"Film kijken, dansen, vuurwerk, voetbal en kerk....19 mei tm 3 juni"

Terug van weggeweest! Hier ben ik dan eindelijk weer met een nieuw verhaal over mijn ervaringen in Japan. Ik ben nog steeds erg lui en het weer maakt het er ook niet makkelijker op. Het is namelijk steeds zonnig weer dus dat betekend dat ik meer uit huis ben dan normaal...maargoed ik beloof steeds om mijn weblog up te daten dus hier komt ie dan.

Film kijken met Onno, Nick en John op 19 mei!

Omdat het een beetje regenachtig was en niemand echt iets wilde doen was ik met het briljante plan gekomen om een film te gaan kijken bij Nick en John. Zij wonen vlakbij Nishimachi dus als het niet leuk is kun je ook zo weer naar huis. We hadden wat drinken en eten gekocht en besloten om een Japanse film te kijken genaamd Takeshi’s. De film sloeg helemaal nergens op (al zeg ik het zelf) maargoed onze bovenburen waren flink aan het feesten en wij werden toch wel benieuwd wie dat nu waren. Dus nadat de film was afgelopen en Onno naar huis was gegaan besloten wij om de bovenbuurman eens even lastig te vallen. Ik wist alleen dat het een Cambodjaan was die er woonde dus ja wist niet goed wat ik moest verwachten....Dus wij naar boven gelopen, gaat de deur open en ineens zie ik daar Kishmed (of hoe je zn naam op schrijft), Duitse meisje Jasmin, nog 2 meisjes die ik ken maar de naam van vergeten ben en Metuna (de Cambodjaan) Kortom ik kende iedereen die in dat huis was. Dus na wat verraste gezichten en “tijd niet gezien blabla” besloten we om er maar bij te gaan zitten. Ze waren “Joey” aan het kijken (spin-off van de televisie-serie Friends) en blijkbaar was het heel grappig wat dus de reden was dat ze zo luidruchtig waren. Nadat we seizoen 1 hadden afgekeken en een poging hadden gedaan om Jackass 2 the movie te gaan kijken besloot ik om naar huis te gaan want het werd mij toch wel ietsje te laat :)

Afdansen van Sayaka in Chitosepia-hal en het mooiste vuurwerk dat ik ooit heb gezien!

Ik had Sayaka beloofd om te gaan kijken bij haar afdansen in Chitosepia op 21 mei dus ik was samen met Onno gaan kijken. Het was heel leuk om te zien hoe verschillend en hoe overeenkomstig het afdansen is met het afdansen wat ik gewend ben van de OVK in Nederland. Er waren voornamelijk alleen maar dames want zoals ik al verteld heb zijn de heren hier niet zo geinteresseerd/verlegen in dansen en dus dansten zij dan ook met elkaar. Daarnaast dansten de gevorderden en de beginners door elkaar en waren sommigen helemaal in outfit gekleed terwijl de anderen er gewoon zomers bijliepen...het was die dag 25graden en de rest was naar strand. Ik kreeg op een gegeven moment toch wel de kriebels wat resulteerde in een poging om ook nog een beetje te dansen tijdens de pauze. Na wat rare blikken te hebben gekregen van: “wat doet een buitenlander hier..” en vervolgens “o kijk nou ze kan ook dansen” waarop “wil je met mij dansen” volgde heb ik een chachacha en een wals kunnen dansen met de dansleraar en met een Japanse mevrouw die ik verder niet kende. Het was heel leuk om te doen. Vervolgens kwamen de professionals die gemiddeld 60-70 jaar oud waren met hele mooie kleurrijke jurken op de vloer en begonnen heel soepel een tango te doen en dat soort dingen...ik was zwaar onder de indruk! Uiteindelijk hadden Onno en ik een afspraak in het park met Shira, Ruben, Kentarou, nog wat andere Japanners en Koreanen en moesten wij helaas voor het einde weg. Nadat we een beetje hadden rondgehangen in yumesaito en nog wat hadden gegeten in Kanko-dori bij Nanak (het Indiase restaurant waarvan de eigenaar een vriend van me is en me altijd gratis mango-lassy’s geeft) was het tijd om naar het vuurwerk te gaan kijken in Deshima-park. Overdag waren er heel veel bandjes geweest dus het park was vol met mensen die waren blijven hangen voor het vuurwerk en ook tv-ploegen en podium. Toen het vuurwerk begon was ik nog niet zo onder de indruk maar naarmate het vorderde werden de klappen steeds groter en groter totdat je op een gegeven moment alleen maar belachelijk grote (Lord of the Rings 1, weet je nog die draak?) vuurpijlen had...en alles ging door elkaar etc etc. Ik heb er geprobeerd filmpjes van te maken maar helaas besloot mijn camera om ermee te stoppen dus ik kan het eigenlijk alleen maar beschrijven...het duurde ongeveer een half uur! waarna we nog even bleven hangen in het park om vervolgens naar huis te gaan want het was heel koud geworden en ik had geen jas bij me.

25 mei Dansen bij de Satou-Dansschool samen met Onno

Zoals ik een tijdje geleden had verteld, was ik een keer met Sayaka naar haar dansschool gegaan en daar heb ik een lesje dansen gehad. Dit keer was ik met Onno ernaartoe gegaan om hem ook aan te sporen om op dansen te gaan. Nou waren de mensen al heel verrast dat ik was teruggekomen en op dansen wilde maar ze waren nog verraster dat ik een Nederlandse jongen had meegenomen die op dansen wilde. Dus na hem te hebben voorgesteld en uitgelegd te hebben hoe je zijn naam uitspreekt want blijkbaar is ONNO een hele moeilijke naam voor ze om uit te spreken,....ik snap er niks van. Maargoed het dansen zelf was heel leuk. Onno zelf had nog nooit gedanst maar hij kreeg prive-les van de lerares terwijl ik samen met de rest van de mensen gewoon inhaakte bij waar zij gebleven waren. Geen probleem omdat ik al ervaring heb...werd er gezegd. Na de les kregen we taart want wat meisjes stoppen met dansen omdat ze moeten studeren voor het entrance-examn van de universiteit waarna we toen maar op huis aangingen. Tenminste eerst werden we nog voorgesteld aan Sayaka’s moeder en haar baas want die zouden ons naar huis brengen met de auto. Tijdens de rit werden we flink geprezen met ons Japans en moesten we hun leeftijden gaan raden...wat best wel lastig is aangezien je het niet zo goed kunt zien bij Aziatische mensen. Na thuiskomst nog ff een bakje thee gedaan waarna het alweer bedtijd was.

26 mei Latinparty, Izakaya en International Party

Deze avond had ik 2 feestjes…de latinparty waar ik normaal altijd heen ga en de International Party die 1x in de zoveel tijd wordt gehouden. Omdat het nog vroeg was voor allebei de feestjes besloten Ruben, Onno, ik, Kingo, Shira en Kyouhei om eerst nog ff wat te gaan voordrinken in een Izakaya in de buurt. Hier heb ik samen met Shira en Kyouhei een Umeboshi set genomen (dat is een set waarbij je verschillende soorten pruimenlikeur mag proberen) vervolgens zijn we naar een andere Izakaya gegaan tegenover het Internationale feest waar we nog wat hadden gedronken. Oshire kwam er toen ook nog bij en nadat ik nog ff in me eentje was gaan kijken bij de Latinparty was ik al snel weer terug omdat het een beetje uitgestorven was . Nadat ik nog ff met Aoki had gepraat zijn we naar binnen gegaan om te gaan feesten. Ik was wat eerder op de avond nog ff met Onno naar Nanak gegaan om daar vervolgens een gratis mango-lassy te krijgen en vervolgens verzekerd te worden dat zij nadat het Nanak gesloten was ook nog naar het feest zouden komen. Later op de avond kwam ik ze inderdaad tegen en ik moet zeggen dat het heel leuk was. Die Indiase lui die dansen echt heel erg lollig en zeker de baas van Nanak en Oshire waren heel leuk om naar te kijken. De meeste mensen waren al vrij “vroeg” weggegaan maar ik en Onno waren uiteindelijk met Mehmet en Nassir in de taxi naar huis gegaan. Ik had nog kennisgemaakt met een hele aardig jongen genaamd Kevin maar helaas woont hij in Kagoshima dus is dit waarschijnlijk de laatste keer dat ik m zag. Verder was het over het algemeen heel gezellig..nog wat mensen van Nova gezien en mee gedanst en wat gekletst en dat was het eigenlijk.

Dozen opsturen naar huis...31 mei:

Omdat we nog maar 2,5 maand te gaan hebben voor ik weer naar Nederland terugga had ik besloten om het overgrote deel van mijn kleding en wat boeken maar richting het thuisfront te sturen want als je dat op een goedkope manier wilt doen dan doe je het via zeepost maar dan duurt het 2 maanden voordat het in Nederland is. Dus als je ff rekent komt het erop neer dat de dozen dan vlak voor mijn terugkomst in Nederland al zijn aangekomen. Ik had besloten om samen met Onno een taxi te pakken want uiteindelijk moest ik 2 dozen van 10kg per stuk opsturen en had Onno ook een doos van een kilo of 10. Dus wij met de taxi naar het kleine postkantoor toe om daar onze dozen op te sturen want de dag eerder hadden we gevraagd of dat kon vanaf daar en dat was helemaal geen probleem. Komen we daar aan zegt een van die medewerkers: “Ja sorry, het kan alleen maar vanaf het grote postkantoor...blabla Sorry blabla Sorry” Dus ik zwaar pissig omdat ik net die 2 dozen naar binnen had gesjouwd om vervolgens de taxi weg te zien rijden dan pas het nieuws te krijgen dat het niet kan vanaf deze plek. Ik dus buiten een andere taxi vinden die ons naar het grote postkantoor wilde brengen. Wij uiteindelijk bij het grote postkantoor..ik die dozen neerzetten en alle info geven zegt die vrouw...”ik kan niet lezen wat er op je formuliertje staat”...dus ik uitleggen: “op het formulier staat dat je het moet invullen in de taal van het land waar je heenstuurt” Dus zij kijkt me vragend aan en vraagt vervolgens waar het heen moet. Stond heel groot op de doos maargoed....ik dus: “Naar Nederland/Holland/Oranda”...Snapte ze niet...komt er een andere vrouw bij die dus uitlegt dat dat in Europa is enzo...goed dat was dan okee. Komt er vervolgens een man die de dozen gaat opmeten want ze mogen max 3x0.75x0.75 zijn. Op het oog kon je al zien dat ie laaaaang niet zo groot was en het stond op de doos maar die man moest en zou het opmeten. Na dat gezeur gingen ze met zn 5en een briefje op mijn doos plakken met tape....hoe efficient, zucht. En toen was het allemaal klaar en kon ik betalen. Maar omdat ik geld moest pinnen met mijn Nederlandse bankpas bij de automaat en niet wist of dat kon, had ik het gevraagd wat resulteerde in mijn bankpas die werd doorgegeven van medewerker naar medewerker die er heel aandachtig naar keek en het vervolgens weer doorgaf...uiteindelijk na 10 min mocht ik het het dan proberen onder toezicht van zo’n medewerker. Gelukkig ging dat ook allemaal goed maar pfff wat een gedoe zeg!

1 juni opnieuw dansen bij de Satou-dansschool maar dit keer ook met Ruben en Shira erbij!

Zoals de titel al zegt had ik dit keer nog meer buitenlanders meegenomen. Ruben en Shira wilden namelijk ook gaan dansen dus had ik ze uitgenodigd om samen met mij en Onno naar de dansschool te gaan voor een proefles. Ik zou die dag samen met Onno officieel lid worden van de dansschool. Eenmaal aangekomen daar was het heel grappig om te zien dat de buitenlanders dit keer in de meerderheid waren...want de Japanse meisjes waren er niet, Sayaka was in Tokyo en iemand anders was laat. Dus kregen wij priveles Engelse wals (Ja hij is anders als die ik al kende). Zoals de foto al aangeeft...alleen de Japanse lerares/leraar en 4 buitenlanders (Shira lijkt Japans maar is Koreaans)lol. Na de les kregen we thee en hebben we nog wat gekletst. Waarschijnlijk gaan Ruben en Shira ook op dansen dus krijgen we een les vol met buitenlanders...de lerares is maar wat blij dat wij Japans spreken anders had het helemaal niks geworden. ’S Avonds hebben ik en Onno bij Amida (Nigeriaanse jongen) de serie “24” gekeken en dat was wel heel spannend.

2 juni voetbal kijken in Kurume (3 uur rijden vanaf Nagasaki)

Het was zaterdag vroeg opstaan want we zouden met 25 man naar Kurume gaan voor een voetbalcompetitie en dat is best een eindje rijden. Nou hoort het 3 uur rijden te zijn maar omdat we steeds verdwaalden en niemand zin had om de navigatie te gebruiken...ook al zat deze in de auto kwam het erop neer dat we uiteindelijk heel Kyushuu hebben gezien en na 4 uur rijden uiteindelijk gearriveerd waren. Eerst hebben we nog wel heel Kurume doorgekrost want we konden de precieze plek van het voetbal niet vinden. Het zou de hele dag regenen maar gelukkig voor ons was het gewoon droog alleen wel heel benauwd. Het voetballen zelf ging voor ons team niet zo goed (we zijn laatste geworden) maar iedereen had het wel heel erg naar zijn zin. We waren uiteindelijk ergens aan de rand van Kurume beland waar je alleen maar weilanden hebt en er was nergens een winkel te bekennen dus ik was maar wat blij dat er nog een openbare wc stond en dat mensen water hadden meegenomen. Nou waren de overige teams ook alleen maar buitenlanders wat communicatie wel makkelijk maakte. Ook de mensen van het Gaidai-team waren er en dat zijn goede bekende dus ik kon nog een beetje kletsen met ze. Voordat we echt naar huis gingen zijn we met zn allen nog naar een soort Bataviastad gegaan (het was 2 druppels water!) waar je dus heel goedkoop merkkleding kunt kopen. De terugweg naar huis was al net zo dramatisch kwa route vinden en resulteerde in dezelfde verdwaalacties en de 5 auto’s die uiteindelijk verspreid van elkaar naar Nagasaki teruggingen. We hebben geloof ik het hele stuk 120 gereden op wegen waar je maximaal 50 mag en ik hield dan ook mn hart vast voor eventuele ongelukken enzo. Gelukkig is het godzijdank allemaal goedgegaan en was ik uiteindelijk om 12 uur ’s nachts thuis. De volgende dag zou ik samen met Onno naar de kerk gaan want we waren uitgenodigd door 2 Amerikanen die we op straat waren tegengekomen.

3 juni op kerkbezoek en langs de tempel

We waren uitgenodigd om naar de kerk te gaan in de buurt van Chitosepia. Dus wij ons routekaartje volgen naar de plek bleek dat het toch best wel een eindje lopen was. En het was 11 uur smorgens en we hadden nog niet zo goed gegeten dus we kwamen na 45 minuten lopen best wel hongerig aan. Gelukkig werden we groots ontvangen door 2 Amerikaanse jongens (van 20 jaar oud) die ons welkom heette in hun kerk. Bij binnenkomst had ik echter een eigenaardig schilderij gezien van Jezus die bij de Azteken was ofzo....Heel vreemd dacht ik...dus ik begon al een beetje te twijfelen aan of dit wel zo’n goed idee was (heb een foto van het schilderij gemaakt toen er geen mensen waren). Ik had uiteraard mijn eigen bijbel meegenomen (Nederlands) en ook hier werd met grote bewondering naar gekeken en ik kreeg een paar keer de opmerking dat ze toch ook wel Nederlands wilden leren. De kerk zelf was een redelijk groot gebouw (niet zoals de protestantse/katholieke kerken in NL) en had 3 verdiepinkjes met wc en kamertjes. De preekruimte zelf was gewoon een podiumpje met een orgel en een psalmenaanwijsbord en in plaats van kerkbanken gewoon stoelen naast elkaar. Iederaan had een “Elder” naast zich zitten die je uitlegde waar de dienst over zou gaan. Er waren alleen maar Japanners en de dienst was dus ook in het Japans wat het toch ook wel weer nuttig maakte voor ons luisteroefeningen. Onno en ik zaten naast de 2 Amerikaanse jongens. De dienst zelf ging hetzelfde als de kerkdiensten in Nederland alleen 1 ding viel me wel op...er was iemand gedoopt de week ervoor en deze week zou hij zegeningen van de “Elders” ontvangen en dat ging gepaard met in een kring staan en alle handen op zijn hoofd en vervolgens een gebed (t zag er een beetje Cult-achtig uit). De mensen zelf hadden gewoon een pak aan dus er was verder niks engs aan maargoed. Halverwege de dienst merkte ik ook op dat de mannen allemaal een extra boek in hun handen hadden naast de bijbel.....dus ik vroeg ze wat dat voor een boek was want daar werd ook voornamelijk uit gelezen. Nou wat bleek....het was “The book of Mormon - Another Testament of Jesus Christ”. We waren dus in een mormonenkerk beland.
Omdat ik heel nieuwsgierig was wat het verschil was tussen mormonen en “gewone” Christenen bleven ik en Onno nog ff hangen om een gesprek aan te gaan met die lui. We kregen uitleg over de boek of Mormons en naderhand werd ons gevraagd om een kopie mee te nemen van het boek en daaruit te lezen. Ik zei tegen ze dat ik verder niet zo geinteresseerd was in een Mormoon te worden maar dat ik ze dankte voor hun uitleg en dat ik uitgenodigd was om naar de kerk te komen (Het boek heb ik overigens wel gehad en er zitten zelfs plaatjes in!).
Voor mensen die niet weten wat een mormoon is....naast de bijbel gebruiken ze dus een soort 2e bijbel die geschiedenis beschrijft van een “profeet” in Amerika genaamd Joseph Smith. Hij zou op aanwijzing van God in 1852 gouden tabletten hebben opgegraven en vertaald die de geschiedenis beschrijven van een profeet uit Jeruzalem die in de tijd van de bijbel naar Amerika zou zijn gegaan en zo de voorouder van de Indianen is. En dat Jezus ten tijde van zijn opstanding en verschijning aan de Joden ook nog in Amerika aan de Nephi (1 of andere stam in VS) zou zijn verschenen. Ik vond het allemaal niet zo geloofwaardig want ten eerste zijn die gouden tabletten nooit gezien of gevonden (ook niet ten tijde van Joseph Smith) en acht ik het niet geloofwaardig dat een Arabier/Israeliet de voorouder is van de Indianen. Ze hadden wel interesante ideeen over het leven na de dood gebaseerd op bepaalde stukken in de bijbel...zo zal geen mens door God worden vernietigd met het einde der tijden maar zijn er 3 koninkrijken binnen de hemel...het koninkrijk van de Zon (hier woont God met de Engelen en komen de goede Christenen terecht), het koninkrijk van de Maan (hier komen de mensen die niet in God geloven maar wel goed van aard zijn en goede daden hebben verricht in hun leven) en het koninkrijk van de Sterren (hier komen de mensen die niet geloven/geloven maar ook niet goed geweest zijn in hun leven). Het idee is dat niemand heeft gekozen om op de aarde te worden geboren en dat je uiteindelijk allemaal een creatie bent van God en dus een kans verdient op geluk ofzo.
Nadat we klaar waren en de mensen gedag hadden gezegd en beloofd hadden om een keer met ze te gaan eten ergens was het tijd om wat te eten want we hadden nog steeds honger van de wandeltocht. Vlakbij Chitosepia zijn we nog naar een tempel gegaan want die had ik nog niet gezien en hebben daar een beetje gespeeld met de “huiskatten”die daar rondlopen om vervolgens broodjes te halen en deze thuis te verorberen. ’S Avonds nog ff gekletst met Amida want die was langsgekomen.

Goed dit was m weer voor nu. Jullie zijn weer helemaal op de hoogte wat betrefd mijn belevingen. Ik ga het de komende week druk hebben met mijn werkstuk/presentatie voor het vak Enshuu. We moeten namelijk een werkstuk maken en een spreekbeurt houden voor Japanse studenten en leraren over een onderwerp wat gerelateerd is aan Japan. Ik knijp m een beetje omdat ik het toch wel eng vind om dat te toen maarja er zit nu eenmaal niks anders op en het is goede oefening dus ik zal het toch moeten doen. Ik ga het houden over Yabusame....oftwel Boogschieten te paard zoals dat in Japan werd/wordt beoefend en ik wil het gaan vergelijken met het boogschieten te paard in Europa (denk aan de Avaren en de Hunnen)...gelukkig heeft Jan (van de boogschietvereniging) mij al flink geholpen met informatie dus ik denk wel dat het goed gaat komen!

Byebyee,

Claudia


Ps: Check de nieuwe link met de foto’s van deze post
Ps2: Ja ik weet dat de Tokyo foto’s er nog niet opstaan maar het uploaden van foto’s is dramatisch op het moment vanwege de verbinding...dus ik vermoed dat jullie ze pas in Nederland te zien zullen krijgen....sorry!