus ik zo van ONEGAI SHIMASU! (alsjeblieft + puppy-ogen) en het mocht! Dus ik mn 20 kerstkaarten gepost en snel weer op de fiets terug want het was heel slecht weer (ik had geen regenpak aan en mn paraplu is niet fiets-geschikt zeg maar.)...ik kwam een beetje verzopen aan op Nishimachi maargoed de brieven waren gepost dus het was het waard!

Er was die dag van 14.00 uur tot ??? uur Wakkasai. Dat is een groep waarmee je samen kan dansen en dan ben je de hele tijd aan het huppelen en lol aan het hebben, een genki-groep zeg maar (genki = actief). Ik zag ze nog oefenen dus ik dacht ik dump even mn spullen boven en dan sprint ik ff naar beneden om nog mee te doen. Te optimistisch gedacht, ik kwam beneden en toen was alles al afgelopen :( Even later kwam ik Ruben tegen en hij wilde nog wel naar de universiteit om nog piano te spelen en dat zag ik wel zitten. Daarna zouden we wat gaan eten, of eten halen daar waren we nog niet uit. De planning werd iets anders want we waren allebei suf dus eten kwam op de eerste plaats...daarna ff allebei naar huis gegaan en heb ik een uurtje geslapen want we zouden ook een Latin party hebben vanaf 22.00 uur in Body2Soul, en toen wel naar de universiteit gegaan (is gewoon altijd open...muziek centrum is 24/7 open :D) om piano te oefenen...een nieuwe wat moeilijker stuk geleerd en daarna richting tramhalte om naar feest te gaan. Alle Nederlanders zouden naar deze party gaan dus dat beloofde alweer veel goeds.

We kwamen aan bij Body2Soul en het zag er al gelijk heel feestelijk uit...Japanners die aan het dansen! Waren en een bandje dat live-salsa muziek speelde. Gelukkig stopten zij ook weer na een uurtje dus kregen we vette Reggea-ton (kruising tussen Latin en R&B muziek) om op te dansen. Overigens was ik die avond genomineerd tot best-geklede persoon (ik wist van niks en zag er niet zo heel boeiend uit, maar blijkbaar boeiend genoeg) en nadat ook Mariko was genomineerd kregen we allebei een gratis drankje en hebben we een gratis knipbeurt gewonnen bij een kapperszaak van de DJ die daar aan het draaien was (een man van een jaartje of 40 die in een grijs pak liep en een hoed op had...hij kon heel goed salsa dansen)...dus ik blij want die knipbeurt is wel handig op zich nu. Ik heb het die avond heel erg naar mn zin gehad en veel salsa gedanst wat nog heel goed ging! Ik heb helaas geen foto’s van die avond want mn foto-toestel had ik thuisgelaten omdat het toch te donker zou zijn. Nadat het feest om 2 uur was afgelopen zijn we met de Nederlanders die nog over waren en de tutor van Michael richting Shianbashi gelopen om daar een Izakaya op te zoeken. Ik en Ruben hadden daar niet zo’n zin in omdat stil zitten niet echt leuk is zeg maar dus besloten we nog naar club Fiesta te lopen maar helaas hadden ze daar R&B avond en dat zag er niet zo leuk uit. Na nog wat eten te hebben gehaald en Ruben even Shianbashi te hebben laten zien (hij was er nog niet geweest) hebben we de mensen in de Izakaya gedag gezegd en een taxi naar huis gepakt want het was inmiddels al half 4 en ik zou om 9.30 uur een schietwedstrijd hebben de volgende dag. Dus snel gaan slapen!

Zondag 17 December:

Ik schoot om half 9 wakker en ik was zo moe dat ik weer in slaap was gevallen...ik had nog een blik naar buiten geworpen maar het zag er zo somber uit en het regende heel hard dat ik besloot om de schietwedstrijd maar te laten gaan...(ik weet het...foei maar als je het weer zag die dag ben ik er wel blij mee dat ik daarvoor gekozen heb...ik hoop dat ze me vergeven!) Ik heb deze dag heel productief allerlei huishoudelijke klusjes gedaan...was draaien, stofzuigen, kamer opruimen etc etc. En om half 3 stond Ruben voor mn neus want hij vroeg of ik nog zin had om piano te oefenen (ja je kunt het ondertussen een verslaving noemen hehe)..nadat ik nog een telefoontje had gekregen van de DJ-man van de Salsa-party (eek! Ik wist echt niet wat ik moest zeggen tegen hem...hij wilde “gewoon” kletsen...ja hoor in het Japans :S) en hem had afgewimpeld dat ik druk bezig was heb ik nog ff wat eten gehaald en naar het muziek centrum gegaan. Daar heb ik nog geoefend en een nieuw stukje erbij geleerd :) ...het weer was heel slecht en het was alweer 6 uur toen ik naar huis ging dus snel door de regen heen gerend met mn paraplu en toen eenmaal binnen ’s avonds met mn ouders gepraat en Ruben nog even over de vloer gehad! En toen was het alweer bedtijd!


Byebyeee,

Claudia

Ps: zie wat nieuwe foto’s onder de nieuwe link!
Ps2: zie nieuwe filmpjes onder filmpjes gebeurtenissen Japan

maandag, december 11, 2006

"karaoke, feesten, boogschieten en theeceremonie 5 en 8-11 december...."

Afgelopen week heb ik me prima vermaakt met allerlei uitjes dus ik vond het maar weer eens tijd om jullie wat te vertellen….

Dinsdag 5 december:

Deze dag zou ik oorspronkelijk met de Nederlanders en hun Japanse tutoren Sinterklaas vieren maar wegens gebrek aan motivatie en inspiratie is dat toch helaas niet doorgegaan. Ik heb wel voor het eerst sinds 2 maanden contact gehad met mijn tutor. We zijn wat gaan drinken en ik had nog een cd gekregen met wat muziek (die cd die deed het overigens niet...hij weet wel wat hij weggeeft)....’S avonds ging sinterklaas dus niet door maar ik had gehoord dat de Amerikanen met wat andere mensen waaronder Shira wilden gaan karaoken...dus uiteraard ben ik meegegaan. Het was nog een heel gedoe om een ruimte te regelen want we waren met zn 18en ofzo maar uiteindelijk hadden we 2 kamers met heel veel Engelse liedjes en konden we 4 uur lang karaoken voor ongeveer 6 euro pp. Het drinken hadden we alvast gekocht dus dat was ook geen probleem. Ik heb me helemaal lam gezongen samen met Mariko!...Om rond 12en middernacht besloten we om door te gaan naar een andere tent bij Sumiyoshi in de buurt. Deze staan-bar was wel gezellig en ik heb me daar wel vermaakt met de Amerikanen...overigens kwam er nog een tv-ploeg binnen die ons ging filmen dus we moesten ons even natuurlijk gedragen (yeah right!)...deze bar sloot om 2 uur dus gingen we door naar de bar genaamd Pastime waar we ons konden vermaken onder het genot van een hapje en een drankje...De eigenaar vond ons volgens mij maar rare snuiters en uiteindelijk is de ene helft wat eerder weggegaan naar een andere tent en bleef ik met wat anderen achter...ik heb het bij deze bar tot kwart voor 4 snachts uitgehouden en ben zelf met de taxi teruggegaan want de rest wilde nog niet weg. De taxichauffeur was overigens een beetje verdwaald (ze hebben hier ook geen navigatie in de taxi’s)...maar het was allemaal goedgekomen. Kortom ik heb me wel enorm vermaakt deze avond!

Vrijdag 8 december:

Toen de colleges waren afgelopen ben ik samen met Ruben en Onno wat gaan eten in de Shokudou (studentencafetaria) waarna we zijn doorgelopen naar het Ongaku-centrum (muziekcentrum) waar blijkbaar een heeel lief katje genaamd O-Hagi rondloopt. Ik heb het poesje tot op heden vandaag niet gezien maar ik heb wel nog heel even piano gespeeld....ik ben van plan om nogmaals een poging te wagen om piano te leren spelen (ik heb het doorzettingsvermogen van een aap maar toch wil ik het proberen)...vervolgens liepen we door richting een plek waar heel veel katten zaten en daar heb ik nog wat lieve foto’s gemaakt :D Nadat ik nog even naar huis was geweest om te internetten en wat muziek had gedownload ben ik om 5 voor 3 teruggeraced op mn fiets want ik zou gaan poolen met Ruben, Onno en Onno’s tutor....Ik had heel erge haast want we zouden deze avond ook nog een feest hebben van ons Ryugakusei-center (uitwisselingsstudent-centrum)...de dress-code was zogenaamd semi-formal....Het poolen was erg leuk en ik werd “cool” genoemd door Onno’s tutor want ik had namelijk mn colbertje aan omdat we gelijk door zouden gaan naar dat feest. Goed het feest was in de buurt van Urakami (7 tramhaltes vanaf Nagasaki Universiteit) en vervolgens zouden we even naar het gebouw toe moeten lopen. Ik sprak onderweg met een Amerikaan die hier ook studeerd samen met zn vrouw en nadat we waren gearriveerd op de plek waar we moesten zijn kon ik mn ogen niet geloven....Het gebouw was echt superchic! En toen we binnenkwamen werd het alleen maar erger....okee ik had kunnen weten dat Japanners er in het dagelijks leven al supernetjes uitzien en dat semi-formal iets is dat bij hun gepaard gaat met smoking maar toch! Bovendien wisten wij niks van het feest af tot afgelopen middag dus ja wat wil je dan ook maar ik schaamde me een beetje voor hoe ik eruit zag...ik had geen mooi 3-delig mantelpakje maarja goed whatever...Het buffet was fenomenaal en helaas waren de tafels iets te laag om op te leunen en waren er geen stoelen maar de optredens waren leuk verzorgd door de Ryuugakusei-studenten! De Nederlanders wisten dus van niks anders hadden we misschien ook wel wat laten zien op het podium. Goed nadat het feest rond een uurtje of 8 was afgelopen besloten we met zn allen een film te gaan kijken bij Sahim thuis. Ik, Gerrie, Onno, Richard, Mehmet en Sahim zijn Lord of the Rings 3 gaan kijken en daar zijn nog wat briljante dialogen uit voort gekomen :P...vervolgens was het alweer bedtijd want het ging al richting 2 uur snachts.

Zaterdag 9 december:


Ik wilde deze dag wat inkopen gaan doen voor de kerst en voor mijn eigen persoonlijke verzorging...ik zou oorspronkelijk zelf naar Amu plaza gaan bij het Station maar uiteindelijk ging ik samen met Ruben. Ik ben niet echt geslaagd voor wat ik allemaal wilde gaan kopen maar ik heb wel mijn parfum kunnen kopen die ik nog wilde hebben (mijn parfum was op en ze verkochten precies dezelfde hier!) Dus nadat ik blij en opgetogen mn luchtje had gevonden besloten Ruben en ik nog wat te gaan drinken om dat te “vieren”...heb nog een heeeel lekker ijsje gegeten en ben toen weer naar huis gegaan omdat het alweer tegen 6en liep (ik was pas om half 1 opgestaan)....’S avonds zou er een feest zijn van Rob (dit is een Engels leraar die we hebben ontmoet op de Umegasaki School een hele tijd terug)...nadat we eerst met wat mensen naar een Amerikaanse meid, genaamd Lindsay, waren gegaan...daar het drankspel hadden gespeeld gingen we vervolgens vrolijk rond een uurtje of 11 richting Body2Soul...de locatie van het feest. Eenmaal binnen kreeg ik gelijk een vertrouwd gevoel want geloof het of niet...er waren 4 Japanners en voor de rest alleeeen maar buitenlanders (Voornamelijk Engels leraren van een jaartje of 24 enzo)...iedereen was aan het feesten en aan het dansen en ik had het ook super naar mn zin...de muziek was goed ( er waren 4 verschillende dj’s) en ook de drankjes die ze hadden waren heel erg lekker...helaas ging het merendeel van de mensen zo rond een uurtje of 3 ’s nachts naar huis dus begon het een beetje leeg te raken...Sahim die vroeg nog of ik zin had om naar Karaoke te gaan met een aantal mensen maar daar had ik niet zoveel trek in die avond....dus uiteindelijk zijn we met zn 6en in de taxi gestapt richting de dorm om vervolgens redelijk kapot te gaan slapen....Ik heb hier nog een aardige DJ ontmoet genaamd Zack(of Jack...bied ruimte voor discussie) en hij zou me op de hoogte houden van de eventuele feesten...(ik heb alweer vernomen dat er aankomend weekend een Latin-party wordt gehouden in Body2Soul...klinkt heel leuk iig!)

Zondag 10 december:

Ik werd laat wakker en na wat schoonmaak werkzaamheden en huiswerk besloot ik om mn gezicht maar weer eens te laten zien op de schietvereniging...Aldaar aangekomen zag ik dat er heel veel mensen aanwezig waren deze keer want wat bleek...ze gingen de vang vervangen! Nou weet ik uit ervaring dat een vang vervangen heel veel werk is maar ik zweer je het systeem wat zij gebruiken is hoogstens een half uurtje werk! Ze schieten namelijk op, geloof het of niet, Tatami-matten! Die spijkeren ze vast en dan heb je een vang! Na nog wat geschoten te hebben met de zware compoundboog (t ging heel goed overigens) en het nieuwe detentie-centrum te hebben aanschouwd wat naast de schietclub staat vond ik het wel weer welletjes en wilde ik naar huis. Op dat moment kwam er een man naar me toe die vroeg of ik zin had om aankomende zondag mee te doen met een soort evenementendag op de schietclub...je schiet dan geen wedstrijd maar je schiet dan op andere objecten dan normaal...klinkt goed (in Nederland deed ik niet anders!) dus uiteraard ga ik proberen om er dan te zijn (t begint helaas wel heel erg vroeg dus ik kijk nog wel even aangezien het Latin-feest de dag ervoor is :S)...ik heb me ingeschreven voor de schiet-competitie op 7 januari in Nagasaki (kost helaas wel 21 euro zucht...)Overigens is Nagai-sensei ook nog naar me toegekomen om mn lengte te vragen in verband met dat evenement dat ik de 8e van januari ga meemaken (20-jarige festival)..dit omdat ik een furisode (soort kimono) mag lenen van Suzuki-san (de vrouw van het Yukata-dragen van de vorige keer!)...Na schieten ben ik snel naar huis gegaan want ik had nog genoeg te doen!

Maandag 11 december:

Ik heb gewoon college gevolgd en gelukkig hadden we geen toets want dat zag ik eerlijk gezegd niet zo zitten...ik heb van Ruben een heel klein stukje van de intro van Final Fantasy X geleerd te spelen op de piano! En nu wil ik de rest ook leren dus ik ga heel hard oefenen opdat ik straks het hele stuk kan spelen! De poes Ohagi die bij dit muziekcentrum verblijft heb ik weer niet gezien helaas...vervolgens hadden we om half 3 ook nog Japans cultuurcollege...en dit keer was het de thee-ceremonie...zucht hoe saai kan het worden! We mochten zelf een stukje van het thee-maken doen en nadat we nog wat snoepjes hadden gegeten en de gebruiken rondom de theeceremonie hadden doorgenomen was het eigenlijk alweer vrij snel tijd om te gaan...ik heb uiteraard nog wel wat foto’s gemaakt maar tis niet zo heel denderend want mn accu was leeg :S...heel misschien heb ik vanavond nog een Nomikai van Shira en co maar ik weet nog niet zeker of ik dat zal gaan doen...ik zie het wel heb nog genoeg huiswerk voor morgen!

Goed jullie horen snel weer van me...voor nu heb ik weer genoeg gepraat...ik zou zeggen lees het verhaaltje en kleur de plaatjes :P

Byebyeee,

Claudia

Ps: zie de nieuwe foto’s onder de nieuwe link!
Ps2: zie nieuwe filmpjes onder filmpjes gebeurtenissen Japan

woensdag, december 06, 2006

"weekend van karaoke, amerikanen, barbeque en baard..."

Vrijdag 1 december:

Afgelopen vrijdagavond ben ik samen met de Nederlanders (op Onno na) en wat Japanners, een Koreaan, een Amerikaan, een Marokaan en een Turk (ik geloof dat ik ze nu wel allemaal heb opgenoemd) wat gaan drinken bij Shirotoppu. Dit is een Izakaya bij de universiteit in de buurt. We deden een arrangement dat je voor 2000 yen (lees 14 euro) 2 uur lang onbeperkt kon drinken...dus je kunt wel raden dat de sfeer op den duur behoorlijk gezellig was :)
Ik heb wat gepraat met Tom (een Amerikaan die ik nog niet kende maar Jennifer, Mariko en Gerrie wel) en zo kwam ik erachter dat er dus een heleboel Amerikanen in Nagasaki zitten en dat ze op een andere language-course school zitten bij Baard z’n bar in de buurt.

Ik heb verder nog wat Turkse en Marokkaanse woordjes opgepikt (altijd handig :P) en natuurlijk foto’s geschoten. Nadat we met zn allen hadden geborreld wilde het merendeel nog gaan karaoken! Nou dat gaat er altijd wel bij in bij mij, dus liepen we naar de overkant van de straat (dit is een goedkope Karaoke-bar waar je voor weinig geld je longen uit je lijf kunt zingen)....eenmaal binnen viel het aantal Engelstalige liedjes erg tegen, maarja weinig keus als je geen Japanse liedjes kent. Dus na wat klassiekers te hebben meegeblerred en te hebben geluisterd naar het kattengejank van anderen (nee ik trek zelf ook geen volle zalen...)was het al snel weer tijd en toen ik op mn horloge keek was het tot mijn grote verbazing al 5 uur in de morgen hahaha. Dus uiteindelijk snel naar huis gelopen en toen nog op internet gezeten want omdat het dus zo laat/vroeg (kies er maar 1) was kon ik makkelijk met het thuisfront communiceren. Dus uiteraard nog even gebabbeld en meegeluisterd met Ruben die een meisje op zn kamer had zitten (het is hier ook zo gehorig :S). Dit meisje zat overigens ook bij ons in de Izakaya...geloof dat ze Chi heette.

Zaterdag 2 december:

De zaterdag begon eigenlijk heel laat voor mij omdat ik pas om half 7 ‘s morgens in slaap was gevallen ofzo...na heerlijk te zijn wakker geworden en nog wat huiswerk te hebben gedaan zei Mariko vervolgens dat ze was uitgenodigd voor een Barbeque op de Amerikaanse dorm, om 15.00 uur ’s middags. Goed ik had ook wel zin en nadat we wat mensen hadden opgetrommeld konden we gaan. Maarten en Andy wilden op de fiets gaan want het was bij Baard in de buurt dus dat zou geen probleem zijn (half uurtje fietsen). Ik wilde ook een keertje op de fiets gaan gewoon om te zien of dat te doen was dus ik besloot mee te gaan. Andy was zijn fiets vergeten op te halen bij Kanko-dori dus uiteindelijk bleven Maarten en ik over. Na Richard zn schoenen te hebben gedumpt op het voetbalveld en wat te eten te hebben gehaald bij de supermarkt was het tijd voor de grote fietstocht! Maarten had me al gewaarschuwd dat wanneer je geen versnellingen hebt het nog weleens lastig kan worden (Berg op berg af)...mja goed das goed voor de lijn denk ik dan maar.

De fietstocht was erg zwaar omdat we eigenlijk het hele eind bergopwaarts moesten fietsen met wind tegen...MAAR ik heb het gered :) met mn tong op mn knieeen kwam ik aan bij de Amerikaanse dorm waar ik tot mijn verbazing zag dat Baard met zn gezin er ook was! Dus dat beloofde alweer gezelligheid. Het was vooral leuk om te zien dat er zoveel buitenlanders waren (ja logisch ik weet het maar toch!)...ik raakte aan de praat met wat van deze mensen en uiteraard moest er gevraagd worden of ik Amsterdam kende (ja wiet en hoeren heh)...goed ik had gezegd dat er een barbeque was. Nou laat ik het zo zeggen, de dorm ziet eruit als een gevangenis (zie prikkeldraad en gracht om gebouw met hek), je hebt geen buitenplaats waar je wat kan doen dus wat doe je dan...je opent de ramen en gaat op het dak lopen van de 1e verdieping, zet er een barbeque-grill iets constructie neer en voila! Barbeque-plaats is gerealiseerd!
Goed voor ik afdwaal....ik ben nog ff rond gaan lopen in het gebouw want geloof het of niet...het was KOUD! Ik heb serieus nog steeds spijt dat ik die dag met de fiets was gegaan want het idee dat ik 30 minuten terug zou moeten fietsen zorgde dat de moed me in de schoenen zonk. De dorm-kamers van de Amerikanen zijn best wel groot moet ik er ff bij zeggen...kwa meubels enzo valt het allemaal wel tegen....t ziet eruit alsof het allemaal van de schroot afkomt maargoed...de verwarming stond binnen aan dus ik zat uiteindelijk met 1 Amerikaan en een Brit op de kamer te praten over van alles en nog wat (tja tis eens wat anders dan het hakkel-japans)...
De humor van die Amerikanen beviel me erg goed....ik heb dus een aantal keer gewoon blauw gelegen om de meest random opmerkingen (die overigens niet leuk meer zijn als je ze naar het Nederlands vertaald). Er liepen veel mensen rond op deze barbeque-toestand en ik heb er misschien maar 7 gesproken maar ik had het echt super naar mn zin. Alcohol heb ik niet genuttigd daar want ik was bang dat ik dan schommelend op de fiets zou zitten.

Ik was met Maarten meegefietst alleen hij ging eerder weg dus ik zou zelf naar huis moeten fietsen in het donker....geen probleem dat doen we ff!
Maar eerst nog ff met de hele meut naar Baard toe (ineens was zn Izakaya wel heel erg vol!)..Ik belandde daar naast Kevin (een Amerikaan die een borrel teveel op had)...ik had erg veel lol met deze jongen en ik had hem op een gegeven moment zover gekregen dat hij geloofde dat ik zijn moeder was! Mwahahaha dat heeft hele leuke momenten opgeleverd waaronder het feit dat hij zich afvroeg waarom ik dan zo jong was......Ik heb wat onzin filmpjes gemaakt van deze jongen...die plaats ik nog wel ff. De tijd verstreek maar het leek wel alsof het al 3 uur’s nachts was...in realiteit was het pas uurtje of 8 ’s avonds. Na nog een babbel te hebben gehouden met John en Shane? Besloten een aantal mensen om te vertrekken per taxi richting Hamanomachi (dat is in de buurt van Kanko-dori ...een minuutje of 30 vanaf Nagasaki Universiteit)...ik had niet zoveel behoefte om daar heen te gaan...alsmede omdat ik dus met mn fiets zat en ik de volgende dag vroeg op zou moeten staan. Ik wilde ook niet meer blijven bij Baard want ik had niet zo’n zin meer, ik wilde wat doen (zoals bowlen ofzo)...John had hetzelfde idee dus besloot hij om met de taxi richting de Universiteit te gaan en dan zou ik ondertussen naar de universiteit toe fietsen.
Na gedag te hebben gezegd en Baard te hebben gerustgesteld dat ik zou bellen als ik veilig was aangekomen stapte ik op mn fiets. En oooo wat heb ik alle snelheidsrecords gebroken zeg...ik ging 3x zo snel dan op de heenweg. Dus ik was binnen 10 minuten bij de uni waar John ook was gearriveerd.

We wilden gaan bowlen en ik zweer je dat ik een hele grote bowlingkegel op het dak van de macdonalds had gezien maar toen ik m wilde aanwijzen aan John was die hele kegel zoek! Hij mij voor gek verklaren maar ik heb m ECHT gezien!...dus bowlen ging niet echt werken dus ben ik maar gaan poolen samen met John. Het was heel gezellig en ik heb nog gepraat over wat voor boeiende dingen er allemaal in Nagasaki zijn, zo ben ik erachter gekomen dat Cybac een leuke tent is waar je 1500 yen (12,50euro) betaald en vervolgens 7 uur lang, alles kunt doen wat dat gebouw te bieden heeft (internet, manga, tv, games, karaoke en je kan er zelfs slapen! Drankjes zijn gratis!...je krijgt je eigen kamer)...hadden ze dat maar in Nederland!
Na een uurtje te hebben gepooled ben ik gewoon naar huis gereden waar ik vervolgens mijn bedje ben gaan opzoeken want ja....moet toch ook je rust hebben!

Zondag 3 december:

Zondag moesten we om 10 uur klaarstaan want Baard zou ons (Mariko, ik, Jennifer en Gerrie) meenemen naar zijn geboorteplaats Hasami. Dus wij stonden allemaal netjes kou te lijden om een uurtje of 10 maar GEEN baard in zicht. Zucht, dus dan maar wachten....hij belt dat hij eraan komt...eindelijk 40! Minuten later komt ie aan. Hij had een hele grote auto geregeld omdat we met zn 7en zouden zijn. Deze auto is van Sensei en is serieus asociaaaal luxe. Alles van binnen was leder...je hebt 3 rijen met stoelen...verstelbaar uiteraard..airco, navigatie, gordijntjes die automatisch gaan...zelfs de achterklep en de schuifdeuren zijn automatisch! Dus eenmaal onderweg hebben we een hoop van het landschap gezien...we zijn nog langs een plek geweest om even te pauzeren waar we een grote brug konden zien maar het ging eigenlijk om de kleine draaikolkjes in het water. Na een bizar apparaat te hebben gezien waar LEVENDE kreeften inzaten (net als zo’n apparaat op de kermis kun je hier geld ingooien en dan vervolgens met een grijper proberen uit het water te vissen...als je m vangt is ie van jou)...wat souvenirs te hebben gekeken gingen we verder op onze tocht naar Hasami. We deden dit keer een andere route dan normaal omdat we graag Huis Ten Bosch wilden zien. Dit is een soort van attractiepark waar je allerlei Europese en Nederlandse gebouwen kunt bewonderen die gewoon letterlijk zijn nagemaakt op ware grootte. Hier uiteraard weer foto’s van gemaakt.

Eenmaal in Hasami bezochten we eerst een soort attractieparkje met allerlei gebouwen (zowel Frans als Duitse enzo), we hebben daar ons middageten, een lopend buffet gehad...een kotsende Nonoka (goed voor je eetlust) en nadat ik nog wat foto’s had gemaakt zijn we doorgereden naar een pottenbakkerij (waar Hasami bekend om staat overigens)...hier heb ik 2 hele grote stenen drinkbekers gekocht. (dit zijn dezelfde bekers als ze bij Baard gebruiken, dit zijn zogenaamde “drops” bekers, omdat de glazen rondjes in het glas op druppels lijken)...nadat iedereen zijn eigen kadootjes had gekocht was het tijd om naar het ouderlijk huis van Baard te gaan. Eenmaal daar aangekomen viel het me gelijk op hoe raar dat huis was ingedeeld. Je komt binnen, de vloer is gewoon steen...geen toeters en bellen...het was er koud (geen isolering)...vervolgens zit er in het huis nog een schuifpanelen ruimte waar de woonkamer inzit....hier lag zo’n speciale verwarmde deken waar je onder kon zitten met je benen....we gingen nog even een ruimte bekijken waarvan mij niet helemaal duidelijk is wat er nou zo boeiend aan was (op de hele grote zwarte vaas na!)...we kregen wat thee en nog een soort moorkop-achtig ding dat we konden opeten. Na wat gepraat en gezelligheid gingen we op doorreis naar de volgende pottenbakkerij. Hier heb ik niks gekocht want mn tas lag in de auto en daar zat mn portemonnee in. Ik heb hier een achterlijk dure vaas gezien van 3 miljoen yen (omgerekend 21.000 euro) en nog een grappige foto van Baard gemaakt die zn hoofd in de vaas steekt. Na nog even terug te zijn gegaan naar Baard zijn ouderlijk huis en iedereen gedag te hebben gezegd gingen we met de auto alweer richting huis want het was inmiddels al een uurtje of 4.

Maar de dag was nog niet voorbij want we zouden eerst nog even de zonsondergang gaan bekijken op een plek op een berg. Dus nadat we in het schemerdonker naar boven reden met een VEEL te grote auto op een VEEL te klein weggetje en ik mn hart vasthield hadden we een verbluffend uitzicht in het halve donker op een uitgestorven Hasami, met haar rijstvelden en heuvels. Baard dronk nog even wat water uit de berg en vervolgens gingen we weer naar beneden (ook dit keer hield ik mn hart vast).....Eenmaal weer in Nagasaki zouden we naar Sensei gaan (de eigenaar van de auto) want we hadden afgesproken dat we bij hem thuis zouden eten met zn allen. Uiteindelijk kwamen we terecht op een bovenverdieping van een huis waar Sensei woonde met zn hele gezin (en dan heeft ie zo’n luxe auto :S)...zn ouders wonen beneden...
Er was alleen een klein probleempje want sensei heeft een hond en hoewel hij deze wel netjes in de andere kamer deed zodat ik er geen last van zou hebben gebeurde dat op den duur toch. Na overigens heel lekker gegeten te hebben (we hadden weer Nabe..dat gerecht met die pan met bouillon waar je allerlei vlees en groenten bij kunt doen) en nog wat gekletst besloot ik dat ik het niet meer trok want ik kreeg last van mn ogen. Dus uiteindelijk ben ik samen met Mariko om een uurtje of 10 naar huis gereden door Baard....en toen heb ik nog ff geinternet en ben ik lekker op tijd gaan slapen want ja helaas gaan college’s ook door....

Dit was mijn weekend, zoals je ziet heb ik het weer lekker druk gehad maar zo hoort het ook! Ik heb nog wat andere dingen in het verschiet maar wat, hoe en wanneer dat weet ik nog niet precies...dus jullie horen nog van me!

Byebyee,

Claudia

Ps: zie foto’s onder nieuwe link
Ps2: zie filmpje van dronken jongen onder filmpjes gebeurtenissen Japan
Ps3: ik had een probleem met het invoegen van foto's in deze post dus ik verwijs je naar de nieuwe fotolink...

woensdag, november 29, 2006

"de vulkaan, boogschieten en de kimono 25-27 november"

Jaja mensen daar ben ik weer!...okee het duurde even voordat ik de zin en de tijd had om een post te schrijven over mijn tripje naar de vulkaan en mn overige gebeurtenissen van de afgelopen week..Maar hier komt ie dan!

Zaterdag 25 november:

Goed allereerst moet ik ff zeggen dat we dit keer tenminste niet zo asociaal vroeg opmoesten voor onze trip...okee ik moet niet overdrijven maar we hoefden dit keer pas om kwart voor 9 aanwezig te zijn bij een niet duidelijk gespecificeerde plek, maargoed....
Nadat we allemaal gapend en suf zaten te wachten totdat iedereen verzameld (we gingen met de Nederlanders, 2 docenten en 10 mensen van een ander niet-Japans programma) was stapten we uiteindelijk zo rond een uurtje of 9 in de bus....het was al duidelijk te merken dat het tijdschema, in tegenstelling tot de kyoto trip, wat ruimte voor uitloop bood :) De busreis was 2 uur ongeveer dus dat bood mij en mn mp3 speler de tijd om elkaar eens goed te leren kennen.....ik heb nog wat slaap ingehaald en toen waren we alweer bijna bij onze plaats van bestemming.

We gingen eerst naar een of ander hoog punt op een berg vanaf waar we het stadje Shimabara konden zien en een heel goed uitzicht hadden op een rokende! vulkaan, de Fugendake. Het weer was echt geweldig die dag en ik had spijt dat ik me zo warm had aangekleed (ook al had iedereen me dat aangeraden!)....Onze supervisor Takano-sensei vroeg me nog of ik het eng vond dat ik bij en rokende vulkaan in de buurt was...ja ach wat zal ik zeggen heh? goed na wat groepsfoto’s en Takano-sensei die uit het niets een foto van me wilde maken met mn eigen camera....gingen we weer hop de bus in en de berg weer af.... We gingen nu naar een dorpje waar de zogenaamde Hell was...nou en ik zal je vertellen...het was een HEL voor je reukorgaan....

Je mocht kiezen of je de natuurlijke onzen in wilde of dat je een kijkje bij Hell ging nemen...uiteraard had ik geen zin in openbaar nudisme dus ik dacht ag ik ga die Hell wel even bekijken...tijdens de busreis vond ik het al heel erg eigenaardig stinken in het dorpje maar ik dacht ag misschien kapotte riolering ofzo? Goed ik kan het moeilijk uitleggen hoe deze hell eruit zag maar het leek net een gebied met soort van geizers...er kwam allemaal hete rook uit de grond...maar het ergste was, het stonk er naar rotte eieren...maar dan x300! Nee ik overdrijf niet....ik werd er echt niet lekker van...dus nadat ik half kokhalzend achter de groep was aangelopen besloot ik dat ik het niet meer trok en ben ik teruggelopen....Mariko had overigens hetzelfde idee dus uiteindelijk zaten we met zn tweetjes op het bankje zo van: “Ja wat zullen we nu eens gaan doen”....Gelukkig hadden we een plattegrondje gehad waar je het een en ander op kon zien en we vonden een plekje waar we wel even naartoe konden lopen. Takano vertelde me nog dat het gewoon het hele jaar door zo ruikt door de chemische stof die de grond in het water afscheid ofzo...:S wazig...en er stond een Hotel naast die Hell...ik hoop dat ze een goed filtersysteem binnen hebben....

Er was namelijk in dat dorpje een plek waar het niet zo stonk en waar je wel kon genieten van onzen water terwijl je niet naakt hoefde! Muhahaha het beste van de 2 keuzes die we konden maken in 1!! Het was namelijk...een VOETbad hahahaha....gewoon een overdekt plaatsje waar je kon zitten genieten met je voeten in het hete 41 graden onzen water! Dus nadat Mariko en ik wat drinken hadden gehaald zaten we lekker een uurtje met onze voeten in het water terwijl er af en toe nog wat gevraagd werd aan ons door een stel Japanners. Uiteindelijk besloten we maar richting de andere groep terug te lopen want we zouden nog gaan eten met zn allen...we belanden na wat zoekwerk in een klein restaurantje waar je voor achterlijk weinig geld een lekkere Japanse maaltijd kon genieten....en nadat iedereen vol zat was het hop weer de bus in om naar de stad te gaan die in 1991 was overvallen door de ontploffende vulkaan....joepie :S

Eerst was het me nog niet helemaal duidelijk dat we dus naar dat stadje toegingen maar dat veranderde snel toen ik de huisjes zag die waren bewaard gebleven van die uitbarsting....je zag echt letterlijk alleen de daken nog....heel creepy. Nou moet ik zeggen dat ik wel erg overdrijf want het waren misschien 4 huisjes ofzo...de rest van de stad is gewoon helemaal prima in orde maarja wat bezielt die mensen om bij een actieve vulkaan te blijven wonen? Ik had ondertussen nog een gesprek met een man uit Kenia die dus 3,5 jaar in Nagasaki zal studeren...pff hij liever dan ik....we hadden het ook nog over discovery etc.. heel leuk allemaal...

Na mn ijsje te hebben gegeten en een sinaasappel te hebben gekregen gingen we naar onze volgende stop...een kasteel. Dit kasteel was groot en wit en deed me denken aan een typisch samuraikasteel...het uitzicht was leuk...jammer van de hekken die ze voor de balustrades hadden gezet....maargoed heb wat foto’s gemaakt en een typisch Shimabara ijsje gegeten wat heeeeel zoet was en eigenlijk toch niet zo heel lekker als het ijsje wat ik daarvoor op had...Ik had heel even de neiging om nog 2 van die aikido-houten zwaarden te kopen maar dat heb ik toch maar niet gedaan....Het was inmiddels al 4 uur ’s middags en we zouden nog 2 uur met de bus terug moeten reizen...en zoals ik al zei....het tijdschema werd niet zo strikt nagelopen maar toch werd er besloten dat we onze laatste bezienswaardigheid zouden overslaan...(wel jammer aangezien we naar een echt samurai-huis zouden gaan mja niks aan te doen..ik was ook wel een beetje moe)

We werden weer de bus ingepropt en nadat we 10 minuten onderweg waren kregen we van Takano-sensei te horen dat er daadwerkelijk een KARAOKE-systeem in de bus aanwezig was (echt wtf mn ogen rolden bijna uit mn hoofd!) en dus werd er gevraagd of we zin hadden om te zingen....Ik ben altijd wel voor, dus kom maar op met die liedjesboeken....helaas (en dat zat er ook wel in) waren het bijna alleen maar Japanse meezingers...dus waren we beperkt tot 5 liedjes ofzo...na wat valse solo’s en een Chinees die helemaal John Lennon fan was (hij zong zooo gepassioneerd mee) had ik wel weer genoeg....ik viel nog in slaap en voor ik het wist was ik weer op de universiteit.

ik had trouwens oorspronkelijk een blaadje gekregen met alle namen van de dingen waar we heen zouden gaan maar die ben ik kwijt geraakt dus ik verwijs jullie voor overige informatie naar het weblog van Jennifer...:)

Zondag 26 november:

Afgelopen zondag was ik naar de schietvereniging gegaan....eindelijk na 2 weken, het was steeds maar slecht weer en ik had nog uitstapjes enzo...dus ik betaalde netjes mn 200yen en pakte mn boog om te gaan schieten. De mensen herkennen me nu en zeggen netjes hallo enzo, ik voel me al wat meer geaccepteerd. Dus goed in ieder geval ik sta netjes op 30 meter te schieten met Yoshimura’s compoundboog, komt er een man naar me toe met een compoundboog. Eerst vraagt hij me hoe zwaar de boog is die ik gebruik...dus ik geef antwoord. Vervolgens zegt hij: “probeer de mijne maar even...ik denk dat ie iets te lang is...” Dus ik die boog proberen en ja inderdaad hij was iets te lang. Dus die man zegt: “Wacht maar even dan zal ik m aanpassen...” Dus ik sta een beetje stomverbaasd zo van heb ik dat wel goed gehoord?

Nou ja het zal wel...de man liep weg met de boog en ik ga weer schieten. 5 minuutjes later komt hij terug en zegt probeer m nu nog eens. En ja nu was ie al een heel stuk beter voor me. Ik kijk m aan en hij begreep waarschijnlijk mn blik en zei: “Ja je mag m gewoon gebruiken hoor...als je voortaan komt dan kun je deze ook pakken” Goed ik zweer je dat ik geen woord had gezegd tegen die man. En zomaar uit het niets bied hij het mij aan, echt serieus net als die keer met Yoshimura! Daar sta ik even later met zijn boog op 18 meter te schieten...(de boog is overigens erg zwaar en de pijlen zijn net boomstammen zo dik...mja hij staat wel op een pondje of 40)....even later komt hij weer terug en overlegt wat met zn medeschutters en vraagt me vervolgens of ik afweet van een wedstrijd die ergens in Nagasaki wordt gehouden de 7e van januari. Ik kijk hem een beetje vragend aan en vervolgens zegt hij: “wil je meedoen?”...dus ik: “ehm ja als dat kan is dat natuurlijk heel erg gaaf!”

Hij zo: “prima! Zeg het maar of je wilt meedoen dan zetten we je op de lijst en je kunt zowel mijn boog als die van Yoshimura gebruiken...allemaal geen probleem. Aangezien je niet weet waar het is hoef je alleen maar naar de club te komen en dan rijden we met zn allen naar de locatie.” Na nog wat geschoten te hebben met een concentratie van een aap...echt het ging niet meer...ik was helemaal verdwaasd, liep ik maar terug om mn spullen te pakken zodat ik thuis nog huiswerk kon doen. Nadat ik mn spullen had opgeruimd en nog wat had gepraat met die mensen kwam ik ineens op het briljante idee om deze mensen te interviewen. Ik moest namelijk voor de 28e een verslag inleveren over de grote overstroming van Nagasaki in 1982....het verslag moest gaan over de ervaring van een aantal ooggetuigen en het moest in het Japans worden geschreven. Ik had helemaal niks voorbereid...had nog net aan een notitieblokje bij me en besloot maar aan die mensen te vragen, ze waren tenslotte zo onzettend vriendelijk! Na een gesprek en wat minder fijne verhalen later, heb ik ze heeel hartelijk bedankt voor de hulp en liep ik geheel voldaan terug naar huis. Overigens zou ik het eerst samen met mn tutor doen, maar die kon niet achteraf gezien dus het was beter dat ik zelf maar wat had ondernomen want anders had het me niet gelukt om op tijd een verslag in te leveren! Ik had deze dad dus een boog erbij, een uitnodiging om een schietwedstrijd in Japan te doen! En zelf een interview gehouden in het Japans! Woehoe...ik was heeel trots op mezelf :D

Maandag 27 november:

De maandag begon wat stroef maar ik had wel zin in het cultuur college dat we die dag zouden hebben namelijk Kimono dragen! Helaas voor ons...we kregen Yukata’s die we mochten dragen (De goedkope zomervariant van de kimono)...we mochten wel zelf nog het kleurtje kiezen....De vrouw die ons les gaf bij dit college heette Suzuki en zij zei steeds hoe we dit en dat moesten doen...het kwam er eigenlijk op neer dat we een uur lang...kimono aan, kimono uit, kimono aan etc. Want ze wilde dat we het zelf konden doen (ja leer maar eens in 10 minuten hoe je een Obi-belt moet vouwen! Onmogelijk!)....goed na nog een grappig tafereel van Richard die in een vrouwen kimono ging lopen was het alweer bijna tijd....Maar nog niet helemaal, onze Suzuki ging ook nog maar even het een en ander vertellen over Kimono’s...heb eigenlijk niet echt gevolgd...had al de hele dag een liedje in me hoofd en tijdens t verhaal bleef het zich maar herhalen dus ja ik was meer gefocussed op het liedje..(ik heb wel geprobeerd om aandachtig te kijken....zodat het nog wat leek :P)...en toen was het alweer voorbij...overigens moesten we de Yukata’s ook nog netjes opvouwen maar meenemen dat mocht dan weer niet....had ik toch wel leuk gevonden maar ach je kan niet alles hebben hehe :D

Ik heb verder niet zoveel dingen meer in het verschiet liggen...we gaan heel misschien nog sinterklaas vieren volgende week met zn allen...en dan ook onze Japanse tutoren erbij! Vinden ze vast wel leuk...en de 15e van december heb ik nog een etentje en Karaoke-avond met de Japanse Engels-club...verder ben ik nog 2x gestalkt door Baard (Sacchi) die me heel graag samen met zn gezin mee wil nemen naar zijn geboortedorp...maar ik wil niet in me eentje dus ik hoop dat we uiteindelijk met wat meer mensen kunnen gaan...anders denk ik niet dat ik ga...ben nog een beetje een mietje wat dat betrefd :P

Dus hopelijk binnenkort weer nieuw weblogmateriaal en foto’s! Voor nu heb ik jullie wel weer genoeg gespekt zodat jullie wel weer even vooruit kunnen :P
En nu ga ik slapen want het is al bijna 2 uur ’s nachts! Wat ik al niet voor jullie over heb :P

Byeebyee Claudia

Ps: Check de nieuwe foto’s!
Ps2: check het filmpje van een zingende Takano-sensei (potentieel chantage materiaal :P)

donderdag, november 23, 2006

“De Kyoto en Nara reis van 19-21 november…..”

Zondag 19 november:

Afgelopen zondagmorgen moesten we al om 10 over half 8 ’s morgens! bij de universiteit zijn. Ik had besloten om weinig bagage mee te nemen omdat ik bang was dat ik dat continu met me mee moest zeulen...nadat iedereen was verzameld (we waren met zn 40en en 4 begeleiders) gingen we met de bus naar Nagasaki Airport. Blijkbaar ligt dat vliegveld in het water...dus net als Osaka Kansai Airpor. Het vliegveld zelf deed me meer aan een station denken...klein, met winkeltjes enzo....de douane deed niet moeilijk over mn haarlak en mn medicijnen maar ik moest wel mn flesje water ff showen aan die mensen :S...we werden met zn allen in een klein JAL vliegtuig gestopt, en na een redelijk rustige vlucht (af en toe turbulentie)kwamen we een na een uurtje op Osaka airport aan (overigens niet Kansai airport waar ik geland ben toen ik hier voor het eerst kwam).

Daarna moesten we ook nog 1,5 uur in een bus zitten richting onze eerste tempel/schrijn/kasteelbezoek, namelijk Nijo Castle. Het was overigens rotweer die dag dus paraplu’s in de aanslag en gaan! We zouden overigens een Engels-sprekende gids krijgen de gehele reis maar uiteindelijk hebben we deze alleen de 1e dag gehad in Kyoto. Er valt overigens weinig te zeggen over Nijo Castle....de tuin was mooi, het gebouw zelf was redelijk groot en de vloeren maakten een piepend geluid (dit was om indringers buiten de deur te houden)...een uurtje later werden we alweer in de bus gepropt naar onze volgende bestemming, namelijk Heian Shrine..dit is een hele grote tempel met een hele grote tuin erachter waar je echt uren in kunt dwalen, helaas voor ons (en zo is het de hele reis lang gegaan) mochten we maar een uurtje hier kijken waarna we weer snel naar de volgende tempel gingen. Ik vind het heel jammer dat ik de tuin niet gezien heb maar het was wel een mooi complex..overigens liepen er ook nog kindertjes rond in kimono omdat die dus hun “3-5-7 jaar oud worden” (“sichigosan-matsuri” heet dat)vierden. Het zag er erg schattig uit en ik heb er uiteraard foto’s van :P...

Na deze tempel te hebben bezocht zijn we onze reis vervolgd richting Kiyomizudera. Dit is een tempel die op een speciale manier in elkaar is gezet. Het tempel-terras staat namelijk op 12 meter hoogte en wordt staande gehouden door houtvlechtwerk, palen die in elkaar steken (net als dat spelletje Jenga). We mochten bij dit complex langer ronddwalen namelijk wel 2 uur! Woehoe :S ...hier heb ik nog de liefdesteen bekeken (dit zijn 2 stenen op een bepaalde afstand tussen elkaar en als je met je ogen dicht van de ene steen naar de andere steen kunt lopen dan zul je spoedig geluk in de liefde krijgen)...ikzelf heb het niet geprobeerd want is toch overbodig maar anderen hebben toch maar een poging gewaagd. En omdat het zulk slecht weer was en het heel koud was hebben Mariko, Jennifer, Jennifer’s moeder (die was ook in Kyoto dus die kwam ff langs) en ik in een restaurantje gezeten om ff op te warmen en wat hartigs te nuttigen. Overigens stierf het er letterlijk van de (Japanse) toeristen en vertelden onze Engelse gids (een Japanner die 4 jaar in Engeland heeft gewoond) dat de verkleuring van de bomen laat is dit jaar...normaal gesproken is alles al rood ofzo...dus dat verklaard het aantal toeristen. Na mijn Hello-kitty nog te hebben gekocht zijn we weer in de bus gepropt om een half uur later te arriveren bij ons hotel.

Het hotel was een typisch Japans hotel...onze kamerverdeling was dat we met zn 5en in een kamer sliepen op Futon’s (matrassen op de grond) en we alles moesten delen maar dat wanneer we een bad wilden nemen we een “ofurou” in moesten gaan omdat er geen badkamer was. Een ofurou is een Japans openbaar bad (gescheiden mannen en vrouwen gedeelte) waar je helemaal naakt in gaat met zn allen, van te voren moet je je wel eerst ff douchen...het water is overigens een graadje of 40-41. Uiteraard zagen wij dat niet zo zitten maar tot mijn grote geluk bleek er een prive badkamertje te zitten tegenover onze slaapkamer dus daar heb ik uiteraard ff gebruik van gemaakt al moet ik er wel bij zeggen dat ik heel benieuwd was naar de ofurou.
Het avondeten was erg mooi om te zien maar vreselijk om te eten. We hadden op onze reis naar Kyoto al een bento-box (Japanse lunchbox) gekregen maar daar zaten alleen maar smerige dingen in waar mijn maag van over de riedel ging (vlees, vis en rijst) en het avondeten was typisch Japans en je kon echt niet zien wat nou vis was en wat nou vlees was en wat waarin gedoopt moest worden..het enige herkenbare was de rijst en de miso-soep. Ik heb deze reis ook ontdekt dat ik zwaar allergisch ben voor Japans eten in de zin dat mijn maag er absoluut niet tegen kan dus ik ben bijna de gehele reis ziek geweest omdat ik niet in de gelegenheid was om ff wat anders te kopen (alleen de laatste dag). Na dit vieze eten besloten de jongens om nog ff te gaan badderen in de ofurou en vervolgens uit te gaan. Dus Mariko en ik gingen mee (want Jennifer was nog niet terug van eten met haar moeder en was erg moe)...we belanden in een steegje waar een klein barretje zat, eenmaal binnen was het heel erg gezellig knus zeg maar....ik had maar een patatje besteld maar ik kreeg voor 6 man patat dus ik had mn avondmaaltijd weer ruimschoots gecompenseerd. Omdat we ’s morgens weer vroeg op moesten besloot ik samen met Michael maar naar het hotel terug te gaan...de rest bleef wat langer maar niet te lang want je moest voor 12 uur terug zijn...mijn nachtrust op de futonmat was overigens prima.

Maandag 20 november:

De maandag begon zoals ik al zei weer extreem vroeg (ben student dus ik ben niks meer gewend)...om 7 uur zaten we aan het ontbijt en om 10 voor 8 vertrokken we naar onze eerste tempel/schrijn dinges. Deze heette Kitano-Tenman-Gu....het weer was overigens weer heel slecht en het regende pijpenstelen...en na wat geblubber en een half uurtje kijken bij deze tempel moesten we alweer weg. Deze tempel kun je naartoe gaan als je een examen moet afleggen. Het aanraken van de koeienbeelden bij deze tempel zou je slimmer moeten maken ofzo ...zal wel goed zijn :S Overigens hadden we dus deze dag een Japanse gids...dus ik snapte er weinig van want ze sprak in extreem beleefde taal en gebruikte hele moeilijke woorden.

Hierna gingen we naar een tempel die heel beroemd is, namelijk de Kinkakuji (Golden Pavilion)...dit is een tempel die helemaal bedekt is met bladgoud. Het weer was ietsje beter geworden, mijn busziekte ietsje erger en het stierf er weer van de Japanse schoolkinderen. Ik vond de tempel echt heel indrukwekkend om te zien...het bladgoud stak heel erg kitscherig af bij de rest van de omgeving maar dat gaf het tegelijk wel haar schoonheid. Ik heb er overigens hele mooie foto’s gemaakt! Na een groot rondje door dit gebied te hebben gelopen was het alweer tijd om naar de volgende bezienswaardigheid te gaan...zucht weer die bus in :S
Onze volgende lange stop was bij een hele grote berg die blijkbaar een bezienswaardigheid was omdat ie zo mooi was ofzo (goed ik ben het erover eens dat de berg mooi was maar om hier nou voor 2 uur! te blijven werd me eigenlijk te gek)...hier heb ik nog rondgelopen om op zoek te gaan naar eventueel middageten omdat het er natuurlijk weer aan zat te komen dat we Japans middageten zouden krijgen. Dus eenmaal in het restaurant was dat WEER het geval...ik heb 3 hapjes op en ben vervolgens verder gaan zoeken naar “neutrale” producten...het weer was overigens nog steeds slecht maar het was wel droog. Ik heb wat koekstengels op de kop getikt en ben toen maar weer naar de bus gegaan want we zouden nog naar een andere tempel/schrijn gaan.

Deze tempel zat in Nara dus eerst moesten we nog 1,5 uur in de bus....we kwamen laat in de middag aan in Nara en ik uiteraard was ik busziek (weinig eten + lange reis + volle bus + kronkelwegen = busziek) dus ik voelde me niet zo top. Ruben stond zijn cola af aan mij dus ik kon mn maag ff rustig maken met een bekend product. Het weer was opgeklaard en onze gids dus ook want zij stond goed te rillen al de hele dag (ze dragen van die secetaresse pakjes, geen jas, blote benen en hoedjes)...het middagzonnetje kwam door en mijn gemoedstoestand werd alweer een stukje beter...al dat gehaast van die dag was nu voorbij want dit was de laatste bezienswaardigheid van deze dag. De tempel heette de Horyuji en had een grote 5 verdieping hoge pagoda. Overigens was dit gebouw 1 van de oudste overgebleven houten gebouwen in de wereld. Na wat foto’s te hebben geschoten en het museum te hebben bezocht en een groot rondje te hebben gelopen werden we weer de bus ingepropt naar het hotel toe.

Dit hotel heette het Kankouhoteru...was ook weer een Japanse toestand met tatamimatten, futons en openbaar bad. Het eten zag er heel vet uit moet ik wel zeggen. We hadden ieder een grote krab voor onze neus (heb ik helaas geen foto van want mn camera lag op de slaapkamer) en voor de rest gewoon de standaard vieze Japanse hapjes. De krab heb ik min of meer gegeten maar voor de rest durfde ik het op wat rijst na niet aan...mn maag was net rustig. Overigens was ik zelf nog voor het eten op zoek gegaan naar een combini om wat avond-ochtendeten te halen...en toen ik het hotel uit wilde lopen kwam de man van de receptie naar me toe en gaf me een grote paraplu. Dus ik zei dat ik al een paraplu had maar hij stond erop dat ik m meenam, want het was al donker en omdat ik in mn eentje ging kon ik wanneer ik lastig gevallen werd de paraplu als wapen gebruiken....dus nou ja goed, ik heb m maar meegenomen. Ik heb redelijk “normaal” eten ingeslagen en heb tijdens het avondeten dan ook wat salade naar binnen gewerkt. Na het avondeten was het dus tijd om jezelf te vermaken. Ik was nog steeds heel benieuwd naar de Ofurou (publieke bad) en na een gesprek met Nessa hadden we besloten dat we met een paar mensen naar dit bad zouden gaan...ik wilde namelijk niet alleen omdat ik niet wist wat ik allemaal moest doen enzo...Hoewel het raar is dat je naakt in een bad moet zitten met meerdere mensen moet ik zeggen dat ik het eigenlijk helemaal niet eng vond...ik had mn bril toch niet op dus ik zag niks hahaha :P...na dit relaxte gebeuren ging ik verfrist in mn yukata naar boven waar ik nog 2 foto’s heb gemaakt als bewijs hehe en vervolgens zijn we ’s avonds met de Nederlandse delegatie en 2 Koreanen naar een Engelse bar gegaan genaamd “Rumours” (onderweg kwamen we nog hertjes tegen!) waar ik weer fried potatoe/pizza heb gegeten (niet heel erg gezond maar mn maag kan het wel hebben!)...vervolgens was het bedtijd want we moesten de volgende dag om half 8 weer fris en fruitig aan het ochtendeten zitten.

Dinsdag 21 november:

Dit zou alweer de laatste dag worden en o wat was ik blij dat het einde in zicht was...ik was heel erg moe en ik had het echt een beetje gehad, maar we zouden vandaag nog een aantal tempels bezoeken dus nog ff de moed erin! Na om half 8 het
ochtendeten te hebben bekeken en mn eigen voedsel te hebben gegeten voelde ik me al een stukje beter en toen ik eenmaal buiten stond en het bleek dat het weer zonnig en droog was, was ik weer helemaal optimistisch. We gingen weer de bus in natuurlijk om naar onze eerste bezienswaardigheid van deze dag te gaan, de kofukuji. We hadden weeer een andere gids deze dag maar ook zij sprak alleen Japans op extreem beleefe wijze (dus ongebrijpelijk). Deze tempel had ook hertjes! Dus zonder aarzeling werd er door bijna iedereen alleen maar aandacht aan de hertjes besteed en niet aan de mooie architectuur of de gesprekken van de gids. Hier zijn we eigenlijk weer relatief kort gebleven en na een sprintje door het museum te hebben getrokken kwamen we na een busrit van een 15 minuten aan bij het klapstuk van de dag, namelijk de Todaiji (het grootste houten gebouw van de wereld!) waarbinnen een heeeeel groot beeld van Buddha staat. Ook hier waren weer veel hertjes aanwezig en eentje had zelfs het lef om me in mn kont te bijten/sabbelen! The nerve!...ik heb hier nog een Hello Kitty van Nara gekocht en uiteraard veel foto’s gemaakt....

Het eten beviel me dit keer een stuk beter want het was iets minder extreem Japans...ik vond het zowaar gewoon lekker! En nadat iedereen weer verzameld was en de plaspauze was gehouden werden we weer de bus ingestopt om dan eindelijk richting het vliegveld van Osaka te gaan. Het grappige was dat tijdens de lange busreizen eigenlijk iedereen lag te slapen en de gids gewoon 2 uur aan het doorpraten was terwijl echt niemand luisterde...ze zong zelfs nog en dit gebeurde eigenlijk alle 3 de dagen!...na een lange busrit kwamen we aan op het vliegveld waar we onze tickets kregen en nog even wat vrije tijd hadden. Ik heb met Mehmet (een turkse jongen) een beetje gepraat over wat dingen waarna we gingen inchecken. Uiteraard weer door de douane heen en dit verliep perfect (voor mij dan)...Mehmet die had een kadootje gekocht maar dit was een klein samuraizwaardje en die mocht ie dus niet meenemen! Dus ik zo van: “je weet toch dat dat niet mag!” en hij zo van “Yeah I forgot blabla”...dus na hem uit de brand geholpen te hebben want hij kan geen Japans zou hij zijn mesje op het vliegveld van Nagasaki terugkrijgen (die werd dus apart meegestuurd met het vliegtuig)....de vlucht naar Nagasaki verliep voorspoedig al mocht je geen elektronische apparatuur gebruiken tijdens de vlucht ofzo :S....Om 10 over 4 ’s middags landen we op Nagasaki airport (tijdens het landen kwamen we wel heel erg hard neer op de grond....ik schrok me kapot)...vervolgens nog een busrit van een uurtje naar huis. Eenmaal thuis op de dorm hadden we nog pizza besteld waarna ik nog heel lang met mn ouders heb gepraat voordat ik ben gaan slapen...

Ik heb het geprobeerd kort te houden en de reden dat ik weinig achtergrond informatie heb over al die tempels is dus omdat we dit of niet kregen of niet konden verstaan dus als je het echt graag wilt weten dan moet je maar op internet zoeken. Ik heb deze week nog een reisje naar Shimabara in het verschiet, naar de Fugendake (dat is een vulkaan die in 1991 is uitgebarsten en op dit moment ook actief is ofzo)....ik heb er nu al zin in :S...dit gebied is beroemd om haar natuurlijke Onzen (eigenlijk een openbaar bad in de natuur zeg maar)...je kan deze onzen gaan uitproberen maar ik denk dat ik pas gezien het weer! Ik zal verder deze week niet al te veel meer doen want ik ben erg moe en ik heb nog soort van vrij dus ik heb ook niet echt te behoefte om me uit te leven, maar mocht ik nog wat leuks meemaken voordat ik naar de Onzen ga dan hoor je dat natuurlijk van me!

Ik zou zo zeggen check de foto’s die ik heb gemaakt want die vertellen een stuk meer dan alleen kale tekst!

Tot de volgende keer maar weer!

Byebyeee,

Claudia

Ps: check ook wat filmpjes die ik onder filmpjes gebeurtenissen japan heb gezet

zaterdag, november 18, 2006

“de week van de Japanse dans, Baard, de kerstman en professor Boot enzo…”

Maandag 13 november:

Goed na een slopend weekend Miyajima en Hiroshima stonden we maandag waren we maandag weer fris en fruitig bij college. De dag verliep as usual ware het niet dat we zowaar een Japanse cultuurcollege hadden die dag..(dit college krijgen we 5x dit semester en dit was de 1e keer) We moesten om half 3 verzamelen waarna we met zn allen naar een klein zaaltje gingen ergens op het uni-terrein. Hier stonden die 3 Japanse dames in kimono ons op te wachten (Norimoto-san, de dochter van Norimotosan en nog een mevrouw wiens naam ik niet meer weet)…
Nadat we allemaal verzameld waren in dit veel te kleine hokje konden we na een introductie een waaier uitzoeken die we achteraf als kadootje mee naar huis konden nemen. Na wat gevecht om de waaiers was het tijd om te gaan dansen! Goed Japans waaierdansen is ontzettend moeilijk! Je hand moet zus- je voet moet zo- links recht schop klap etc.etc. We begonnen met het “Sakura Sakura” liedje. Na de buurman regelmatig in zn nek te hebben gezeten (ja ruimtegebrek heh :P ) mochten we met een klein groepje datgene laten zien wat we hadden geleerd in 10 minuten….T ging allemaal redelijk en omdat wij zo goed waren *kuch kuch* mochten we ook de “Nagasaki meibutsu” lied gaan dansen. Dit is een volkslied van Nagasaki..heel grappig, je mag dronken dansen in een gedeelte van het liedje! Het resultaat van deze dag heb ik op film en op foto’s staan :)…Kortom het was een superleuke ervaring!

Dinsdagavond 15 november:


Op dinsdagavond was het de bedoeling dat we met zn allen naar Baard zouden gaan…Jennifer wilde haar moeder sowieso Baard en zn bar laten zien enzo dus ja waarom niet…tenslotte kunnen we op woensdag altijd uitslapen! Nadat we iedereen in een taxi hadden gepropt en bij Baard waren aangekomen was de bar dicht!!! WTF…wij kloppen, niemand, wij aan de deur voelen….deur was open (normaal in films voorspeld dat weinig goeds mja dit is Japan dus ja…what could happen?)…dus ja wij naar binnen heh….alles was donker maar niks zat op slot en overal lagen spullen…zelfs een digitale camera! Kortom een walhalla voor dieven…mja wat ik al zei, het is Japan heh…dat kan daar gewoon.
Dus Baard was er niet…Andy bellen naar Baard van: “Waar zit je?”…het bleek dat hij naar een andere bar was gegaan met een aantal mensen en dat wij konden komen..hij had zelfs een taxi voor ons gebeld zodat we er direct heen konden…dus ja OK! 10 minuten later waren we bij deze nog kleinere Izakaya en daar zat Baard hoor…aan een lange tafel met 2 kookpitten erop met een aantal familieleden/vrienden…De Nederlandse delegatie was binnen en toen kon het feest beginnen (voor Baard (Sacchi) was het feest al begonnen want hij was al dronken toen we daar aankwamen)..We kregen deze avond alles kado, drinken en eten. Het eten was overigens heel gaaf want die kookpitten daar kwam een pan met hete soep? op te staan en daar kwam vervolgens een schaal met voedsel bij wat je erin moest gooien…groente en vlees/vis (dit gerecht heette Nabe (nabe = pan) volgens baard)…nadat de eigenaar van de tent ons had laten zien hoe we dit klaar moesten maken konden we het zelf gaan uitproberen. Het eten beviel mij goed (alleen ja naderhand niet meer) en naderhand zat iedereen vrolijk te kletsen met iedereen. Nonoka (Baard zn jongste dochter 3 jaar oud) hing weer eens over de jongens en Mariko heen. Baard had gedronken die avond en was dus ook heel los, zo los dat ie het zelfs aandurfde om met mij op de foto te gaan en een gesprek met me te hebben over vage dingen…ineens was ik wel schattig in plaats van eng en ik was slim volgens Baard (ja wat moet je daar nou op antwoorden..mwah valt wel mee hoor, ik ben gewoon normaal?)…
Kortom het was heel gezellig en raar maar Jennifer en haar moeder wilden eerder naar huis en ik had afgesproken om dan mee te gaan dus zo rond een uurtje of half 2 gingen we weg en na wat arigatou’s en baard te hebben beloofd dat we later deze week nog eens zouden komen stapten we in de taxi naar huis.

Vrijdag 17 november:

De dag begon wat rommelig omdat ik tijdens mijn college een spreekbeurt moest houden van de week ervoor terwijl ik die van deze week had voorbereid…gelukkig verliep het allemaal goed en was het spoedig alweer weekend. Deze dag zouden professor Boot en Smits een lezing houden voor een aantal Japanners in het Japans natuurlijk. Aangezien we het netjes vonden om in ieder geval te gaan kijken bij de lezing zaten we om half 3 netjes in het zaaltje waar de boel zou worden gehouden. Daar werden we nog even snel begroet door Boot en Smits en kon de lezing beginnen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er weinig van begreep maargoed…Wat ik heel asociaal vond was dat Boot tijdens de lezing van Smits lag te slapen en vervolgens alsof er niks aan de hand was bij het vragen stellen gewoon doodleuk vanalles vroeg terwijl hij niet eens had geluisterd! Ik heb de foto’s als bewijs! De lezing liep erg uit en aangezien wij ook nog zouden gaan kijken bij Gerrie die die avond als Kerstman zou optreden in Amu-plaza (winkelcentrum bij station) besloten we maar om weg te gaan want hij zou rond avondeten optreden..(ook al hadden we Boot nog niet gehoord…ik heb er geen spijt van!)…Dus een half uurtje later waren we op station en zagen we Gerrie al druk met allerlei Japanners overleggen want hij moest op het signaal van iemand via de roltrap naar beneden enzo…Het zou nog even duren voordat het begon dus gingen Jennifer, ik, Jennifer’s moeder en Mariko eerst wat kleins eten bij de Royal Host (want vanaf daar heb je zicht op het plein waar het moet gaan gebeuren)…Na een half uurtje begon het al vol te stromen met kids die voor de kerstman kwamen…de grote kerstboom stond ook al klaar om verlicht te worden met 1 druk op de knop…de dj was er. Het leuke was dat de kids allemaal hetzelfde gekleed waren en netjes in rijtjes van 2 op het plein waren opgesteld. En toen kon het eindelijk beginnen. Wij waren heeel zenuwachtig voor Gerrie want hij zou straks 1000 ogen op zich gericht krijgen enzo…je moet het maar durven! Nadat de introductie was gedaan gingen de kinderen 2 liedjes zingen (heb er filmpjes van) en mochten 2 kindjes de knop indrukken zodat de boom aan zou gaan….dus aftellen 3-2-1 nu! Maar kindje was helemaal verstijfd van de zenuwen dus het duurde nog 5 minuten voordat de boom eindelijk aan ging….en toen was het tijd voor Gerrie zn optreden…..Iedereen gespannen richting roltrap en zodra de eerste rode muts te zien was begonnen al die kids te schreeuwen en te juichen…(wij deden stiekem mee!) het was net sinterklaas!....Gerrie moest daarna aan 210 kids!!! Kadootjes uitdelen en alles was te zien op een groot scherm dat blijkbaar in verbinding stond met de Japanse televisie…(zo hebben Mariko, Jennifer en ik dus onze 10 seconds of fame gehad hahaha)…wij wilden ook met Gerrie in kostuum op de foto maar dat is niet doorgegaan want hij moest min of meer wegvluchten van al die kinderen…

Nadat het hele kerstman gebeuren was afgelopen hebben we met zn 11en…iedereen was er behalve Ruben…gegeten in de Royal Host (ik had een hele lekkere Sairon Steak!) …Goed een aantal mensen wilden naar Baard toe en een aantal anderen dus niet…dus nadat we helemaal hadden uitgevogeld wie er wel en niet gingen konden we terug met de tram…helaas veranderde iedereen van gedachte en kwam het erop neer dat alleen Jennifer, haar moeder en ikzelf naar Baard zouden gaan (we hadden het beloofd en Jennifer’s moeder was nog niet echt bij Baard zn bar zelf geweest)…eenmaal bij Baard was het heel rustig…(zeg maar gerust beetje uitgestorven) dus we zaten daar met ons drankje een beetje te ouwehoeren over niks toen Jennifer ineens “Eek” riep..dus ik kijken waarom…bleek dat er voor mijn neus, in de vitrine een soort enorme garnaal-achtig wezen lag dat gewoon nog leefde (pootjes gingen heen en weer enzo :S) Dus uiteraard merkte Baard op dat wij dat niet zo leuk vonden…ging ie m voor onze neus…1 zo’n beest op een gril leggen, en eentje rauw vermoorden en aan ons serveren…goed eerst durfde ik dus niet maar uiteindelijk heb ik toch allebei een hapje genomen en ik vond het niet lekker (ook het idee dat dat beest nog leefde enzo sprak me niet aan)…Baard natuurlijk lachen omdat ik zo’n vies gezicht trok. Goed Nonoka (Baard zn dochtertje) zat ineens wel heel dichtbij…eerst op Jennifer’s schoot en toen op mijn schoot…blijkbaar had ze behoefte aan aandacht en aangezien de jongens er niet waren besloot ze dat wij wel goed genoeg waren dit keer. Maar omdat wij niet al te lang wilden blijven en weg wilden besloot Baard om ons naar huis te brengen…dus wij met zn allen (Baard, Nonoka, Momo en ik, Jenn en haar moeder) in de auto…

Hij wilde eerst Jennifer’s moeder naar het hotel brengen maar onderweg vroeg hij of wij al naar Mount Inasa waren geweest (dat is een beroemde berg met uitzicht over heel Nagasaki) dus wij zeiden van niet. Hij op zijn beurt: “Wil je erheen?” Dus wij zo van, kan dat? Ja hoor geen probleem en dus reden we vervolgens de berg op om bij het uitzichtpunt te komen…het was net een atractie van sixflags. Allemaal slingerweggetjes en dan ook in een hoek van 45 graden omhoog. Ik vond het heel spannend, ook omdat het al half half 1 ’s nachts was en Sacchi eigenlijk nog nooit met de auto omhoog was geweest. Uiteindelijk na wat heen en weer rijden kwamen we op de bestemming aan en O wat was dat mooi zeg. Overal zag je lichtjes en bergen. Sacchi vertelde me ook nog dat Korea te zien was vanaf een bepaald punt, dus ik geloofde m niet maar hij wees me op een bordje waar dat dus op te zien was…echt te gek voor woorden! Ik heb foto’s gemaakt van het uitzicht maar mn camerabatterij was helaas op dus voor het merendeel moet ik ff Jennifer lief aankijken :). Het was heel koud en Nonoka had weinig kleding aan (het meisje is 3 en het leid een leven van iemand van 18 kwa naar bed gaan tijden enzo :S)..dus we besloten maar weer terug te gaan. In de auto heb ik Nonoka haar voeten verwarmd en had Jennifer haar bodywarmer afgestaan en uiteindelijk viel ze in slaap(dat kind was helemaal bekaf). Uiteindelijk waren we om half 2 ’s nachts thuis en vond ik een officiele uitnodiging in mijn postvakje waarin staat dat ik ben uitgenodigd voor de Seijinshiki (dat is een festival ter ere van je 20e verjaardag, dan mag je in kimono rondlopen en belangrijk zijn enzo)…dat vond ik echt heel vet! Dat festival valt op maandag 8 januari, en je kan het overal vieren maar ik denk dat ik dus gewoon in Nagasaki blijf om het te vieren. Dus mijn dag was heel geslaagd!

Ik heb verder vandaag niet zo veel te doen…de meesten zijn op dit moment al naar Amu-plaza met Baard enzo want dat kerstman gebeuren is 3 dagen. Maar ik moest nog ff dingen bijwerken en doen dus ik ga zometeen…als het echt heel leuk is zal ik ook van vandaag nog een post maken maar sowieso zullen jullie geduld moeten hebben want ik heb mn weekendje Kyoto/Nara van morgen tot en met dinsdag dus ik kan op zn vroegst pas woensdag weer wat typen…uiteraard zal ik waarschijnlijk heel veel foto’s weer hebben dus wees gewaarschuwd!! Duim voor me dat ik goed weer heb want het voorspelde eigenlijk niet veel goeds :(

Goed tot de volgende post maar weer!

Byebyee,

Claudia

Ps: zie de nieuwe fotolink met alle foto’s die bij deze post horen