woensdag, juni 27, 2007

"Het is weer eens zover :(...soms word ik zo moe van mezelf...."

Ik ben door mijn enkel gegaan en nu loop ik dus een beetje moeilijk :( Ik baal ondertussen als een stekker want nu kan ik niet dansen :(

Het gebeurde allemaal afgelopen maandag...ik had die dag met Onno al wat ziekenhuisjes en apotheken gezien want Onno heeft een oorinfectie en als je samen naar de dokter gaat begrijp je beter wat er gezegd wordt (2 zielen weten meer dan 1) dus dat was allemaal geregeld.
Lopen we naar huis verstapt Claudia zich op een of andere manier (ben er nog steeds niet achter wat ik precies deed maargoed) dus ik ga op de grond zitten want ik voel me niet zo lekker door de pijn (was midden op straat en al die Jappen kijken wat ik natuurlijk in godsnaam aan het doen was)..ik ben (denk ik) flauwgevallen want ik herinner me niet zo goed meer wat er allemaal is gebeurt...alleen dat een vriendelijke Japanner me in de auto tilde om me naar het ziekenhuis/dokterspraktijk te brengen. Ondertussen kon ik eindelijk weer een beetje zien waardoor ik me realiseerde dat ik mijn bril niet meer ophad....die lag nog op de grond en helaas was ie niet meer heel :'( De oortjes aan beide kanten zijn op het scharnier compleet gebroken en het glas heeft een paar krassen. (de volgende dag zag ik ook een grote bult op mijn hoofd dus ik denk dat ik tijdens het flauwvallen met mijn hoofd voorover op de grond ben gevallen waardoor dus ook de bril kapot is gegaan)
Bij de dokter aangekomen bleek dat ik een zwaar gekneusde enkel had (wist ik al want voor mij is dit helaas niet de 1e keer in mijn leven (met deze keer erbij 8) en ze wilden een x-ray gaan maken. Ik heb dat geweigerd want ik heb een Nederlandse reisverzekering dus je moet eerst alles zelf betalen en dan pas kun je het terugvragen in Nederland en een xray is best wel duur. Ik heb wel mijn cooling-pads gehad en een soort steunkous. (dit hele ziekenhuisgrapje heeft me 100 euro gekost!)En daar moet ik het mee doen! Als het erger wordt moet ik terugkomen maar ik denk dat dat wel mee zal vallen :) Over 2 weken ben ik volgens de dokter weer helemaal de oude! Ondertussen gewoon maar fietsen naar school(ja ipv lopen is het beter dat ik fiets zei de dokter) en strompelen! Overigens is er op elke hoek van de straat in Japan wel een dokterspraktijk of miniziekenhuis..het ziekenhuisje waar Onno (zie foto boven) is geweest leek net een kerncentrale uit de jaren 30 met allerlei gare apparatuur en grauwe kleuren...mijn ziekenhuis was wel heel netjes alleen hadden ze een hal waar alle oude mensjes verzamelden die dan onder speciale apparatuur werden gelegd (misschien voor hun botten ofzo?) Het zag er heel raar uit want van 1 oud vrouwtje zag ik alleen haar benen nog uit een apparaat steken :S.
Overigens heb ik mijn bril heel netjes gespalkt met wattenstaafjes hahahah! zie foto :) (jammer is alleen dat wanneer ik terugkom in Nederland de bril net uit de garantie is...dat is echt balen want t was een hele dure bril!)


Byebyee,

Claudia

zondag, juni 24, 2007

"Short metric, Krisje, katjes, vuurvliegjes en Latinparty 10 t/m 23 juni......."

Het regent, het regent de pannetjes worden nat! Ja nu is toch echt het regenseizoen begonnen....fikse buien, een luchtvochtigheidsgehalte van minimaal 70% = zeeeeeeeeer benauwd en nauwelijks zon (dat is ergens nog een mazzeltje want anders was het helemaal niet te houden!)
Ondertussen ga ik weer een poging wagen om mijn weblog weer eens van vers nieuws te voorzien :)

10 juni Krisje was komen logeren en Short metric:

Ik had geloof ik een tijdje geleden verteld dat ik een schietwedstrijd zou hebben ergens in de nabije toekomst. Nou dat was dus zo alleen Claudia de zeef was het weer eens vergeten en kwam er op de bewuste morgen een half uur voor tijd achter dat het dus die dag was. Na een sprintje te hebben getrokken naar beneden want ik kon het niet laten schieten, kwam ik hijgend en zonder te hebben ontbeten op de schietbaan aan (gelukkig is het dichtbij!). Dus ik daar aangekomen kreeg ik eerst een paar verbaasde reacties van “He, Claudia lang niet gezien blabla” en toen werd er gezegd dat ik te laat was om nog mee te doen want ik had het dus eerder tegen ze moeten zeggen. Dus ik een beetje sip gezicht...en met puppy-ogen naar de wedstrijdleiding kijken...mocht ik toch zowaar nog meedoen! YAY. Het was een wedstrijd waar er 50m en 30m werd geschoten en uiteraard waren er maar 3 compoundschutters waar ik er 1 van was en voor de rest iets van 120 recurve schutters ofzo (t waren er echt veel!) We moesten gelijk beginnen met de 50m maar mijn boog was een beetje stuk dus ik moest nog het een en ander verstellen dus ik begon niet zo heel soepel (dat is overigens funest geweest voor mijn score op het laatst) maar geleidelijk aan werd het steeds beter tot ik gewoon mooie 9ens en 10en/Xjes schoot! (Vind ik best wel goed voor 50m met een kapotte boog hahaha) Ik zat overigens in het team bij 2 oude mannen in een rolstoel die ook compoundschoten...ze waren heel vriendelijk en af en toe babbelden ze wat en ze schoten ook heel goed. Onno was ook nog ff komen kijken want die had mij zien staan vanaf een afstandje (hij was onderweg naar de uni) dus die heeft ook nog ff een paar fotootjes geschoten. Overigens was het heel grappig dat elke keer wanneer de ronde klaar was en we pijlen moesten gaan halen alle Japanners keihard gillend en rennend naar de doelpakken liepen...Krisje was zo vriendelijk om daar wat foto’s en filmpjes van te maken! Nadat de 50m over was hadden we een uurtje pauze en kon ik terug naar huis om te gaan brunchen (was hard nodig hehe) Krisje was overigens ook nog bij ons die dag dus die was ook wel benieuwd was boogschieten nou precies was want zij had er toch wel een heel ander beeld van. Dus na de pauze ben ik samen met Krisje teruggegaan om te beginnen aan de 30m. Het was trouwens ook heel grappig dat we duidelijk werden aangestaard door een groepje Japanse schutters en op een gegeven moment ook eentje de moed had om naast ons te gaan zitten maar dan niks te zeggen en snel maar weer naar zijn vriendenclubje terug te rennen. De 30m oefen ik al het hele jaar op de schietvereniging want iedereen doet dat dus daar ben ik best wel goed in en ondanks mijn kapotte boog schoot ik perfect! (mijn pijlen vlogen naar links dus ik moest in plaats van op t midden rechts van het midden mikken)...We deden overigens de 30m aan teamschieten...je moest van te voren een zo hoog mogelijk haalbaar gemiddelde opgeven en als je daar dan overheen kwam kreeg je extra punten en kon je als team een prijs winnen. De 30m ging voor ons hele team fantastisch dus we schoten hoger dan de punten die we hadden opgegeven. Aan het einde bleek dat wij met zn 3en een 9,49 gemiddeld hadden geschoten (10 is het hoogste)! De prijsuitreiking was erna (ondertussen was het hele veld al opgeruimd en was er geen spoor te bekennen van de schietwedstrijd een half uur eerder. Mijn eindscore op de 50m was 267 (van de 300) en mijn eindscore op de 30m was 278 (van de 300)...helaas was 1 man net ff beter en die had dan ook terecht de1e prijs gewonnen maar ik mocht de teamprijs in ontvangst nemen....een zak vol met ijsjes! (en dat kwam mooi uit want het was SUPERR warm!)

Daarna waren we met zn 3en naar Amu-plaza gegaan (ik, Onno en Krisje) om daar ff lekker Indiaas te gaan eten en te shoppen want Krisje was opzoek naar een zonnenbril. Na een tijdje rondgelopen te hebben kwamen we de 1e paar zonnebrillen tegen en 1tje sprong er toch wel uit...een witte...dus ja die dan maar kopen? Nee, toch nog ff verder rondkijken. Na de hele 3e verdieping te hebben afgestruind kwamen we dan toch tot de conclusie dat die witte eigenlijk toch wel het leukste was. Vervolgens was het al etenstijd want van shoppen krijg je honger :P dus zijn we doorgelopen naar de 5e verdieping om heerlijk te gaan smullen bij een van mijn favoriete restaurants! Toen was het eigenlijk al weer tijd om naar huis te gaan maar ondertussen had Krisje met Nana afgesproken om te gaan karaoken later op de avond dus ik gelijk beloofd dat ik ook zou komen want Karaoke is toch wel heel vet vind ik zelf :D
We belanden in 16beat vlakbij de uni waar we voor een een paar uur onze keeltjes op de proef hebben gesteld en Gerrie toch ook nog maar ff om een hoekje kwam kijken. Het was heel gezellig!

11 juni piepkleine katjes lopen rond op de universiteit:

Nagasaki sterft over het algemeen van de katten dus als je die ziet lopen kijk je niet meer verbaasd want ze zijn echt overal maar als je ineens van die hele kleine beestjes ziet lopen van net 2 maanden dat is toch net te veel van het goede zeg maar. Zo was het dat Onno en ik, teruggekomen van de etenspauze, langs t kleine tuintje naast onze lokalen liepen en daar dus tot onze grote verbazing 2 van die wollige miauwende beestjes tegenkwamen. En wat waren ze schattig!!! Ik ben een kattenliefhebber dus ik kon er niet van afblijven en uiteraard ook bergen foto’s geschoten. Nog 1tje op mijn arm gehad en toen toch maar weer naar de les want ja dat gaat wel gewoon door. Toen ik 2 uur later naar huis wilde gaan lagen de 2 katjes (het waren 2 jongetjes) over elkaar heen te slapen in het zonnetje..en ik was niet de enige die dat schattig vond want bijna elke Japanner moest wel ff staan kijken en/of aaien en/of foto maken. Helaas is deze dag de enige dag dat ik ze gezien heb en gezien de regen en het feit dat ze zwerfkatjes zijn hoop ik dat iemand ze meegenomen heeft naar huis want anders vrees ik het ergste. Overigens liep er nog een heel klein katje rond in de buurt van de kantine...die was ook TE schattig...zie foto’s!

14 juni rangaku (Hollandse studie) en Nanak

We hebben dit semester een vak genaamd Rangaku en dat is 1: niet leuk 2: laat in de middag 3: 3 uur achter elkaar...kortom jammer. Nou hadden we deze keer geen les op de universiteit zelf maar in het museum van geschiedenis en Cultuur van Japan in Nagasaki. Was ik nog nooit geweest dus vond dat dan toch wel weer interessant. Heb een foto van het museum gemaakt...ff voor de duidelijkheid (het is dat grote witte/grijze gebouw aan de rechterkant). De les zelf was niet echt interessant (bovendien is alles zoals gewoonlijk in het Japans wat het ook niet makkelijk maakt)...Naderhand ben ik samen met Onno mijn grote vriend Rishi Ram op gaan zoeken (de eigenaar van Indiaas restaurant Nanak) en hebben we nog lekker curry gegeten en Nan en uiteraard een gratis Mango Lassy mogen verorberen. Naderhand hebben Onno en ik nog 2 potten met Curry spices gehad zodat we zelf een poging kunnen wagen om Indiase Curry te maken...de eigenaar vertelde dat de makkelijkste manier is om het met yoghurt te doen! Nou ja dan ga ik dat maar proberen heh :) ben wel heel benieuwd! Overigens heeft Rishi de foto van Onno, ik, en onze 2 tutoren in Indiase kledij heel groot in zn restaurant gehangen zodat iedereen ons kan bewonderen hahahahaha.

16 juni vuurvliegjes kijken en wat drinken in Joyfull


Shinji (een Japanner) had mij, Onno en Ruben opgebeld of we zin hadden om vuurvliegjes te gaan kijken ergens in de buurt van Nomozaki (t zuidelijke gedeelte van Nagasaki). Leek me wel heel leuk want ik had nog nooit echt vuurvliegjes gezien en wist toch niet goed wat ik anders moest gaan doen. Amida was ook nog langsgekomen en Shira voelde zich ook weer wat beter dus uiteindelijk vertrokken we in 2 auto’s met zn 6en richting de vuurvliegjesplek. T was ongeveer 30min rijden maar op een gegeven moment bleven we maar via slingerweggetjes de bergen ingaan en het werd steeds donkerder en stiller (alleen het geluid van krekels) en ik bleef mezelf maar afvragen van hoe het in godsnaam mogelijk was dat iemand deze route had gevonden. Uiteindelijk kwamen we dus op de plek aan...niks bijzonders gewoon een sloot langs de weg omringd met bossen en een hek waar een bord ophing dat er vuurvliegjes waren...eerst zagen we niks maar op den duur zagen we kleine lichtjes oplichten her en der...t waren er helaas niet zoveel maar goed dat was niet anders...heb nog geprobeerd foto’s te maken maar omdat er geen licht was en ik alleen zonder flits kon schieten is dat niet echt gelukt...het filmpje is wel gelukt maar je ziet alleen een lichtje met een zwarte achtergrond..dus ja. Vervolgens zijn we onze weg vervolgd richting the joyful (een restaurant) en daar hebben we allemaal ijs gegeten en wat gedronken en gekletst. Was heel erg gezellig :) Vervolgens terug naar Nishimachi waar we nog ff hebben staan kletsen met Jessie (een Amerikaan die ook bij ons in de dorm woont)

18 juni groenkleurige komkommersmaak pepsi:

Normaal gesproken gebeurt er eigenlijk niks boeiends op de uni maar dit keer kwam de lerares tijdens de les met 3 flesjes Pepsi aanlopen en bekertjes. Wat bleek de pepsi was nieuw en het had komkommersmaak en het was groen en we mochten dat proeven. Nu staat Japan echt wel bekend om zijn vreemde combinaties (denkt aan Groene thee kitkat en Spicy Almond Chocolade) maar dit sloeg in mijn ogen toch wel alles. Uiteindelijk bleek de smaak wel mee te vallen en je kon inderdaad nog wel proeven dat het cola was maar het had een chemische nasmaak. Het was wel heel fris! Zie foto

20 juni verjaardag van Aya, Karaoke en politie!

Aya (het vriendinnetje van Sahim) was jarig en besloot haar verjaardag in Sumiyoshi te vieren in combinatie met een nomihodai ! Er waren heel wat mensen uitgenodigd en het was heel gezellig. Onno, ik en Ruben hadden voor de taart gezorgd en ook dit werd heel subtiel door de eigenaren van de Izakaya verzorgd....lampjes gingen uit, de kaarsjes op de gesneden taart gingen aan en iedereen zong lang zal ze leven! Vervolgens was het kadootjes tijd en kon iedereen doorgaan met ouwehoeren. Mehmet was ook nog langs gekomen met zn nieuwe vriendin Eri (Japans meisje dat uit Fukuoka komt) en daar heb ik een beetje mee zitten kletsen. Ze was wel heel aardig maar bleef me de kleren van het lijf vragen over Mehmet wat resulteerde in een ongemakkelijke situatie. Gelukkig was dat ook allemaal opgelost en konden we verder gaan met foto’s schieten. Na de Izakaya gingen de meeste mensen naar huis..het resterende groepje..waaronder ik, Onno, Ruben, Aya, Sahim, Erica en Kento gingen een poging wagen bij 16beat om te zingen. Karaoke was heel leuk...veel vreemde liedjes gezongen waaronder ook een Japans liedje genaamd: Nagasaki wa kyo ame datta! (In Nagasaki regende het vandaag)...en toen eigenlijk al weer naar huis. Maar het was nog niet over want terwijl ik met Ruben en Onno naar huis liep...werden we aangehouden door de politie. Wat bleek ze waren op zoek naar gestolen fietsen en dachten dat Rubens fiets weleens gestolen kon zijn. Dus wij alles uitleggen en proberen ons geduld te bewaren want het was wel heeeeel duidelijk dat wij geen dieven waren. Goed, fiets was niet gestolen (ze hadden een lijstje met 30 gestolen fietsen op 100000 ofzo.........doe dat keer 4000 en je hebt het aantal gestolen fietsen in Leiden hahaha overigens hebben we ze dat ook gezegd dat dat niks was en daar stonden ze wel raar van te kijken)..toen moesten we ons Id-bewijs laten zien want ja dat wilden ze ook nog ff checken en ook mijn universiteits-kaart...zeikers. Zegt die man vervolgens “O wat ben je knap” Ja hoor ga toch weg...eerst denken dat we hebben gestolen en dan gaan slijmen heh DOEI!...toen werden we ook nog ondervraagd of er in de dorm drugs werd gebruikt dus Ruben en ik keihard tegen ze van “Luisters eens, wij zijn studenten en we zijn slim genoeg om te realiseren dat drugs slecht is, en nee er wordt geen drugs gebruikt in de dorm” Toen dropen ze af en konden wij naar huis...ik had nog een foto willen maken maar gezien de situatie leek dat me niet echt verstandig...

23 juni Izakaya, Karaoke en Latinparty

Ik had samen met Shinji, Fahdi, Ruben, Onno, Hide en Sayoko afgesproken om wat te gaan drinken in een zeer goedkope Izakaya om ons alvast voor te bereiden op de Latinparty. We waren bij de Izakaya aangekomen bleek dat deze helemaal vol was...dus wij doorgelopen naar de DomaDoma in Shianbashi om daar maar wat te gaan drinken. Het was heel erg gezellig en kon ondertussen ook nog even mijn interview afmaken want ik moest Japanners interviewen en er zaten er toch maar mooi 3 voor mn neus! Ruben moest helaas weg want hij ging Shira ophalen en Onno die zou ons wat later vergezellen want hij was nog druk met zijn kimono optreden. Fahdi had ook nog een vriend meegenomen genaamd Steve en toen we klaar waren in de Izakaya en Onno hadden opgepikt bij de Starbucks vervolgden we onze weg naar Shidax om daar nog 1,5 uur te gaan Karaoken. Dat was ook heel gaaf want Japanse en Engelse meezingers werden afgewisseld en met wat alcohol erbij en Japanners die snel dronken zijn was het eigenlijk best wel komisch. Toen ook de karaoke voorbij was zijn we maar doorgelopen richting de latinparty want het was al tegen 11en en dan zijn er vaak genoeg mensen. Aoki en Amanda hadden mij intussen gestalkt om zeker te zijn dat ik wel zou komen dus alles goed en wel...Steve ging naar huis maar de rest ging wel mee...ondertussen ook nog Amida opgepikt want hij wilde ook wel ff feesten! De latinparty was heel gezellig want in tegenstelling tot een maand eerder waren er best veel mensen en dit keer ook maar 6 buitenlanders waarvan 4 van onze kant en iedereen was druk aan het salsa dansen. Ik kwam Jazek nog tegen en heb met hem nog ff staan dansen...Mai (mijn voormalige tutor was er ook!) en ook Zach was ik tegengekomen...ik ben denk ik een uur bezig geweest om tegen iedereen hallo en lang niet gezien te zeggen hahaha maar het was wel heel leuk. Aan het einde van de avond hebben we nog even in de McDonalds gezeten om gewoon wat casual te kletsen want het is toch wel luidruchtig in zo’n kleine bar en toen was het tijd om naar huis te gaan. Ik krijg nog wat andere foto’s van deze avond maar voorlopig zal ik alleen mijn eigen foto’s kunnen laten zien :)

Goed dit was m weer voor nu...het aftellen is begonnen want over een kleine 2 maanden dan mag ik weer voet op Nederlandse bodem zetten. Ik kan niet wachten om iedereen weer te zien en het eten te eten wat ik hier 1 jaar niet heb kunnen eten (denkt aan volkoren brood, melk, kaas, andijvie, lasagna, borrelhapjes/broodje kroket etc etc)...

Ik zou zeggen...tot de volgende keer maar weer!!


Byebyeee,


Claudia

Ps: Check de foto’s onder de nieuwe link :D (ps sorry als ze door elkaar staan maar er zitten ook foto’s bij die ik gekregen heb van andere mensen dus dan is de numering anders)

dinsdag, juni 05, 2007

"Film kijken, dansen, vuurwerk, voetbal en kerk....19 mei tm 3 juni"

Terug van weggeweest! Hier ben ik dan eindelijk weer met een nieuw verhaal over mijn ervaringen in Japan. Ik ben nog steeds erg lui en het weer maakt het er ook niet makkelijker op. Het is namelijk steeds zonnig weer dus dat betekend dat ik meer uit huis ben dan normaal...maargoed ik beloof steeds om mijn weblog up te daten dus hier komt ie dan.

Film kijken met Onno, Nick en John op 19 mei!


Omdat het een beetje regenachtig was en niemand echt iets wilde doen was ik met het briljante plan gekomen om een film te gaan kijken bij Nick en John. Zij wonen vlakbij Nishimachi dus als het niet leuk is kun je ook zo weer naar huis. We hadden wat drinken en eten gekocht en besloten om een Japanse film te kijken genaamd Takeshi’s. De film sloeg helemaal nergens op (al zeg ik het zelf) maargoed onze bovenburen waren flink aan het feesten en wij werden toch wel benieuwd wie dat nu waren. Dus nadat de film was afgelopen en Onno naar huis was gegaan besloten wij om de bovenbuurman eens even lastig te vallen. Ik wist alleen dat het een Cambodjaan was die er woonde dus ja wist niet goed wat ik moest verwachten....Dus wij naar boven gelopen, gaat de deur open en ineens zie ik daar Kishmed (of hoe je zn naam op schrijft), Duitse meisje Jasmin, nog 2 meisjes die ik ken maar de naam van vergeten ben en Metuna (de Cambodjaan) Kortom ik kende iedereen die in dat huis was. Dus na wat verraste gezichten en “tijd niet gezien blabla” besloten we om er maar bij te gaan zitten. Ze waren “Joey” aan het kijken (spin-off van de televisie-serie Friends) en blijkbaar was het heel grappig wat dus de reden was dat ze zo luidruchtig waren. Nadat we seizoen 1 hadden afgekeken en een poging hadden gedaan om Jackass 2 the movie te gaan kijken besloot ik om naar huis te gaan want het werd mij toch wel ietsje te laat :)

Afdansen van Sayaka in Chitosepia-hal en het mooiste vuurwerk dat ik ooit heb gezien!


Ik had Sayaka beloofd om te gaan kijken bij haar afdansen in Chitosepia op 21 mei dus ik was samen met Onno gaan kijken. Het was heel leuk om te zien hoe verschillend en hoe overeenkomstig het afdansen is met het afdansen wat ik gewend ben van de OVK in Nederland. Er waren voornamelijk alleen maar dames want zoals ik al verteld heb zijn de heren hier niet zo geinteresseerd/verlegen in dansen en dus dansten zij dan ook met elkaar. Daarnaast dansten de gevorderden en de beginners door elkaar en waren sommigen helemaal in outfit gekleed terwijl de anderen er gewoon zomers bijliepen...het was die dag 25graden en de rest was naar strand. Ik kreeg op een gegeven moment toch wel de kriebels wat resulteerde in een poging om ook nog een beetje te dansen tijdens de pauze. Na wat rare blikken te hebben gekregen van: “wat doet een buitenlander hier..” en vervolgens “o kijk nou ze kan ook dansen” waarop “wil je met mij dansen” volgde heb ik een chachacha en een wals kunnen dansen met de dansleraar en met een Japanse mevrouw die ik verder niet kende. Het was heel leuk om te doen. Vervolgens kwamen de professionals die gemiddeld 60-70 jaar oud waren met hele mooie kleurrijke jurken op de vloer en begonnen heel soepel een tango te doen en dat soort dingen...ik was zwaar onder de indruk! Uiteindelijk hadden Onno en ik een afspraak in het park met Shira, Ruben, Kentarou, nog wat andere Japanners en Koreanen en moesten wij helaas voor het einde weg. Nadat we een beetje hadden rondgehangen in yumesaito en nog wat hadden gegeten in Kanko-dori bij Nanak (het Indiase restaurant waarvan de eigenaar een vriend van me is en me altijd gratis mango-lassy’s geeft) was het tijd om naar het vuurwerk te gaan kijken in Deshima-park. Overdag waren er heel veel bandjes geweest dus het park was vol met mensen die waren blijven hangen voor het vuurwerk en ook tv-ploegen en podium. Toen het vuurwerk begon was ik nog niet zo onder de indruk maar naarmate het vorderde werden de klappen steeds groter en groter totdat je op een gegeven moment alleen maar belachelijk grote (Lord of the Rings 1, weet je nog die draak?) vuurpijlen had...en alles ging door elkaar etc etc. Ik heb er geprobeerd filmpjes van te maken maar helaas besloot mijn camera om ermee te stoppen dus ik kan het eigenlijk alleen maar beschrijven...het duurde ongeveer een half uur! waarna we nog even bleven hangen in het park om vervolgens naar huis te gaan want het was heel koud geworden en ik had geen jas bij me.

25 mei Dansen bij de Satou-Dansschool samen met Onno


Zoals ik een tijdje geleden had verteld, was ik een keer met Sayaka naar haar dansschool gegaan en daar heb ik een lesje dansen gehad. Dit keer was ik met Onno ernaartoe gegaan om hem ook aan te sporen om op dansen te gaan. Nou waren de mensen al heel verrast dat ik was teruggekomen en op dansen wilde maar ze waren nog verraster dat ik een Nederlandse jongen had meegenomen die op dansen wilde. Dus na hem te hebben voorgesteld en uitgelegd te hebben hoe je zijn naam uitspreekt want blijkbaar is ONNO een hele moeilijke naam voor ze om uit te spreken,....ik snap er niks van. Maargoed het dansen zelf was heel leuk. Onno zelf had nog nooit gedanst maar hij kreeg prive-les van de lerares terwijl ik samen met de rest van de mensen gewoon inhaakte bij waar zij gebleven waren. Geen probleem omdat ik al ervaring heb...werd er gezegd. Na de les kregen we taart want wat meisjes stoppen met dansen omdat ze moeten studeren voor het entrance-examn van de universiteit waarna we toen maar op huis aangingen. Tenminste eerst werden we nog voorgesteld aan Sayaka’s moeder en haar baas want die zouden ons naar huis brengen met de auto. Tijdens de rit werden we flink geprezen met ons Japans en moesten we hun leeftijden gaan raden...wat best wel lastig is aangezien je het niet zo goed kunt zien bij Aziatische mensen. Na thuiskomst nog ff een bakje thee gedaan waarna het alweer bedtijd was.

26 mei Latinparty, Izakaya en International Party

Deze avond had ik 2 feestjes…de latinparty waar ik normaal altijd heen ga en de International Party die 1x in de zoveel tijd wordt gehouden. Omdat het nog vroeg was voor allebei de feestjes besloten Ruben, Onno, ik, Kingo, Shira en Kyouhei om eerst nog ff wat te gaan voordrinken in een Izakaya in de buurt. Hier heb ik samen met Shira en Kyouhei een Umeboshi set genomen (dat is een set waarbij je verschillende soorten pruimenlikeur mag proberen) vervolgens zijn we naar een andere Izakaya gegaan tegenover het Internationale feest waar we nog wat hadden gedronken. Oshire kwam er toen ook nog bij en nadat ik nog ff in me eentje was gaan kijken bij de Latinparty was ik al snel weer terug omdat het een beetje uitgestorven was . Nadat ik nog ff met Aoki had gepraat zijn we naar binnen gegaan om te gaan feesten. Ik was wat eerder op de avond nog ff met Onno naar Nanak gegaan om daar vervolgens een gratis mango-lassy te krijgen en vervolgens verzekerd te worden dat zij nadat het Nanak gesloten was ook nog naar het feest zouden komen. Later op de avond kwam ik ze inderdaad tegen en ik moet zeggen dat het heel leuk was. Die Indiase lui die dansen echt heel erg lollig en zeker de baas van Nanak en Oshire waren heel leuk om naar te kijken. De meeste mensen waren al vrij “vroeg” weggegaan maar ik en Onno waren uiteindelijk met Mehmet en Nassir in de taxi naar huis gegaan. Ik had nog kennisgemaakt met een hele aardig jongen genaamd Kevin maar helaas woont hij in Kagoshima dus is dit waarschijnlijk de laatste keer dat ik m zag. Verder was het over het algemeen heel gezellig..nog wat mensen van Nova gezien en mee gedanst en wat gekletst en dat was het eigenlijk.

Dozen opsturen naar huis...31 mei:

Omdat we nog maar 2,5 maand te gaan hebben voor ik weer naar Nederland terugga had ik besloten om het overgrote deel van mijn kleding en wat boeken maar richting het thuisfront te sturen want als je dat op een goedkope manier wilt doen dan doe je het via zeepost maar dan duurt het 2 maanden voordat het in Nederland is. Dus als je ff rekent komt het erop neer dat de dozen dan vlak voor mijn terugkomst in Nederland al zijn aangekomen. Ik had besloten om samen met Onno een taxi te pakken want uiteindelijk moest ik 2 dozen van 10kg per stuk opsturen en had Onno ook een doos van een kilo of 10. Dus wij met de taxi naar het kleine postkantoor toe om daar onze dozen op te sturen want de dag eerder hadden we gevraagd of dat kon vanaf daar en dat was helemaal geen probleem. Komen we daar aan zegt een van die medewerkers: “Ja sorry, het kan alleen maar vanaf het grote postkantoor...blabla Sorry blabla Sorry” Dus ik zwaar pissig omdat ik net die 2 dozen naar binnen had gesjouwd om vervolgens de taxi weg te zien rijden dan pas het nieuws te krijgen dat het niet kan vanaf deze plek. Ik dus buiten een andere taxi vinden die ons naar het grote postkantoor wilde brengen. Wij uiteindelijk bij het grote postkantoor..ik die dozen neerzetten en alle info geven zegt die vrouw...”ik kan niet lezen wat er op je formuliertje staat”...dus ik uitleggen: “op het formulier staat dat je het moet invullen in de taal van het land waar je heenstuurt” Dus zij kijkt me vragend aan en vraagt vervolgens waar het heen moet. Stond heel groot op de doos maargoed....ik dus: “Naar Nederland/Holland/Oranda”...Snapte ze niet...komt er een andere vrouw bij die dus uitlegt dat dat in Europa is enzo...goed dat was dan okee. Komt er vervolgens een man die de dozen gaat opmeten want ze mogen max 3x0.75x0.75 zijn. Op het oog kon je al zien dat ie laaaaang niet zo groot was en het stond op de doos maar die man moest en zou het opmeten. Na dat gezeur gingen ze met zn 5en een briefje op mijn doos plakken met tape....hoe efficient, zucht. En toen was het allemaal klaar en kon ik betalen. Maar omdat ik geld moest pinnen met mijn Nederlandse bankpas bij de automaat en niet wist of dat kon, had ik het gevraagd wat resulteerde in mijn bankpas die werd doorgegeven van medewerker naar medewerker die er heel aandachtig naar keek en het vervolgens weer doorgaf...uiteindelijk na 10 min mocht ik het het dan proberen onder toezicht van zo’n medewerker. Gelukkig ging dat ook allemaal goed maar pfff wat een gedoe zeg!

1 juni opnieuw dansen bij de Satou-dansschool maar dit keer ook met Ruben en Shira erbij!

Zoals de titel al zegt had ik dit keer nog meer buitenlanders meegenomen. Ruben en Shira wilden namelijk ook gaan dansen dus had ik ze uitgenodigd om samen met mij en Onno naar de dansschool te gaan voor een proefles. Ik zou die dag samen met Onno officieel lid worden van de dansschool. Eenmaal aangekomen daar was het heel grappig om te zien dat de buitenlanders dit keer in de meerderheid waren...want de Japanse meisjes waren er niet, Sayaka was in Tokyo en iemand anders was laat. Dus kregen wij priveles Engelse wals (Ja hij is anders als die ik al kende). Zoals de foto al aangeeft...alleen de Japanse lerares/leraar en 4 buitenlanders (Shira lijkt Japans maar is Koreaans)lol. Na de les kregen we thee en hebben we nog wat gekletst. Waarschijnlijk gaan Ruben en Shira ook op dansen dus krijgen we een les vol met buitenlanders...de lerares is maar wat blij dat wij Japans spreken anders had het helemaal niks geworden. ’S Avonds hebben ik en Onno bij Amida (Nigeriaanse jongen) de serie “24” gekeken en dat was wel heel spannend.

2 juni voetbal kijken in Kurume (3 uur rijden vanaf Nagasaki)


Het was zaterdag vroeg opstaan want we zouden met 25 man naar Kurume gaan voor een voetbalcompetitie en dat is best een eindje rijden. Nou hoort het 3 uur rijden te zijn maar omdat we steeds verdwaalden en niemand zin had om de navigatie te gebruiken...ook al zat deze in de auto kwam het erop neer dat we uiteindelijk heel Kyushuu hebben gezien en na 4 uur rijden uiteindelijk gearriveerd waren. Eerst hebben we nog wel heel Kurume doorgekrost want we konden de precieze plek van het voetbal niet vinden. Het zou de hele dag regenen maar gelukkig voor ons was het gewoon droog alleen wel heel benauwd. Het voetballen zelf ging voor ons team niet zo goed (we zijn laatste geworden) maar iedereen had het wel heel erg naar zijn zin. We waren uiteindelijk ergens aan de rand van Kurume beland waar je alleen maar weilanden hebt en er was nergens een winkel te bekennen dus ik was maar wat blij dat er nog een openbare wc stond en dat mensen water hadden meegenomen. Nou waren de overige teams ook alleen maar buitenlanders wat communicatie wel makkelijk maakte. Ook de mensen van het Gaidai-team waren er en dat zijn goede bekende dus ik kon nog een beetje kletsen met ze. Voordat we echt naar huis gingen zijn we met zn allen nog naar een soort Bataviastad gegaan (het was 2 druppels water!) waar je dus heel goedkoop merkkleding kunt kopen. De terugweg naar huis was al net zo dramatisch kwa route vinden en resulteerde in dezelfde verdwaalacties en de 5 auto’s die uiteindelijk verspreid van elkaar naar Nagasaki teruggingen. We hebben geloof ik het hele stuk 120 gereden op wegen waar je maximaal 50 mag en ik hield dan ook mn hart vast voor eventuele ongelukken enzo. Gelukkig is het godzijdank allemaal goedgegaan en was ik uiteindelijk om 12 uur ’s nachts thuis. De volgende dag zou ik samen met Onno naar de kerk gaan want we waren uitgenodigd door 2 Amerikanen die we op straat waren tegengekomen.

3 juni op kerkbezoek en langs de tempel


We waren uitgenodigd om naar de kerk te gaan in de buurt van Chitosepia. Dus wij ons routekaartje volgen naar de plek bleek dat het toch best wel een eindje lopen was. En het was 11 uur smorgens en we hadden nog niet zo goed gegeten dus we kwamen na 45 minuten lopen best wel hongerig aan. Gelukkig werden we groots ontvangen door 2 Amerikaanse jongens (van 20 jaar oud) die ons welkom heette in hun kerk. Bij binnenkomst had ik echter een eigenaardig schilderij gezien van Jezus die bij de Azteken was ofzo....Heel vreemd dacht ik...dus ik begon al een beetje te twijfelen aan of dit wel zo’n goed idee was (heb een foto van het schilderij gemaakt toen er geen mensen waren). Ik had uiteraard mijn eigen bijbel meegenomen (Nederlands) en ook hier werd met grote bewondering naar gekeken en ik kreeg een paar keer de opmerking dat ze toch ook wel Nederlands wilden leren. De kerk zelf was een redelijk groot gebouw (niet zoals de protestantse/katholieke kerken in NL) en had 3 verdiepinkjes met wc en kamertjes. De preekruimte zelf was gewoon een podiumpje met een orgel en een psalmenaanwijsbord en in plaats van kerkbanken gewoon stoelen naast elkaar. Iederaan had een “Elder” naast zich zitten die je uitlegde waar de dienst over zou gaan. Er waren alleen maar Japanners en de dienst was dus ook in het Japans wat het toch ook wel weer nuttig maakte voor ons luisteroefeningen. Onno en ik zaten naast de 2 Amerikaanse jongens. De dienst zelf ging hetzelfde als de kerkdiensten in Nederland alleen 1 ding viel me wel op...er was iemand gedoopt de week ervoor en deze week zou hij zegeningen van de “Elders” ontvangen en dat ging gepaard met in een kring staan en alle handen op zijn hoofd en vervolgens een gebed (t zag er een beetje Cult-achtig uit). De mensen zelf hadden gewoon een pak aan dus er was verder niks engs aan maargoed. Halverwege de dienst merkte ik ook op dat de mannen allemaal een extra boek in hun handen hadden naast de bijbel.....dus ik vroeg ze wat dat voor een boek was want daar werd ook voornamelijk uit gelezen. Nou wat bleek....het was “The book of Mormon - Another Testament of Jesus Christ”. We waren dus in een mormonenkerk beland.
Omdat ik heel nieuwsgierig was wat het verschil was tussen mormonen en “gewone” Christenen bleven ik en Onno nog ff hangen om een gesprek aan te gaan met die lui. We kregen uitleg over de boek of Mormons en naderhand werd ons gevraagd om een kopie mee te nemen van het boek en daaruit te lezen. Ik zei tegen ze dat ik verder niet zo geinteresseerd was in een Mormoon te worden maar dat ik ze dankte voor hun uitleg en dat ik uitgenodigd was om naar de kerk te komen (Het boek heb ik overigens wel gehad en er zitten zelfs plaatjes in!).
Voor mensen die niet weten wat een mormoon is....naast de bijbel gebruiken ze dus een soort 2e bijbel die geschiedenis beschrijft van een “profeet” in Amerika genaamd Joseph Smith. Hij zou op aanwijzing van God in 1852 gouden tabletten hebben opgegraven en vertaald die de geschiedenis beschrijven van een profeet uit Jeruzalem die in de tijd van de bijbel naar Amerika zou zijn gegaan en zo de voorouder van de Indianen is. En dat Jezus ten tijde van zijn opstanding en verschijning aan de Joden ook nog in Amerika aan de Nephi (1 of andere stam in VS) zou zijn verschenen. Ik vond het allemaal niet zo geloofwaardig want ten eerste zijn die gouden tabletten nooit gezien of gevonden (ook niet ten tijde van Joseph Smith) en acht ik het niet geloofwaardig dat een Arabier/Israeliet de voorouder is van de Indianen. Ze hadden wel interesante ideeen over het leven na de dood gebaseerd op bepaalde stukken in de bijbel...zo zal geen mens door God worden vernietigd met het einde der tijden maar zijn er 3 koninkrijken binnen de hemel...het koninkrijk van de Zon (hier woont God met de Engelen en komen de goede Christenen terecht), het koninkrijk van de Maan (hier komen de mensen die niet in God geloven maar wel goed van aard zijn en goede daden hebben verricht in hun leven) en het koninkrijk van de Sterren (hier komen de mensen die niet geloven/geloven maar ook niet goed geweest zijn in hun leven). Het idee is dat niemand heeft gekozen om op de aarde te worden geboren en dat je uiteindelijk allemaal een creatie bent van God en dus een kans verdient op geluk ofzo.
Nadat we klaar waren en de mensen gedag hadden gezegd en beloofd hadden om een keer met ze te gaan eten ergens was het tijd om wat te eten want we hadden nog steeds honger van de wandeltocht. Vlakbij Chitosepia zijn we nog naar een tempel gegaan want die had ik nog niet gezien en hebben daar een beetje gespeeld met de “huiskatten”die daar rondlopen om vervolgens broodjes te halen en deze thuis te verorberen. ’S Avonds nog ff gekletst met Amida want die was langsgekomen.

Goed dit was m weer voor nu. Jullie zijn weer helemaal op de hoogte wat betrefd mijn belevingen. Ik ga het de komende week druk hebben met mijn werkstuk/presentatie voor het vak Enshuu. We moeten namelijk een werkstuk maken en een spreekbeurt houden voor Japanse studenten en leraren over een onderwerp wat gerelateerd is aan Japan. Ik knijp m een beetje omdat ik het toch wel eng vind om dat te toen maarja er zit nu eenmaal niks anders op en het is goede oefening dus ik zal het toch moeten doen. Ik ga het houden over Yabusame....oftwel Boogschieten te paard zoals dat in Japan werd/wordt beoefend en ik wil het gaan vergelijken met het boogschieten te paard in Europa (denk aan de Avaren en de Hunnen)...gelukkig heeft Jan (van de boogschietvereniging) mij al flink geholpen met informatie dus ik denk wel dat het goed gaat komen!

Byebyee,

Claudia


Ps: Check de nieuwe link met de foto’s van deze post
Ps2: Ja ik weet dat de Tokyo foto’s er nog niet opstaan maar het uploaden van foto’s is dramatisch op het moment vanwege de verbinding...dus ik vermoed dat jullie ze pas in Nederland te zien zullen krijgen....sorry!