"de week van seijinshiki, fukuoka, schieten en suzuki-sensei 3-8 januari...."

Goed, hier ben ik weer!!! Het nieuwe jaar is nog nauwelijks begonnen en ik heb weer een heleboel nieuwe dingen te vertellen :)
Zit je goed? Daar gaan we dan!

3 januari:

Ik had samen met Ruben een afspraak met de mensen van het Japanese Intensive Program en Suzuki Sensei (deze mevrouw had ooit eens een kimono les bij ons op de uni gegeven) om het nieuwjaar te vieren. Nadat iedereen verzameld was, moesten we met zn allen de berg op lopen richting het huis van Suzuki....en ja ik verbaas met er nog steeds over dat die kleine autootjes zo’n steile helling op kunnen want echt serieus!! Je handrem moet het in ieder geval heel goed doen want anders is je auto zo weer beneden...Toen we bij eenmaal in het huis van haar waren kregen we eerst Japanse bonen/superzoete snoepjes en thee...Ik heb me voorgesteld aan de mensen en kreeg ook hun namen te horen...als ik me niet vergis, Timothy, Gideon, Youyou en nog iemand waar ik toch niet op kan komen. Het Japans van deze mensen is op een lager niveau dan dat van Ruben en mij dus we konden voornamelijk in het Engels praten, maar omdat Suzuki geen Engels kon hebben we toch ook heel veel Japans met haar gesproken anders is dat zo onbeleefd :)

Na een klein uurtje was het eten ongeveer klaar om geserveerd te worden,want ja bij het vieren van het nieuwe jaar hoort ook traditioneel Japans voedsel! Dus uiteraard sashimi (rauwe vis), rijst en heel veel andere soorten vis en vlees en miso-soep....ik ben nog steeds niet overtuigd van Japans eten maargoed uit beleefdheid eet je gewoon mee want tenslotte hebben ze het voor je gemaakt! Suzuki vroeg nog aan mij of ik even met haar mee kon komen want ik zou van haar een kimono lenen voor de Seijinshiki (20jaar oud worden festival)...dus ik kreeg op dat moment de eerste glimp van een prachtige furisode (lange mouwen kimono) die ik zou mogen gaan dragen. Na nog wat gepraat en gegeten te hebben was het tijd om afscheid te nemen en konden we eindelijk haar schattige vos-hondje Ryuu zien dat een heel lief pakje aan had. Na nog het telefoonnummer van Suzuki te hebben gehad ging ieder zijn eigen weg en hebben Ruben en ik nog even gewinkeld.

4 januari:

Deze dag ben ik met Maaiko, Andy, Gerrie en Sahim gaan schaatsen op een schaatsbaan ergens aan de andere kant van Nagasaki. Ik heb toen ook voor het eerst in een Japanse bus gezeten en weet dus nu ook hoe dat systeem werkt...(ik prefereer het Nederlandse systeem maargoed)...de entree voor het schaatsen was zeer hoog maar gelukkig kon je dan wel tot 22.00 uur savonds blijven schaatsen. Daarnaast waren de schaatsen eigenlijk niet zo goed want ze hadden maar 1 soort schaatsen en dat waren nou niet de meest mooie die ik gezien had, maar het waren wel ZWARTE kunstschaatsen. De schaatsbaan was klein en vol met mensen die eigenlijk niet echt wisten wat ze deden...Voor mij was het wel lang geleden dat ik voor het laatst had geschaatst maar het ging eigenlijk heel erg goed...zo goed dat toen we tikkertje gingen doen op het ijs niemand mij wilde tikken omdat dat eigenlijk toch nutteloos was dus kon ik lekker de valpartijen en rare capriolen van de overige 4 mensen filmen...het resultaat is af en toe heel grappig!

Nadat iedereen moe was van het tikkertje spelen (behalve ik dan) besloten we om maar te stoppen...beneden in de Arcadehal hebben we nog gevoetbald en toen eigenlijk weer met de bus naar huis...tenminste, we stopten halverwege bij Amu-plaza om nog even wat te gaan eten want het was etenstijd (lekker eten in de Bull’s kitchen = STEAK)...Vervolgens nog Massa tegengekomen...een Japanner die heel goed Engels kan en die Jennifer, ik en Gerrie eens waren tegengekomen in Amu. Nog even mee gepraat in de tram naar huis en toen ieder zn eigen weg gegaan...weet niet echt meer wat ik daarna gedaan heb.

5 en 6 januari:

Hoewel het allemaal op het laatste moment was besloten, besloten Ruben, ik, Gerrie, Sahim en Andy naar Fukuoka te gaan. Andy, Maarten,Michael en Mariko hadden dat al een keer gedaan en zeiden dat het best wel de moeite waard was. Helaas was Andy niet zo lekker dus kon hij niet mee en bleven we met zn 4en over. De slaapplek hadden we al geregeld want we zouden bij een vriend van Sahim kunnen overnachten want die heeft een eigen huis. Deze vriend genaamd Gilberto zouden we later ook nog ontmoeten en hij zou ons met de auto meenemen naar wat goede clubs enzo. De busrit naar Fukuoka was niet echt heel erg interessant...heel veel loze foto’s geschoten omdat ik me een beetje verveelde en niet wilde slapen en na 2 uur stonden we dan om een uurtje of 5 op Fukuoka Terminal. We hadden onze eerste bus namelijk een klein beetje gemist, anders hadden we er wel wat eerder geweest. Gerrie en ik wilden nog gaan winkelen voor kleding en schoenen maar uiteindelijk hadden we best wel honger en zijn we nadat we dus Gilberto hadden ontmoet bij Wendy’s wat gaan eten. Sahim had al gezegd dat hij ook nog wat Marokkaanse vrienden had die in Fukuoka woonden dus die had hij opgebeld en waren even later ook in Wendy’s. Zij heetten Adil en Asraf en hadden nogal veel kaas gegeten van het nachtleven in Fukuoka dus zij zouden ons wel helpen met een leuke uitgaans gelegenheid vinden.

Nadat we heel lang hadden rondgedoold langs allerlei winkels, de omgeving van Fukuoka hadden gezien en nog bij Canal City zijn geweest (een groot winkelcentrum waar het een en ander aan kerstdecoratie was te zien en vrouwelijk schoon volgens de jongens) en nog even in een cafe hadden gezeten dat Pik’s cafe heette (voor Nederlanders is dat natuurlijk komisch) begonnen we onze barhop tour...we gingen eerst naar een club(je) genaamd “the Dark Room”...nou moet ik zeggen dat alle clubs die ik tot nu toe gezien heb niet op de begane grond zijn maar altijd in een flatgebouw ergens bovenin....het was een beetje verlaten in deze tent op wat dronken mensen na die het pand net verlieten en hier hebben we wat gedronken waarna we zouden doorgaan naar de volgende bar genaamd “the happy cock”. Ook deze bar was op de 8e! Verdieping ofzo maar was iig een stuk groter en om de een of andere reden sprak iedereen hier Engels en geen Japans...De muziek was erg goed en nadat de sfeer wat later op de avond er goed inzat zijn we hier voor het grootste gedeelte van de avond gebleven! Er kwamen ook nog wat meer Japanners bij en na een tijdje was het wel lekker druk in deze bar. Ik heb lekker kunnen dansen in deze bar en vond het jammer dat we op een gegeven moment weg gingen om naar een andere bar te gaan. Vervolgens zijn we naar Club Safari gelopen, waar het toen we aankwamen eigenlijk best wel een beetje dood was maar er was mij al verteld dat het na 5uur in de morgen druk zou worden omdat dan de meeste andere barren sluiten...en ja idd! Deze Safari club zag er erg jungle-achtig uit en tot mijn verbazing liep hier ook het een en ander aan Europees volk rond (denk aan Oost-Europese meiden en zelfs een Duitse man die in het Duits begon tegen mij!) :S

Nadat het een uurtje of 7 was geworden besloten we maar om naar Gilberto’s huis te gaan want we moesten dezelfde dag nog met de bus weer naar huis. Ik had namelijk een schietwedstrijd de dag erna en ik kon dus niet langer blijven. Na een auto-rit van 40 minuten kwamen we aan bij het huis van Gilberto (zie foto!: hij woont namelijk niet in Fukuoka maar een nabijgelegen stad)..hier lag iedereen zwaar ingepakt onder de wol want het was echt maar 4 graden in dat huis ofzo! Nadat we ongeveer om 2 uur allemaal weer uit de veren waren was het tijd om terug te gaan naar Fukuoka want we moesten nog steeds winkelen. We zijn naar de Fukuoka Yahoo Dome gegaan waar een groot winkelcentrum is. Omdat het nieuwjaar is worden veel producten voor bodemprijzen verkocht en zijn er dus heel veel aanbiedingen. Een goed teken voor mij want ik was op zoek naar 2 paar schoenen en in Nagasaki was ik niet zo geslaagd hiervoor. Na nog wat gegeten te hebben bij het Indiaase Restaurant (ow how I love Indian Food) en dus inderdaad geslaagd te zijn voor mijn 2 paar schoenen (laarzen en gewonen loopschoenen) was het alweer tijd om naar de Bus Terminal te gaan. De busrit heb ik niet echt meegemaakt omdat ik nog bekaf was van de 2 dagen Fukuoka dus ik heb lekker liggen slapen 2 uur lang! En toen we in Nagasaki waren snel naar huis want dan kon ik precies nog 7 uur slapen voordat ik weer uit de veren moest om 6 uur ’s morgens!!!! om naar de schietwedstrijd te gaan.

7 januari:

Ik stond helemaal netjes bij de schietvereniging om een uurtje of half 7 was er helemaal niemand!!! Dus was ik maar weer naar huis gegaan om vervolgens om kwart over 7 maar eens een kijkje te gaan nemen of er nu wel iemand was. Gelukkig waren er nu wel mensen en konden de voorbereidingen beginnen om naar de wedstrijd te gaan. Ik zou met Yoshimura meerijden want ik wist natuurlijk niet waar de wedstrijd was. Yoshimura is verlamd in haar benen en heeft een speciale auto die ze dus kan bedienen met enkel haar handen! Ik vond het er heel interessant uitzien want dat had ik nog nooit gezien...na nog wat te hebben gepraat over het oud en nieuw enzo waren we na 35 minuten op plaats van bestemming...het was niet echt Nagasaki-stad meer maar een aangelegen dorp. Ik was nog niet binnen in het pand of ik schrok me kapot! Er waren 27 banen met 3-spotters ABC dus omgerekend betekende dat dat er 80 schutters zouden zijn die dag....*slik slik* Dus ik ging maar even snel kijken naar mijn baannummer en tegen wie ik zou moeten schieten.....ik stond netjes helemaal achteraan op het middelste bord bij baannummer 20...er stond ook heel leuk achter mijn naam...(Orandajin = Hollander) *grappig*. Ik was een beetje misselijk geworden en het was echt gewoon te koud voor woorden in die zaal. Ze hebben in Japan daar wat op gevonden, namelijk Warm-houd zakjes...dit zijn van die zakjes die je moet schudden en dan blijven ze vervolgens 7 uur warm ofzo....aan het einde van de dag het ik er 10!! Onder mijn kleding gedaan en ik had het nog KOUD...kortom ik was niet zo lekker. Helaas moest mijn schieten er ook onder lijden en daarbovenop kwam nog dat Heren en Dames compound 1 categorie was dus ik moest geloof ik minimaal alles bull’s eye schieten om te winnen van 2 van deze heren...gezien mijn gezondheid die dag was dat min of meer onmogelijk dus heb ik maar op bescheiden afstand geschoten. De wedstrijd duurde van 10 uur tot en met 3 uur en daarna was gelijk de prijsuitreiking. Ik was ZOOO blij dat het afgelopen was want ik was tijdens de middagpauze bijna in slaap gevallen zo moe en beroerd was ik...maargoed, na mijn laatste serie, die overigens beter ging dan mijn eerste kon ik gelukkig de boel opruimen. Een detail was wel dat normaal gesproken als er mensen op schot staan de achterban gewoon aan het praten was, maar toen ik moest schieten was het min of meer stil achter mij...dat is geen prettig gevoel als er 50 ogen op je gericht staan! Maargoed, de prijsuitreiking was aan de beurt en nadat mijn naam was geroepen omdat ik 3e was geworden was ik toch wel een beetje trots op mezelf...het was me gelukt om in Japan, met een schiedwedstrijd, 3e te worden!!!! Het leuke was dat we dus een hele grote gouden kitschbeker kregen en een mooi Japans certificaat met je score erop enzo....Ik was blij dat ik thuis was om een uurtje of 4 en nadat ik Yoshimura had beloofd in de volgende wedstrijd weer me te doen en dan nog beter te schieten (ze hadden op de vereniging gedacht dat ik namelijk 1e zou worden :S ik weet niet waar ze dat idee vandaan hadden gehaald mja het zal wel...) kon ik eindelijk lichamelijk instorten....ik heb eigenlijk het resterende gedeelte die dag geslapen.

8 januari:

Dit was de dag dat ik mijn “20-jaar oud worden” kon vieren...in Japan is het namelijk zo dat je vanaf je 20e pas volwassen bent. Ik had dan ook een tijd geleden een hele officiele uitnodiging gehad. Omdat ik als Westerling natuurlijk geen Japanse kleding heb die ik tijdens dit festival kan dragen had ik via school geregeld dat ik van Suzuki-sensei een mooie furisode kon lenen. Het evenement begon om een uurtje of 12 en ook al had ik gehoopt dat er wat Nederlanders mee zouden gaan lag iedereen helaas nog min of meer in coma dus ben ik samen met Suzuki-Sensei erop uitgegaan om mijn volwassenheid te vieren. Maar niet voordat ik natuurlijk mijn speciale Furisode aan had getrokken. Nu moet ik even uitleggen hoe dat in zn werk is gegaan, Suzuki kwam bij mij thuis ’s morgens en nadat ze alles had klaargelegd konden we beginnen. De kimono was gelukkig ongeveer mijn maat! (dat is wel heel fijn, ze zei ook al van: “ik ben blij dat je niet zo’n enorm grote buitenlander bent”). Ik ga niet in de details treden over hoe het in zn werk gaat maar het komt erop neer dat je een onderkimono aan hebt, en dan nog 2 bovenkimono’s = 3 lagen...en dan heb je een band om je middel die met allerlei touwen en strikjes is vastgemaakt op een onmogelijke manier! Een frappant detail was wel dat ik dus een handdoek onder mijn band moest dragen om mijn middel want zoals ze het zo lekker direct zei: “je borsten zijn te groot en het moet een rechte lijn naar beneden zijn....”...EN BEDANKT! Alsof ik daar wat aan kan doen dat ik vrouwelijke vormen heb...maargoed ik heb me erbij neergelegd. Het kimono aantrekken duurde in totaal 1 uur! maar het resultaat was verbluffend...ik stond echt helemaal perplex. Hij was echt heel mooi! Dus hop snel nog wat mensen wakker gemaakt om het te laten zien :) en toen snel naar de plek waar we moesten zijn voor de ceremonie. Ik was nog niet buiten of ik kreeg mijn eerste “Omedetou gozaimasu (gefeliciteerd!)” naar mijn hoofd geslingerd door passanten...dus netjes “Arigatou Gozaimasu (dankuwel)” terugzeggen enzo...En natuurlijk waren er nog starende mensen die waarschijnlijk nog nooit een Gaijin (buitenlander) in een Furisode hadden gezien. (ik werd er overigens enige tijd later nog op gewezen dat ik waarschijnlijk 1 van de eerste of de eerste buitenlander was die in Nagasaki met een Furisode had rondgelopen).

Eenmaal aangekomen bij de plaats van bestemming was het DRUK! Ik had nog nooit zoveel 20jarigen Japanners bij elkaar gezien die zo mooi gekleed waren. Allemaal hele mooie furisode’s aan. De jongens zouden oorspronkelijk een Hakama moeten dragen (lijkt een beetje op een Aikido-pak) maar tegenwoordig is het “in” om een zwart pak te dragen en er als een Yakuza/Yankee bij te lopen (kortom: het zag er niet uit...en als ik dat zeg dan meen ik het ook want o het was een beetje jammer om te zien...van dat rare gebleekte/koperkleurige opgespoten haar en dan zo’n zonnebril, sigaret in de handen en mobiel uit de zak bungelend...handen in de zakken etc.) De meisjes waren echt vaak mooi opgemaakt..haar opgestoken met dingetjes erin enzo....ik voelde me nogal gewoontjes met mijn korte koppie. Maargoed, even terug naar mij.....ik stond dus op dat plein en ik ben echt letterlijk helemaal dood-gefotografeerd! En het hield ook niet op gewoon...er was 1 fotograaf die ging gewoon rondjes om mij heen lopen en dat terwijl ik stond te praten met Suzuki (die overigens ook helemaal verheugd was omdat het zo goed in de smaak viel bij iedereen)...ik zou de ceremonie zelf moeten meemaken want zij zou koffie gaan drinken en een uurtje later terugkomen...Ja daar sta je dan.
Ik zag mensen een gebouw binnen lopen dus ben ik er maar achteraangelopen...kom ik “gelukkig!!” een andere uitwisselingsstudent tegen die ook op zoek was naar mensen. Hij heet Fahdi en komt uit Syrie. Met hem ben ik de zaal ingelopen en heb ik netjes naar de ceremonie geluisterd en filmpjes gemaakt van hoe anderen het Japanse en het Nagasaki volkslied aan het zingen zijn. En naderhand (ceremonie duurde 25 minuten) stonden we alweer buiten. Nadat we Suzuki weer hadden gevonden en de fotografen hadden ontweken besloten we om naar de universiteit te gaan in de hoop dat de leraren aanwezig waren zodat ze mij in outfit konden zien. Helaas was het een feestdag en was er dus niemand aanwezig (duh had ik kunnen weten) dus daar stond ik dan...mijn voeten deden zo pijn van de (te kleine) houten schoenen en ik voelde me nogal ongemakkelijk midden op straat dus besloten Suzuki en ik maar terug te gaan naar de Nishimachi dorm om mij te verlossen van de kleding. Overigens ben ik me kapot geschrokken want Suzuki vertelde mij dat de furisode die ik droeg 600000yen is....dat is dus ongeveer 5000 euro!!! Ik had gewoon een verzekering nodig om dat ding te dragen...gelukkig is de furisode heel gebleven. *phew*

Nadat ik Suzuki had weggebracht naar de bus kwam ik Ruben tegen en zijn we wat gaan eten en piano gaan spelen. Even later kwam ik de Gideon en Timothy tegen die ook bij het feestje van Suzuki waren geweest de 3e en besloten we wat in de Flower Mate (tegenover de uni) te gaan eten. Na te hebben verteld over mijn ervaringen en lekker bij te komen met een warme kop chocomel want het was ZO koud, kwam ineens Fahdi binnen. Hij zag mij niet en begon te praten met de eigenaresse. Ik overhoorde het gesprek en het ging dus over mij, want zij had een Gaijin in een Furisode zien lopen voor de uni en Fahdi vertelde dus dat ik dat was en dat ik uit Holland kwam...dus ik sneak naar hun toe en roep “dat ben ik dus!” Na eerst een volledige shock van beide kanten kreeg ik ineens weer de felicitaties en gratis pudding aangeboden. Dat sla ik niet af natuurlijk...ook de eigenaar was aanwezig met wat Japanse mensen en die waren ook aan het praten en hoorden dus dat ik 20-jaar festival had meegedaan en waren helemaal blij en boden mij eten, drinken en nog eens pudding aan...tja waarom niet (ik wil vaker 20 worden *zucht*)...we zijn toen ook nog uitgenodigd voor een rondreis op een boot ergens in Februari en we mogen iedereen meenemen die we willen, joepieee!

Voor de rest ben ik nog uit geweest op dindsdag en vervolgens gisteren naar de film “Bleach – memories of nobody” geweest. Deze Japanse anime-film was erg goed te volgen en ik verbaasde me over het feit dat het zo goed te volgen was! Mijn Japans is toch nog wel voorruit gegaan dan :P..
Goed jullie zijn weer helemaal op de hoogte van mijn avonturen hier...sorrie dat deze post een beetje lang is geworden. Ik had het allemaal wel eerder willen vertellen maar het is er een beetje bij ingeschoten door tijdgebrek! Ik heb uiteraard de foto’s weer online gezet dus ik zou zeggen “lees het verhaaltje en kleur de plaatjes”


Byebyee,

Claudia

Ps: zie de foto’s onder de nieuwe link
Ps2: zie ook de filmpjes onder de link filmpjes gebeurtenissen Japan